1 ای خداوند، این سرزمین مورد لطف تو واقع شده است. تو بنی‌اسرائیل را از اسارت باز آورده‌ای. 2 خطای قوم خود را بخشیده‌ای؛ تمام گناهان ایشان را آمرزیده‌ای؛ 3 خشم تو دیگر بر آنها افروخته نمی‌شود.

4 اکنون ای خدای نجات دهنده، ما را به سوی خود بازگردان و دیگر بر ما خشم نگیر. 5 آیا تا به ابد بر ما خشمگین خواهی بود؟ آیا نسلهای آیندهٔ ما نیز مورد خشم تو قرار خواهند گرفت؟ 6 آیا به ما حیاتی تازه عطا نخواهی فرمود تا در حضور تو شادی کنیم؟ 7 خداوندا، محبت خود را به ما نشان ده، و نجات خود را به ما عنایت کن!

8 هر آنچه که خداوند بفرماید من با جان و دل اطاعت خواهم کرد، زیرا او به ما که قوم خاص او هستیم، صلح و سلامتی خواهد بخشید، چنانچه به راه احمقانه و گناه‌آلود خود باز نگردیم. 9 به یقین، خدا کسانی را که او را احترام می‌کنند می‌رهاند؛ او شکوه و عظمت از دست رفتهٔ سرزمین ما را به ما باز خواهد گرداند.

10 محبت و وفاداری با هم ملاقات کرده‌اند؛ عدالت و صلح یکدیگر را بوسیده‌اند! 11 راستی از زمین می‌روید و عدالت از آسمان به زمین نگاه می‌کند. 12 خداوند به ما چیزهای نیکو خواهد بخشید و سرزمین ما، محصول فراوان خواهد داد. 13 عدالت پیشاپیش او حرکت خواهد کرد و راه را برای او آماده خواهد ساخت.