Ⅰ അഥ സപ്താഹപ്രഥമദിനേഽതിപ്രത്യൂഷേ താ യോഷിതഃ സമ്പാദിതം സുഗന്ധിദ്രവ്യം ഗൃഹീത്വാ തദന്യാഭിഃ കിയതീഭിഃ സ്ത്രീഭിഃ സഹ ശ്മശാനം യയുഃ|

Ⅱ കിന്തു ശ്മശാനദ്വാരാത് പാഷാണമപസാരിതം ദൃഷ്ട്വാ

Ⅲ താഃ പ്രവിശ്യ പ്രഭോ ർദേഹമപ്രാപ്യ

Ⅳ വ്യാകുലാ ഭവന്തി ഏതർഹി തേജോമയവസ്ത്രാന്വിതൗ ദ്വൗ പുരുഷൗ താസാം സമീപേ സമുപസ്ഥിതൗ

Ⅴ തസ്മാത്താഃ ശങ്കായുക്താ ഭൂമാവധോമുഖ്യസ്യസ്ഥുഃ| തദാ തൗ താ ഊചതു ർമൃതാനാം മധ്യേ ജീവന്തം കുതോ മൃഗയഥ?

Ⅵ സോത്ര നാസ്തി സ ഉദസ്ഥാത്|

Ⅶ പാപിനാം കരേഷു സമർപിതേന ക്രുശേ ഹതേന ച മനുഷ്യപുത്രേണ തൃതീയദിവസേ ശ്മശാനാദുത്ഥാതവ്യമ് ഇതി കഥാം സ ഗലീലി തിഷ്ഠൻ യുഷ്മഭ്യം കഥിതവാൻ താം സ്മരത|

Ⅷ തദാ തസ്യ സാ കഥാ താസാം മനഃസു ജാതാ|

Ⅸ അനന്തരം ശ്മശാനാദ് ഗത്വാ താ ഏകാദശശിഷ്യാദിഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യസ്താം വാർത്താം കഥയാമാസുഃ|

Ⅹ മഗ്ദലീനീമരിയമ്, യോഹനാ, യാകൂബോ മാതാ മരിയമ് തദന്യാഃ സങ്ഗിന്യോ യോഷിതശ്ച പ്രേരിതേഭ്യ ഏതാഃ സർവ്വാ വാർത്താഃ കഥയാമാസുഃ

Ⅺ കിന്തു താസാം കഥാമ് അനർഥകാഖ്യാനമാത്രം ബുദ്ധ്വാ കോപി ന പ്രത്യൈത്|

Ⅻ തദാ പിതര ഉത്ഥായ ശ്മശാനാന്തികം ദധാവ, തത്ര ച പ്രഹ്വോ ഭൂത്വാ പാർശ്വൈകസ്ഥാപിതം കേവലം വസ്ത്രം ദദർശ; തസ്മാദാശ്ചര്യ്യം മന്യമാനോ യദഘടത തന്മനസി വിചാരയൻ പ്രതസ്ഥേ|

ⅩⅢ തസ്മിന്നേവ ദിനേ ദ്വൗ ശിയ്യൗ യിരൂശാലമശ്ചതുഷ്ക്രോശാന്തരിതമ് ഇമ്മായുഗ്രാമം ഗച്ഛന്തൗ

ⅩⅣ താസാം ഘടനാനാം കഥാമകഥയതാം

ⅩⅤ തയോരാലാപവിചാരയോഃ കാലേ യീശുരാഗത്യ താഭ്യാം സഹ ജഗാമ

ⅩⅥ കിന്തു യഥാ തൗ തം ന പരിചിനുതസ്തദർഥം തയോ ർദൃഷ്ടിഃ സംരുദ്ധാ|

ⅩⅦ സ തൗ പൃഷ്ടവാൻ യുവാം വിഷണ്ണൗ കിം വിചാരയന്തൗ ഗച്ഛഥഃ?

ⅩⅧ തതസ്തയോഃ ക്ലിയപാനാമാ പ്രത്യുവാച യിരൂശാലമപുരേഽധുനാ യാന്യഘടന്ത ത്വം കേവലവിദേശീ കിം തദ്വൃത്താന്തം ന ജാനാസി?

ⅩⅨ സ പപ്രച്ഛ കാ ഘടനാഃ? തദാ തൗ വക്തുമാരേഭാതേ യീശുനാമാ യോ നാസരതീയോ ഭവിഷ്യദ്വാദീ ഈശ്വരസ്യ മാനുഷാണാഞ്ച സാക്ഷാത് വാക്യേ കർമ്മണി ച ശക്തിമാനാസീത്

ⅩⅩ തമ് അസ്മാകം പ്രധാനയാജകാ വിചാരകാശ്ച കേനാപി പ്രകാരേണ ക്രുശേ വിദ്ധ്വാ തസ്യ പ്രാണാനനാശയൻ തദീയാ ഘടനാഃ;

ⅩⅪ കിന്തു യ ഇസ്രായേലീയലോകാൻ ഉദ്ധാരയിഷ്യതി സ ഏവായമ് ഇത്യാശാസ്മാഭിഃ കൃതാ| തദ്യഥാ തഥാസ്തു തസ്യാ ഘടനായാ അദ്യ ദിനത്രയം ഗതം|

ⅩⅫ അധികന്ത്വസ്മാകം സങ്ഗിനീനാം കിയത്സ്ത്രീണാം മുഖേഭ്യോഽസമ്ഭവവാക്യമിദം ശ്രുതം;

ⅩⅩⅢ താഃ പ്രത്യൂഷേ ശ്മശാനം ഗത്വാ തത്ര തസ്യ ദേഹമ് അപ്രാപ്യ വ്യാഘുട്യേത്വാ പ്രോക്തവത്യഃ സ്വർഗീസദൂതൗ ദൃഷ്ടാവസ്മാഭിസ്തൗ ചാവാദിഷ്ടാം സ ജീവിതവാൻ|

ⅩⅩⅣ തതോസ്മാകം കൈശ്ചിത് ശ്മശാനമഗമ്യത തേഽപി സ്ത്രീണാം വാക്യാനുരൂപം ദൃഷ്ടവന്തഃ കിന്തു തം നാപശ്യൻ|

ⅩⅩⅤ തദാ സ താവുവാച, ഹേ അബോധൗ ഹേ ഭവിഷ്യദ്വാദിഭിരുക്തവാക്യം പ്രത്യേതും വിലമ്ബമാനൗ;

ⅩⅩⅥ ഏതത്സർവ്വദുഃഖം ഭുക്ത്വാ സ്വഭൂതിപ്രാപ്തിഃ കിം ഖ്രീഷ്ടസ്യ ന ന്യായ്യാ?

ⅩⅩⅦ തതഃ സ മൂസാഗ്രന്ഥമാരഭ്യ സർവ്വഭവിഷ്യദ്വാദിനാം സർവ്വശാസ്ത്രേ സ്വസ്മിൻ ലിഖിതാഖ്യാനാഭിപ്രായം ബോധയാമാസ|

ⅩⅩⅧ അഥ ഗമ്യഗ്രാമാഭ്യർണം പ്രാപ്യ തേനാഗ്രേ ഗമനലക്ഷണേ ദർശിതേ

ⅩⅩⅨ തൗ സാധയിത്വാവദതാം സഹാവാഭ്യാം തിഷ്ഠ ദിനേ ഗതേ സതി രാത്രിരഭൂത്; തതഃ സ താഭ്യാം സാർദ്ധം സ്ഥാതും ഗൃഹം യയൗ|

ⅩⅩⅩ പശ്ചാദ്ഭോജനോപവേശകാലേ സ പൂപം ഗൃഹീത്വാ ഈശ്വരഗുണാൻ ജഗാദ തഞ്ച ഭംക്ത്വാ താഭ്യാം ദദൗ|

ⅩⅩⅪ തദാ തയോ ർദൃഷ്ടൗ പ്രസന്നായാം തം പ്രത്യഭിജ്ഞതുഃ കിന്തു സ തയോഃ സാക്ഷാദന്തർദധേ|

ⅩⅩⅫ തതസ്തൗ മിഥോഭിധാതുമ് ആരബ്ധവന്തൗ ഗമനകാലേ യദാ കഥാമകഥയത് ശാസ്ത്രാർഥഞ്ചബോധയത് തദാവയോ ർബുദ്ധിഃ കിം ന പ്രാജ്വലത്?

ⅩⅩⅩⅢ തൗ തത്ക്ഷണാദുത്ഥായ യിരൂശാലമപുരം പ്രത്യായയതുഃ, തത്സ്ഥാനേ ശിഷ്യാണാമ് ഏകാദശാനാം സങ്ഗിനാഞ്ച ദർശനം ജാതം|

ⅩⅩⅩⅣ തേ പ്രോചുഃ പ്രഭുരുദതിഷ്ഠദ് ഇതി സത്യം ശിമോനേ ദർശനമദാച്ച|

ⅩⅩⅩⅤ തതഃ പഥഃ സർവ്വഘടനായാഃ പൂപഭഞ്ജനേന തത്പരിചയസ്യ ച സർവ്വവൃത്താന്തം തൗ വക്തുമാരേഭാതേ|

ⅩⅩⅩⅥ ഇത്ഥം തേ പരസ്പരം വദന്തി തത്കാലേ യീശുഃ സ്വയം തേഷാം മധ്യ പ്രോത്ഥയ യുഷ്മാകം കല്യാണം ഭൂയാദ് ഇത്യുവാച,

ⅩⅩⅩⅦ കിന്തു ഭൂതം പശ്യാമ ഇത്യനുമായ തേ സമുദ്വിവിജിരേ ത്രേഷുശ്ച|

ⅩⅩⅩⅧ സ ഉവാച, കുതോ ദുഃഖിതാ ഭവഥ? യുഷ്മാകം മനഃസു സന്ദേഹ ഉദേതി ച കുതഃ?

ⅩⅩⅩⅨ ഏഷോഹം, മമ കരൗ പശ്യത വരം സ്പൃഷ്ട്വാ പശ്യത, മമ യാദൃശാനി പശ്യഥ താദൃശാനി ഭൂതസ്യ മാംസാസ്ഥീനി ന സന്തി|

ⅩⅬ ഇത്യുക്ത്വാ സ ഹസ്തപാദാൻ ദർശയാമാസ|

ⅩⅬⅠ തേഽസമ്ഭവം ജ്ഞാത്വാ സാനന്ദാ ന പ്രത്യയൻ| തതഃ സ താൻ പപ്രച്ഛ, അത്ര യുഷ്മാകം സമീപേ ഖാദ്യം കിഞ്ചിദസ്തി?

ⅩⅬⅡ തതസ്തേ കിയദ്ദഗ്ധമത്സ്യം മധു ച ദദുഃ

ⅩⅬⅢ സ തദാദായ തേഷാം സാക്ഷാദ് ബുഭുജേ

ⅩⅬⅣ കഥയാമാസ ച മൂസാവ്യവസ്ഥായാം ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ഗ്രന്ഥേഷു ഗീതപുസ്തകേ ച മയി യാനി സർവ്വാണി വചനാനി ലിഖിതാനി തദനുരൂപാണി ഘടിഷ്യന്തേ യുഷ്മാഭിഃ സാർദ്ധം സ്ഥിത്വാഹം യദേതദ്വാക്യമ് അവദം തദിദാനീം പ്രത്യക്ഷമഭൂത്|

ⅩⅬⅤ അഥ തേഭ്യഃ ശാസ്ത്രബോധാധികാരം ദത്വാവദത്,

ⅩⅬⅥ ഖ്രീഷ്ടേനേത്ഥം മൃതിയാതനാ ഭോക്തവ്യാ തൃതീയദിനേ ച ശ്മശാനാദുത്ഥാതവ്യഞ്ചേതി ലിപിരസ്തി;

ⅩⅬⅦ തന്നാമ്നാ യിരൂശാലമമാരഭ്യ സർവ്വദേശേ മനഃപരാവർത്തനസ്യ പാപമോചനസ്യ ച സുസംവാദഃ പ്രചാരയിതവ്യഃ,

ⅩⅬⅧ ഏഷു സർവ്വേഷു യൂയം സാക്ഷിണഃ|

ⅩⅬⅨ അപരഞ്ച പശ്യത പിത്രാ യത് പ്രതിജ്ഞാതം തത് പ്രേഷയിഷ്യാമി, അതഏവ യാവത്കാലം യൂയം സ്വർഗീയാം ശക്തിം ന പ്രാപ്സ്യഥ താവത്കാലം യിരൂശാലമ്നഗരേ തിഷ്ഠത|

Ⅼ അഥ സ താൻ ബൈഥനീയാപര്യ്യന്തം നീത്വാ ഹസ്താവുത്തോല്യ ആശിഷ വക്തുമാരേഭേ

ⅬⅠ ആശിഷം വദന്നേവ ച തേഭ്യഃ പൃഥഗ് ഭൂത്വാ സ്വർഗായ നീതോഽഭവത്|

ⅬⅡ തദാ തേ തം ഭജമാനാ മഹാനന്ദേന യിരൂശാലമം പ്രത്യാജഗ്മുഃ|

ⅬⅢ തതോ നിരന്തരം മന്ദിരേ തിഷ്ഠന്ത ഈശ്വരസ്യ പ്രശംസാം ധന്യവാദഞ്ച കർത്തമ് ആരേഭിരേ| ഇതി||