૧૩૭
 ૧ અમે બાબિલની નદીઓને કિનારે બેઠા 
અને અમને સિયોનનું સ્મરણ થઈ આવ્યું, 
ત્યારે અમે રડ્યા. 
 ૨ ત્યાંનાં વૃક્ષો પર 
અમે અમારી સિતારો લટકાવી દીધી. 
 ૩ અમને બંદીવાસમાં લઈ જનારાંઓએ અમને આનંદી ગીતો ગાવા કહ્યું, 
જેઓએ અમારી મશ્કરી કરી હતી તેઓએ અમને ખુશ કરવા જણાવ્યું કે, 
“સિયોનનાં ગીતોમાંનું કોઈ એક ગીત ગાઓ.” 
 ૪ પણ આ વિદેશી ભૂમિ પર અમે 
યહોવાહનાં ગીતો કેવી રીતે ગાઈ શકીએ? 
 ૫ હે યરુશાલેમ, જો હું તને ભૂલી જાઉં, 
તો મારો જમણો હાથ પોતાનું કર્તવ્ય વીસરી જાય. 
 ૬ જો હું તારા વિષે વિચાર ન કરું, 
મારા મુખ્ય આનંદ કરતાં 
જો હું યરુશાલેમને શ્રેષ્ઠ ન માનતો હોઉં, 
તો મારી જીભ મારા તાળવાને ચોંટી જાય. 
 ૭ હે યહોવાહ, અદોમીઓએ જે કર્યું 
તે સંભારો, કેમ કે તેઓએ કહ્યું કે, યરુશાલેમને પાડી નાખો, 
તેઓએ કહ્યું, “તેના પાયાઓને, 
ઉખેડી નાખો, ઉખેડી નાખો.” 
 ૮ હે નાશ પામનારી બાબિલની દીકરી, 
તેં જે વર્તન અમારી સાથે ચલાવ્યું છે 
તેવું જ વર્તન જે કોઈ તારી સાથે કરે તે આશીર્વાદિત છે. 
 ૯ જે કોઈ તારાં નાના બાળકોને ખડક પર 
પછાડે તે આશીર્વાદિત છે.