உமது கடுங்கோபத்தினால் என்னைத் தண்டியாதேயும்.

உமது கரமோ என்மேல் பாரமாயிருக்கிறது.

என் பாவத்தினால் என் எலும்புகளில் சுகமில்லை.

என்னுடைய குற்றங்கள் என் தலைக்குமேல் கடந்துபோயிற்று.

எனக்கு ஏற்பட்ட புண்கள் அழுகி நாற்றமெடுத்தது.

நாளெல்லாம் நான் துக்கத்தோடு திரிகிறேன்.

என் உடலில் சுகமே இல்லை.

உள்ளத்தின் வேதனையால் நான் கதறுகிறேன்.

என் பெருமூச்சும் உமக்கு மறைவாயில்லை.

என் கண்களும்கூட ஒளியிழந்து மங்கிப்போயிற்று.

என்னைச் சந்திப்பதைத் தவிர்க்கிறார்கள்.

என்னுடைய உறவினர்களும் என்னைவிட்டுத் தூரமாய் நிற்கிறார்கள்.

எனக்குத் தீமைசெய்யத் தேடுகிறவர்கள் என் அழிவைக் குறித்துப் பேசுகிறார்கள்;

நாளெல்லாம் வஞ்சனையாய் சூழ்ச்சி செய்கிறார்கள்.

ஊமையனைப்போல வாய் திறக்காதவனாகவும் இருக்கிறேன்.

தன்னுடைய வாயினால் பதிலளிக்க முடியாதிருக்கிற மனிதனைப் போலானேன்.

என் இறைவனாகிய ஆண்டவரே, நீர் எனக்கு பதில் கொடும்.

அவர்கள் என்னிமித்தம் ஏளனமாக பெருமைபாராட்ட விடாதேயும்” என்று நான் சொன்னேன்.

என் வேதனை எப்பொழுதும் எனக்கு முன்பாக இருக்கிறது.

என் பாவத்தினால் நான் கலங்கியிருக்கிறேன்.

எதுவுமின்றி என்னை வெறுக்கிறவர்கள் ஏராளமாயிருக்கிறார்கள்.

நான் செய்த நன்மைக்குப் பதிலாக எனக்குத் தீமை செய்பவர்கள்

என்னைக் குற்றப்படுத்துகிறார்கள்.

என் இறைவனே, என்னைவிட்டுத் தூரமாய் இருக்கவேண்டாம்.

எனக்கு உதவிசெய்ய விரைவாய் வாரும்.