ใคร_คือ_ผู้_ยิ่ง_ใหญ่_ที่สุด
(มก. 9:33-37; ลก. 9:46-48)
๑๘
๑ ใน_เวลา_นั้น พวก_ศิษย์_ได้_มา_ถาม_พระ_เยซู_ว่า “ใคร_เป็น_ใหญ่_ที่สุด_ใน_อาณา_จักร_แห่ง_สวรรค์_ครับ”
๒ พระ_เยซู_เรียก_เด็ก_เล็กๆ_คน_หนึ่ง_ให้_มา_ยืน_อยู่_ท่าม_กลาง_พวก_ศิษย์
๓ แล้ว_พระองค์_พูด_กับ_พวก_เขา_ว่า “เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ถ้า_พวก_คุณ_ไม่_ยอม_เปลี่ยน_ตัว_เอง_ให้_เป็น_เหมือน_เด็ก_เล็กๆ คุณ_จะ_ไม่_มี_วัน_ได้_เข้า_ไป_ใน_อาณา_จักร_แห่ง_สวรรค์_เลย
๔ ดัง_นั้น_ใคร_ก็_ตาม_ที่_ทำ_ตัว_อ่อน_น้อม_ถ่อม_ตน_เหมือน_เด็ก_เล็กๆ_คน_นี้ ก็_จะ_เป็น_ผู้ที่_ยิ่ง_ใหญ่_ที่สุด_ใน_อาณา_จักร_แห่ง_สวรรค์
๕ ใคร_ก็_ตาม_ที่_ต้อนรับ_เด็ก_เล็กๆ_อย่าง_นี้_เพราะ_เห็น_แก่_เรา คน_นั้น_ก็_ได้_ต้อนรับ_เรา_ด้วย
๖ ระหว่าง_การ_ทำ_ให้_คน_ที่_ต่ำต้อย_คน_หนึ่ง_ใน_พวก_นี้_ที่_ไว้วางใจ_ใน_เรา หลง_ไป_ทำ_บาป กับ_การ_ถูก_ถ่วง_น้ำ_โดย_มี_หิน_โม่_แป้ง_ผูก_คอ_ไว้ อย่าง_หลัง_นี้_ก็_ยัง_จะ_ดี_กว่า
๗ โลก_นี้_มัน_น่า_ละอาย_จริงๆ_เพราะ_สิ่ง_ต่างๆ_ที่_มา_ยั่ว_ยุ_ให้_คน_ทำ_บาป เรื่อง_อย่าง_นี้_หนี_ไม่_พ้น_หรอก ต้อง_เกิด_ขึ้น_แน่ แต่_คน_ที่_ก่อ_เรื่อง_แบบ_นี้_ขึ้น_มา_น่า_ละอาย_จริงๆ
๘ ดัง_นั้น ถ้า_มือ_หรือ_ขา_ของ_คุณ_เอง_ทำ_ให้_คุณ_ทำ_บาป ตัด_มัน_ทิ้ง_เลย เพราะ_มือ_ด้วน_หรือ_ขา_ด้วน แล้ว_มี_ชีวิต_แท้_ตลอด_ไป ยัง_ดี_กว่า_มี_มือ_หรือ_ขา_ครบ_ทั้ง_สอง_ข้าง แต่_ถูก_โยน_ลง_ใน_ไฟ_ที่_ไม่_มี_วัน_ดับ
๙ ถ้า_ตา_ของ_คุณ_ทำ_ให้_คุณ_ทำ_บาป ควัก_มัน_ทิ้ง_เลย เพราะ_เหลือ_ตา_ข้าง_เดียว_แล้ว_มี_ชีวิต_แท้_ตลอด_ไป ก็_ยัง_ดี_กว่า_มี_ตา_ครบ_ทั้ง_สอง_ข้าง แต่_ต้อง_ถูก_โยน_ลง_ใน_ไฟ_นรก
เรื่อง_แกะ_ที่_หลง_หาย
(ลก. 15:3-7)
๑๐ ระวัง_ให้_ดี อย่า_ดูถูก_คน_ที่_ต่ำ_ต้อย_พวก_นี้_ของ_เรา_แม้_แต่_คน_เดียว เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ที่_บน_สวรรค์_นั้น ทูต_ประจำ_ตัว_ของ_พวก_เขา_เฝ้า_อยู่_ต่อ_หน้า_พระบิดา_ของ_เรา_เสมอ
๑๑
๑๒ พวก_คุณ_คิด_อย่าง_ไร ถ้า_ชาย_คน_หนึ่ง_มี_แกะ_อยู่_ร้อย_ตัว แล้ว_มี_ตัว_หนึ่ง_หาย_ไป เขา_จะ_ไม่_ทิ้ง_แกะ_ทั้ง_เก้า_สิบ_เก้า_ตัว_ไว้_บน_ภูเขา และ_ออก_ตาม_หา_แกะ_ที่_หาย_ไป_หรือ
๑๓ เมื่อ_เขา_พบ_แกะ_ตัว_นั้น_แล้ว เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า เขา_จะ_ดีใจ_ที่_ได้_พบ_แกะ_ตัว_นั้น_มาก_กว่า_ที่_มี_แกะ_เก้า_สิบ_เก้า_ตัว_ที่_ไม่_ได้_หาย_ไป_ไหน
๑๔ พระบิดา_ของ_พวก_คุณ_ที่_อยู่_บน_สวรรค์_ก็_เหมือน_กัน ไม่_อยาก_ให้_คน_ที่_ต่ำต้อย_พวก_นี้_ของ_เรา_สัก_คน_หลง_หาย_ไป
เมื่อ_มี_คน_ทำ_ผิด_ต่อ_เรา
(ลก. 17:3)
๑๕ ถ้า_พี่_น้อง_ทำ_บาป_ต่อ_คุณ ก็_ให้_ไป_ชี้แจง_ความ_ผิด_ของ_เขา_ตัว_ต่อ_ตัว ถ้า_เขา_ฟัง คุณ_ก็_ได้_เขา_กลับ_มา_เป็น_พี่_น้อง_อีก
๑๖ แต่_ถ้า_เขา_ไม่_ยอม_ฟัง ก็_ให้_พา_อีก_คน_หรือ_สอง_คน_ไปหา_เขา_ด้วย_กัน เพื่อ_จะ_ได้_มี_พยาน_รู้เห็น_สอง_หรือ_สาม_คน
๑๗ ถ้า_เขา_ยัง_ไม่_ยอม_ฟัง_อีก ก็_ให้_เอา_เรื่อง_นี้_ไป_บอก_หมู่_ประชุม_ของ_พระเจ้า และ_ถ้า_เขา_ยัง_ไม่_ฟัง_แม้_แต่_หมู่_ประชุม_ของ_พระเจ้า ก็_ให้_ทำ_กับ_เขา_เหมือน_กับ_เป็น_คน_นอก_ศาสนา_หรือ_คน_เก็บ_ภาษี^
๑๘ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า อะไร_ก็_ตาม_ที่_พวก_คุณ_ห้าม_ใน_โลก_นี้ พระเจ้า_ที่_อยู่_บน_สวรรค์_ก็_จะ_ห้าม_ด้วย และ_อะไร_ก็_ตาม_ที่_พวก_คุณ_ยอม_ใน_โลก_นี้ พระเจ้า_ที่_อยู่_บน_สวรรค์_ก็_จะ_ยอม_ด้วย
๑๙ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_อีก_ว่า ถ้า_พวก_คุณ_ที่_อยู่_ใน_โลก_นี้_สอง_คน เห็น_ด้วย_กัน_ที่_จะ_ขอ_สิ่ง_ใด_สิ่ง_หนึ่ง พระบิดา_ของ_เรา_ที่_อยู่_บน_สวรรค์_ก็_จะ_ทำ_ให้
๒๐ เพราะ_ที่_ไหน_ก็_ตาม ที่_มี_สอง_หรือ_สาม_คน_มา_อยู่_รวม_กัน_เพราะ_เป็น_ศิษย์_ของ_เรา เรา_ก็_จะ_อยู่_กับ_พวก_เขา_ที่_นั่น”
เรื่อง_การ_ให้_อภัย
๒๑ เปโตร_ก็_เข้า_มา_ถาม_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์_ครับ เมื่อ_พี่_น้อง_ทำ_บาป_ต่อ_ผม ผม_ควร_จะ_อภัย_ให้_กี่_ครั้ง_ดี_ครับ สัก_เจ็ด_ครั้ง_เลย จะ_ดี_ไหม_ครับ”
๒๒ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “ใคร_บอก_ว่า_แค่_เจ็ด_ครั้ง ต้อง_เป็น_เจ็ด_สิบ_เจ็ด_ครั้ง”
๒๓ “เพราะ_อย่าง_นี้_แหละ อาณา_จักร_แห่ง_สวรรค์_ถึง_เปรียบ_เหมือน_กับ_กษัตริย์_องค์_หนึ่ง ที่_ต้อง_การ_จะ_สะสาง_หนี้_ที่_พวก_ทาส_ติด_ค้าง_อยู่
๒๔ เมื่อ_เริ่ม_คิด_บัญชี ทาส_คน_หนึ่ง_ที่_เป็น_หนี้_กษัตริย์_อยู่_ห้า_สิบ_ล้าน_เหรียญ_เงิน ก็_ถูก_พา_ตัว_เข้า_มา
๒๕ แต่_เขา_ไม่_มี_เงิน_พอที่_จะ_จ่าย_หนี้ กษัตริย์_จึง_สั่ง_ให้_เอา_ตัว_ทาส_คน_นี้ รวม_ทั้ง_ภรรยา_และ_ลูกๆ_ตลอด_จน_ข้าว_ของ_ทุก_อย่าง_ของ_เขา_ไป_ขาย เพื่อ_เอา_เงิน_มา_ใช้_หนี้
๒๖ คน_นั้น_จึง_คุก_เข่า_ลง_อ้อน_วอน_กษัตริย์_ว่า ‘ขอ_เวลา_ผม_หน่อย_เถอะ_ครับ แล้ว_จะ_ใช้_หนี้_ให้_ทั้ง_หมด’
๒๗ กษัตริย์_เกิด_ความ_สงสาร_เขา ก็_เลย_ยก_หนี้_ให้_และ_ปล่อย_ตัว_ไป
๒๘ เมื่อ_ทาส_คน_นี้_ออก_ไป ก็_ไป_เจอ_เพื่อน_ทาส_ด้วย_กัน_ที่_เป็น_หนี้_เขา_อยู่_หนึ่ง_ร้อย_เหรียญ_เงิน เขา_ก็_เข้า_ไป_บีบ_คอ_เพื่อน_ทาส_คน_นั้น_และ_สั่ง_ว่า ‘ใช้_หนี้_มา_เดี๋ยว_นี้’
๒๙ เพื่อน_ทาส_ที่_เป็น_ลูกหนี้ ได้_คุก_เข่า_ลง_อ้อน_วอน_ว่า ‘ขอ_เวลา_ผม_อีก_สัก_หน่อย_เถอะ_ครับ แล้ว_จะ_ใช้_หนี้_ให้’
๓๐ แต่_เขา_ไม่_ยอม กลับ_สั่ง_ให้_จับ_เพื่อน_ทาส_คน_นั้น_ไป_ขัง_คุก_จน_กว่า_จะ_ใช้_หนี้_ให้_ทั้ง_หมด
๓๑ เมื่อ_ทาส_คน_อื่นๆ_เห็น_ว่า_เกิด_อะไร_ขึ้น ก็_รู้สึก_สลดใจ จึง_ไป_เล่า_เรื่อง_ที่_เกิด_ขึ้น_ให้_กษัตริย์_ฟัง
๓๒ กษัตริย์_เรียก_ทาส_คน_นั้น_มา_หา และ_พูด_ว่า ‘ไอ้_ทาส_ชาติ_ชั่ว ข้า_ได้_ยก_หนี้_ให้_เอ็ง_ทั้ง_หมด_เพราะ_เอ็ง_อ้อน_วอน_ข้า
๓๓ เอ็ง_ก็_ควร_จะ_สงสาร_เพื่อน_ทาส_คน_อื่นๆ_ของ_เอ็ง เหมือน_อย่าง_ที่_ข้า_สงสาร_เอ็ง_ด้วย_ไม่_ใช่_หรือ’
๓๔ กษัตริย์_โกรธ_มาก ก็_เลย_ส่ง_ทาส_คน_นี้_เข้า_คุก_และ_ให้_ลงโทษ_จน_กว่า_เขา_จะ_ใช้_หนี้_หมด
๓๕ พระบิดา_ของ_เรา_ที่_อยู่_บน_สวรรค์_จะ_ทำ_อย่าง_นั้น_กับ_คุณ_เหมือน_กัน ถ้า_คุณ_ไม่_ยอม_ยกโทษ_ให้_กับ_พี่_น้อง_ด้วย_ใจ_จริงๆ”