พระ_เยซู_เลี้ยง_คน_กว่า_ห้า_พัน
(มธ. 14:13-21; มก. 6:30-44; ลก. 9:10-17)
๖
๑ หลัง_จาก_นั้น พระ_เยซู_ข้าม_ไป_อีก_ฟาก_หนึ่ง_ของ_ทะเล_สาบ_กาลิลี (หรือ_ทะเล_สาบ_ทิเบเรียส)
๒ มี_คน_มาก_มาย_ติด_ตาม_พระองค์_ไป เพราะ_พวก_เขา_เห็น_พระองค์_ทำ_สิ่ง_อัศจรรย์_ตอน_รักษา_คน_ป่วย
๓ พระ_เยซู_ขึ้น_ไป_บน_ภูเขา แล้ว_นั่ง_อยู่_กับ_พวก_ศิษย์_ของ_พระองค์
๔ ตอน_นั้น_ใกล้_จะ_ถึง_เทศกาล_วัน_ปลด_ปล่อย^ ของ_ชาว_ยิว_แล้ว
๕ เมื่อ_พระองค์_เงย_หน้า_ขึ้น_ก็_เห็น_คน_มาก_มาย_พา_กัน_มา_หา_พระองค์ พระองค์_พูด_กับ_ฟีลิป_ว่า “พวก_เรา_จะ_ไป_ซื้อ_อาหาร_ที่_ไหน_ถึง_จะ_พอ_เลี้ยง_คน_ทั้ง_หมด_นี้”
๖ (พระ_เยซู_ถาม_เพื่อ_ลองใจ_ฟีลิป เพราะ_พระองค์_รู้_อยู่_แล้ว_ว่า_จะ_ทำ_อย่าง_ไร)
๗ ฟีลิป_ตอบ_ว่า “เงิน_ค่า_แรง_เกือบ_แปด_เดือน ก็_ยัง_ไม่_พอ_ซื้อ_อาหาร_ให้_คน_พวก_นี้_กิน_กัน_คนละ_นิด_ละ_หน่อย_ได้_เลย_ครับ”
๘ ศิษย์_อีก_คน_หนึ่ง_ของ_พระ_เยซู ชื่อ_อันดรูว์ น้อง_ชาย_ของ_ซีโมน_เปโตร_บอก_พระองค์_ว่า
๙ “มี_เด็ก_ชาย_คน_หนึ่ง_ที่_นี่ มี_ขนมปัง_บาร์เลย์_อยู่_ห้า_ก้อน กับ_ปลา_อีก_สอง_ตัว_ครับ แต่_แค่_นี้ จะ_ไป_พอ_อะไร_กับ_คน_ตั้ง_มาก_มาย_ขนาด_นี้”
๑๐ พระ_เยซู_บอก_พวก_ศิษย์_ว่า “บอก_ให้_พวก_เขา_นั่ง_ลง” (ที่_นั่น_มี_หญ้า_ขึ้น_เต็ม_ไป_หมด) แล้ว_ทุก_คน_ก็_นั่ง_ลง (มี_ผู้ชาย_ประมาณ_ห้า_พัน_คน_ใน_ฝูงชน_นั้น)
๑๑ พระ_เยซู_เอา_ขนมปัง_ของ_เด็ก_น้อย_คน_นั้น_มา เมื่อ_ขอบคุณ_พระเจ้า_เสร็จ_แล้ว ก็_แบ่ง_ขนมปัง_แจก_ให้_กับ_ทุกๆ_คน_ที่_นั่ง_อยู่_ที่_พื้น_นั้น_อย่าง_ไม่_อั้น และ_พระองค์_ก็_หยิบ_ปลา_มา_ทำ_อย่าง_เดียว_กัน
๑๒ เมื่อ_ผู้คน_กิน_กัน_จน_อิ่ม_แล้ว พระองค์_สั่ง_พวก_ศิษย์_ว่า “เก็บ_ขนมปัง_ที่_เหลือ_ให้_หมด จะ_ได้_ไม่_เสีย_ของ”
๑๓ พวก_ศิษย์_ก็_เก็บ_เศษ_ที่_เหลือ_จาก_ขนมปัง_ห้า_ก้อน_นี้ ได้_สิบ_สอง_เข่ง_เต็มๆ
๑๔ เมื่อ_คน_พวก_นี้_เห็น_สิ่ง_อัศจรรย์_ที่_พระองค์_ทำ เขา_เริ่ม_พูด_กัน_ว่า “คน_นี้_ต้อง_เป็น_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า_คน_นั้น_ที่_ว่า_กัน_ว่า_จะ_มา_ใน_โลก_นี้_แน่ๆ”
๑๕ เมื่อ_พระ_เยซู_รู้_ว่า พวก_เขา_จะ_มา_บีบ_บังคับ_ให้_พระองค์_ไป_เป็น_กษัตริย์_ของ_พวก_เขา พระองค์_ก็_หลบ_ขึ้น_ไป_บน_ภูเขา_เพียง_คน_เดียว
พระ_เยซู_เดิน_บน_น้ำ
(มธ. 14:22-27; มก. 6:45-52)
๑๖ พอ_ตก_เย็น พวก_ศิษย์_ของ_พระองค์_ไป_ที่_ทะเล_สาบ
๑๗ พวก_เขา_ลง_เรือ_และ_เริ่ม_ข้าม_ฟาก_ไป_ที่_เมือง_คาเปอรนาอุม ตอน_นั้น_มืด_แล้ว แต่_พระ_เยซู_ยัง_ไม่_ได้_มา_หา_พวก_เขา
๑๘ เกิด_พายุ_ขึ้น_ทำ_ให้_คลื่น_ใน_ทะเล_สาบ_ปั่น_ป่วน_รุนแรง_มาก
๑๙ หลัง_จาก_ที่_พวก_ศิษย์_พาย_เรือ_ออก_จาก_ฝั่ง_มา_ได้_ประมาณ_ห้า_ถึง_หก_กิโลเมตร พวก_เขา_เห็น_พระ_เยซู_กำลัง_เดิน_อยู่_บน_น้ำ_ตรง_มา_ที่_เรือ พวก_เขา_ต่าง_ก็_ตกใจ_กลัว
๒๐ แต่_พระ_เยซู_พูด_กับ_พวก_เขา_ว่า “นี่_เรา_เอง ไม่_ต้อง_กลัว”
๒๑ พวก_เขา_ก็_ดีอก_ดีใจ_และ_รับ_พระองค์_ขึ้น_มา_บน_เรือ แล้ว_เรือ_ก็_ถึง_ฝั่ง_ที่_พวก_เขา_จะ_ไป_ทัน_ที
ผู้คน_ตาม_หา_พระ_เยซู
๒๒ วัน_ต่อมา ฝูงชน_ที่_ยัง_คง_อยู่_ใน_บริเวณ_ที่_พระ_เยซู_เลี้ยง_อาหาร_นั้น ต่าง_ก็_รู้_ว่า_ที่_นั่น_มี_เรือ_อยู่_แค่_ลำ_เดียว และ_พวก_ศิษย์_ลง_เรือ_ลำ_นั้น_ไป_แล้ว พระ_เยซู_ไม่_ได้_ไป_ด้วย พวก_เขา_ก็_เลย_ตาม_หา_พระ_เยซู_กัน_เป็น_การ_ใหญ่
๒๓ มี_เรือ_บาง_ลำ_มา_จาก_ทิเบเรียส_เข้า_ไป_จอด_ที่_ฝั่ง_ใกล้ๆ_กับ_ที่_พวก_เขา_ได้_กิน_อาหาร_กัน คือ_หลัง_จาก_ที่_พระ_เยซู_องค์_เจ้า_ชีวิต_ได้_ขอบคุณ_พระเจ้า_แล้ว
๒๔ เมื่อ_ประชาชน_เห็น_ว่า_ทั้ง_พระ_เยซู และ_พวก_ศิษย์_ไม่_ได้_อยู่_ที่_นั่น พวก_เขา_ก็_ลง_เรือ_ไป_ตาม_หา_พระองค์_ที่_เมือง_คาเปอรนาอุม
พระ_เยซู_คือ_ขนมปัง_แห่ง_ชีวิต
๒๕ เมื่อ_พวก_เขา_พบ_พระ_เยซู_ที่_อีก_ฝั่ง_หนึ่ง_ของ_ทะเล_สาบ พวก_เขา_ก็_ถาม_พระองค์_ว่า “อาจารย์_มา_ที่_นี่_ตั้ง_แต่_เมื่อ_ไหร่_ครับ”
๒๖ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “เรา_ขอ_พูด_ตรงๆ_นะ ที่_พวก_คุณ_ตาม_หา_เรา ไม่_ใช่_เป็น_เพราะ_เข้า_ใจ_อย่าง_ถ่องแท้_แล้ว_ถึง_สิ่ง_อัศจรรย์_ที่_พวก_คุณ_ได้_เห็น แต่_เป็น_เพราะ_ได้_กิน_อาหาร_จน_อิ่ม_หนำ_สำราญ_ต่าง_หาก
๒๗ อย่า_ทำ_งาน_เพื่อ_จะ_ได้_อาหาร_ที่_เน่า_เสีย แต่_ให้_ทำ_งาน_เพื่อ_จะ_ได้_อาหาร_ทิพย์_ที่_ให้_ชีวิต_ที่_อยู่_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป บุตร_มนุษย์^ จะ_ให้_อาหาร_ทิพย์_นั้น_กับ_พวก_คุณ เพราะ_พระเจ้า_พระบิดา_ให้_สิทธิ_อำนาจ_กับ_บุตร_มนุษย์_ที่_จะ_ทำ_สิ่ง_นี้”
๒๘ พวก_เขา_ถาม_พระองค์_ว่า “แล้ว_พวก_เรา_ควร_จะ_ทำ_งาน_อะไร_ล่ะ พระเจ้า_ถึง_จะ_พอใจ”
๒๙ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “งาน_ที่_จะ_ทำ_ให้_พระเจ้า_พอใจ_คือ การ_ไว้วางใจ_คนๆ_นั้น_ที่_พระเจ้า_ส่ง_มา”
๓๐ พวก_เขา_ถาม_อีก_ว่า “อาจารย์_จะ_ทำ_สิ่ง_อัศจรรย์_อะไร_ให้_ดู_ล่ะ เพื่อ_ที่_เรา_จะ_ได้_เชื่อ_ว่า_พระเจ้า_ส่ง_อาจารย์_มา ตกลง_ว่า_จะ_ทำ_อะไร_ให้_ดู_ล่ะ
๓๑ บรรพบุรุษ_ของ_พวก_เรา_เคย_กิน_มานา^ ใน_ที่_เปล่า_เปลี่ยว_แห้ง_แล้ง_ตาม_ที่_พระคัมภีร์^ เขียน_ไว้_ว่า ‘เขา_ได้_ให้_ขนมปัง_จาก_สวรรค์_กับ_พวก_เขา’”
๓๒ พระ_เยซู_พูด_ว่า “จริงๆ_แล้ว_โมเสส_ไม่_ได้_เป็น_คน_ที่_ให้_ขนมปัง_จาก_สวรรค์_นั้น_กับ_คุณ_หรอก แต่_เป็น_พระบิดา_ของ_เรา_ต่าง_หาก_ที่_กำลัง_ให้_อาหาร_อัน_แท้จริง_จาก_สวรรค์_กับ_คุณ
๓๓ เพราะ_ขนมปัง_จาก_พระเจ้า_นั้น_ก็_คือ_คน_ที่_ลง_มา_จาก_สวรรค์ และ_ให้_ชีวิต_กับ_โลก_นี้”
๓๔ พวก_เขา_จึง_ว่า “ท่าน_ครับ ถ้า_อย่าง_นั้น ให้_ขนมปัง_นั้น_กับ_พวก_เรา_ตลอด_ไป_ด้วย_เถอะ”
๓๕ พระ_เยซู_พูด_ว่า “ตัว_เรา_นี่_แหละ_คือ_ขนมปัง_ที่_ให้_ชีวิต คน_ที่_มา_หา_เรา_จะ_ไม่_หิว_อีก_เลย และ_คน_ที่_ไว้วางใจ_เรา_จะ_ไม่_กระหาย_น้ำ_อีก_เลย
๓๖ แต่_ก็_อย่าง_ที่_เรา_พูด_แล้ว พวก_คุณ_ได้_เห็น_เรา_แล้ว แต่_ก็_ยัง_ไม่_ยอม_ไว้วางใจ_เรา_อยู่_ดี
๓๗ ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง_ที่_พระ_บิดา_ให้_เรา ก็_จะ_มา_หา_เรา และ_ใคร_ก็_ตาม_ที่_มา_หา_เรา เรา_จะ_ไม่_ไล่_เขา_ไป_จาก_เรา_เลย
๓๘ เพราะ_เรา_ไม่_ได้_ลง_มา_จาก_สวรรค์_เพื่อ_ทำ_ตามใจ_ตัวเอง แต่_มา_เพื่อ_ทำ_ตาม_ความ_ต้อง_การ_ของ_พระองค์_ผู้ที่_ส่ง_เรา_มา
๓๙ นี่_คือ_สิ่ง_ที่_พระ_บิดา_ผู้ที่_ส่ง_เรา_มา_ต้อง_การ_ให้_เรา_ทำ คือ_การ_เก็บ_รักษา_ทุก_คน_ที่_พระองค์_ยก_ให้_กับ_เรา_ไว้_ไม่_ให้_สูญ_หาย_ไป_สัก_คน_เดียว และ_ทำ_ให้_เขา_ฟื้น_ขึ้น_มา_มี_ชีวิต_ใน_วัน_สุด_ท้าย
๔๐ พระบิดา_ของ_เรา_อยาก_ให้_ทุก_คน_ที่_เห็น_พระบุตร_และ_ไว้วางใจ_พระบุตร_นั้น มี_ชีวิต_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป และ_เรา_จะ_ทำ_ให้_พวก_เขา_ฟื้น_ขึ้น_มา_มี_ชีวิต_ใน_วัน_สุด_ท้าย”
๔๑ พวก_ยิว_เริ่ม_บ่น_พึมพำ_กัน_เรื่อง_ที่_พระ_เยซู_พูด_ว่า “เรา_คือ_ขนมปัง_ที่_ลง_มา_จาก_สวรรค์”
๔๒ พวก_ยิว_พูด_กัน_ว่า “นี่_มัน_เจ้า_เยซู ลูก_ของ_โยเซฟ ที่_เรา_ก็_รู้จัก_ทั้ง_พ่อ_และ_แม่_ของ_มัน_ไม่_ใช่_หรือ โธ่เอ๊ย แล้ว_มัน_พูด_ได้_อย่าง_ไร_ว่า ‘เรา_ลง_มา_จาก_สวรรค์’”
๔๓ พระ_เยซู_พูด_ขึ้น_ว่า “เลิก_บ่น_กัน_ได้_แล้ว
๔๔ ไม่_มี_ใคร_มาหา_เรา_ได้ ถ้า_พระบิดา_ผู้_ส่ง_เรา_มา_ไม่_พา_เขา_มาหา_เรา และ_เรา_จะ_ทำ_ให้_เขา_ฟื้น_ขึ้น_มา_มี_ชีวิต_ใน_วัน_สุด_ท้าย
๔๕ ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า^ เขียน_ไว้_ว่า ‘พระเจ้า_จะ_สั่งสอน_พวก_เขา_ทุก_คน’ ทุก_คน_ที่_ได้_ฟัง_และ_เรียนรู้_จาก_พระบิดา_ก็_จะ_มาหา_เรา
๔๖ (ไม่_มี_ใคร_เคย_เห็น_พระบิดา นอก_จาก_ผู้_ที่_มา_จาก_พระบิดา_ผู้_เคย_เห็น_พระองค์)
๔๗ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า คน_ที่_ไว้วางใจ_เรา_ก็_มี_ชีวิต_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป
๔๘ เรา_เป็น_ขนมปัง_ที่_ให้_ชีวิต
๔๙ บรรพบุรุษ_ของ_พวก_คุณ_ได้_กิน_มานา_ใน_ที่_เปล่า_เปลี่ยว_แห้ง_แล้ง สุด_ท้าย_พวก_เขา_ก็_ตาย_กัน_ไป_หมด
๕๐ แต่_คน_ไหน_กิน_ขนมปัง_ที่_ลง_มา_จาก_สวรรค์ คน_นั้น_จะ_ไม่_ตาย_อีก_เลย
๕๑ เรา_เป็น_ขนมปัง_จาก_สวรรค์_ที่_ให้_ชีวิต คน_ที่_กิน_ขนมปัง_นี้_จะ_มี_ชีวิต_อยู่_ตลอด_ไป ขนมปัง_นี้_คือ_เนื้อหนัง_ของ_เรา ที่_เรา_จะ_ให้_เพื่อ_คน_ใน_โลก_นี้_จะ_ได้_มี_ชีวิต”
๕๒ พวก_ยิว_ก็_เริ่ม_เถียง_กัน_เอง_ว่า “ผู้ชาย_คน_นี้ จะ_เอา_เนื้อหนัง_ของ_เขา_ให้_พวก_เรา_กิน_ได้_ยัง_ไง”
๕๓ พระ_เยซู_พูด_กับ_พวก_เขา_ว่า “เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ถ้า_พวก_คุณ_ไม่_กิน_เนื้อหนัง และ_ไม่_ดื่ม_เลือด_ของ_บุตร_มนุษย์^ คุณ_ก็_ไม่_มี_ชีวิต_ที่_แท้_จริง
๕๔ คน_ที่_กิน_เนื้อ_และ_ดื่ม_เลือด_ของ_เรา_จะ_มี_ชีวิต_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป เรา_จะ_ให้_เขา_ฟื้น_ขึ้น_มา_มี_ชีวิต_ใน_วัน_สุด_ท้าย
๕๕ เพราะ_เนื้อ_ของ_เรา_เป็น_อาหาร_แท้ และ_เลือด_ของ_เรา_ก็_เป็น_เครื่อง_ดื่ม_แท้
๕๖ คน_ที่_กิน_เนื้อ_และ_ดื่ม_เลือด_ของ_เรา_ก็_เป็น_หนึ่ง_เดียว_กับ_เรา และ_เรา_ก็_เป็น_หนึ่ง_เดียว_กับ_เขา
๕๗ พระบิดา_ผู้_มี_ชีวิต_อยู่_ส่ง_เรา_มา และ_เรา_มี_ชีวิต_อยู่_ได้_ก็_เพราะ_พระบิดา ดัง_นั้น_คน_ที่_กิน_เลือด_เนื้อ_ของ_เรา_จะ_มี_ชีวิต_อยู่_ได้_เพราะ_เรา_เหมือน_กัน
๕๘ นี่_คือ_ขนมปัง_ที่_ลง_มา_จาก_สวรรค์ ซึ่ง_ไม่_เหมือน_กับ_มานา_ที่_บรรพบุรุษ_ของ_พวก_คุณ_ได้_กิน แล้ว_สุด_ท้าย_ก็_ยัง_ต้อง_ตาย แต่_คน_ที่_ได้_กิน_ขนมปัง_นี้_จะ_มี_ชีวิต_อยู่_ตลอด_ไป”
๕๙ พระ_เยซู_พูด_เรื่อง_เหล่า_นี้ ขณะ_ที่_พระองค์_กำลัง_สอน_อยู่_ใน_ที่_ประชุม_ชาว_ยิว^ ใน_เมือง_คาเปอรนาอุม
ศิษย์_จำนวน_มาก_เลิก_ติด_ตาม_พระองค์
๖๐ เมื่อ_ศิษย์_หลาย_คน_ได้_ยิน_เรื่อง_เหล่า_นี้ ก็_บ่น_กัน_ว่า “ใคร_จะ_ไป_ยอมรับ_คำ_สอน_ยากๆ_อย่าง_นี้_ได้”
๖๑ พระ_เยซู_รู้_ว่า_พวก_ศิษย์_กำลัง_บ่น_กัน_ถึง_เรื่อง_นี้ พระองค์_จึง_ถาม_ว่า “คำ_สอน_เหล่า_นี้_ทำ_ให้_พวก_คุณ_ตะลึงงัน_ไป_เลย_หรือ
๖๒ แล้ว_พวก_คุณ_จะ_ว่า_ยัง_ไง ถ้า_ได้_เห็น_บุตร_มนุษย์^ ขึ้น_ไป_สวรรค์_ที่_พระองค์_เคย_อยู่_มา_ก่อน
๖๓ ไม่_ใช่_พละ_กำลัง_ของ_มนุษย์_ที่_เป็น_ผู้_ให้_ชีวิต แต่_เป็น_พระ_วิญญาณ_ของ_พระเจ้า คำ_พูด_ที่_เรา_ได้_บอก_พวก_คุณ_นี้_แหละ จะ_นำ_พระ_วิญญาณ_ของ_พระเจ้า_มา_ให้_กับ_คุณ เป็น_พระ_วิญญาณ_ที่_ให้_ชีวิต
๖๔ แต่_พวก_คุณ_บางคน_ก็_ไม่_เชื่อ” (ตั้ง_แต่_เริ่มแรก พระ_เยซู_ก็_รู้_แล้ว_ว่า_พวก_ไหน_จะ_ไม่_เชื่อ และ_คน_ไหน_ที่_จะ_หักหลัง_พระองค์)
๖๕ แล้ว_พระองค์_พูด_ว่า “ก็_เพราะ_อย่าง_นี้_เรา_ถึง_บอก_คุณ_ว่า ‘ไม่_มี_ใคร_มา_ถึง_เรา_ได้ นอก_จาก_พระบิดา_ทำ_ให้_เขา_สามารถ_มา_ได้’”
๖๖ หลัง_จาก_ที่_พระ_เยซู_พูด_อย่าง_นั้น ศิษย์_จำนวน_มาก_ก็_ทิ้ง_พระ_เยซู_ไป
๖๗ แล้ว_พระ_เยซู_ถาม_ศิษย์_เอก^ ทั้ง_สิบ_สอง_คน_ว่า “พวก_คุณ_คง_จะ_ไม่ทิ้ง_เรา_ไป_ด้วย_มั้ง”
๖๘ ซีโมน เปโตร_ตอบ_พระองค์_ว่า “จะ_ให้_พวก_เรา_ทิ้ง_อาจารย์_ไปหา_ใคร_อีก_ล่ะ_ครับ อาจารย์_มี_คำ_พูด_ที่_ให้_ชีวิต_ที่_อยู่_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป
๖๙ พวก_เรา_เชื่อ_และ_รู้_แล้ว_ว่า_อาจารย์ เป็น_ผู้_ศักดิ์สิทธิ์_ของ_พระเจ้า”
๗๐ พระ_เยซู_ตอบ_พวก_เขา_ว่า “เรา_เป็น_คน_เลือก_พวก_คุณ_ทั้ง_สิบ_สอง_คน_มา_เอง ถูก_ไหม แต่_คน_หนึ่ง_ใน_พวก_คุณ_เป็น_มารร้าย”
๗๑ (พระองค์_หมายถึง_ยูดาส ลูก_ของ_ซีโมน อิสคาริโอท เพราะ_เขา_จะ_หัก_หลัง_พระองค์ แม้ว่า_เขา_เป็น_ศิษย์_เอก_คน_หนึ่ง_ใน_สิบ_สอง_คน_นั้น_ก็_ตาม)