૧૩૭
૧ અમે બાબિલની નદીઓને કિનારે બેઠા
અને અમને સિયોનનું સ્મરણ થઈ આવ્યું,
ત્યારે અમે રડ્યા.
૨ ત્યાંનાં વૃક્ષો પર
અમે અમારી સિતારો લટકાવી દીધી.
૩ અમને બંદીવાસમાં લઈ જનારાંઓએ અમને આનંદી ગીતો ગાવા કહ્યું,
જેઓએ અમારી મશ્કરી કરી હતી તેઓએ અમને ખુશ કરવા જણાવ્યું કે,
“સિયોનનાં ગીતોમાંનું કોઈ એક ગીત ગાઓ.”
૪ પણ આ વિદેશી ભૂમિ પર અમે
યહોવાહનાં ગીતો કેવી રીતે ગાઈ શકીએ?
૫ હે યરુશાલેમ, જો હું તને ભૂલી જાઉં,
તો મારો જમણો હાથ પોતાનું કર્તવ્ય વીસરી જાય.
૬ જો હું તારા વિષે વિચાર ન કરું,
મારા મુખ્ય આનંદ કરતાં
જો હું યરુશાલેમને શ્રેષ્ઠ ન માનતો હોઉં,
તો મારી જીભ મારા તાળવાને ચોંટી જાય.
૭ હે યહોવાહ, અદોમીઓએ જે કર્યું
તે સંભારો, કેમ કે તેઓએ કહ્યું કે, યરુશાલેમને પાડી નાખો,
તેઓએ કહ્યું, “તેના પાયાઓને,
ઉખેડી નાખો, ઉખેડી નાખો.”
૮ હે નાશ પામનારી બાબિલની દીકરી,
તેં જે વર્તન અમારી સાથે ચલાવ્યું છે
તેવું જ વર્તન જે કોઈ તારી સાથે કરે તે આશીર્વાદિત છે.
૯ જે કોઈ તારાં નાના બાળકોને ખડક પર
પછાડે તે આશીર્વાદિત છે.