1  Сыне мой, не забывайся настаўленьня майго, і няхай сэрца тваё захоўвае прыказаньні мае,

2  бо доўгія дні, гады жыцьця і супакой прынясуць яны табе.

3  Міласэрнасьць і праўда няхай не пакідаюць цябе, абвяжы імі шыю сабе і напішы іх на табліцах сэрца твайго,

4  і знойдзеш ты ласку і спагаднасьць у вачах Бога і людзей.

5  Спадзявайся на ГОСПАДА ўсім сэрцам сваім і не абапірайся на розум свой.

6  Думай пра Яго на ўсіх шляхах тваіх, і Ён выпрастуе сьцежкі твае.

7  Ня будзь мудры ў вачах сваіх, бойся ГОСПАДА і пазьбягай ліхоты.

8  Гэта будзе здароўем для цела твайго і спасіленьнем косткам тваім.

9  Шануй ГОСПАДА ўсёй маёмасьцю тваёй і пяршынамі ўсіх пладоў тваіх,

10  і напоўняцца гумны твае збожжам, а тоўчні твае перапоўняцца новым віном.

11  Не адкідай, сыне мой, настаўленьня ГОСПАДАВА, і не ўхіляйся, калі Ён дакарае цябе,

12  бо каго любіць ГОСПАД, таго карае, як бацька, які спагадае сыну.

13  Шчасьлівы чалавек, які знайшоў мудрасьць, і чалавек, які прыдбаў разуменьне.

14  Бо здабыць яе лепш, чым здабыць срэбра, і плады ейныя лепшыя за золата.

15  Яна — каштоўнейшая за пэрліны, і нішто з таго, што ты прагнеш, ня можа параўнацца з ёю.

16  Доўгасьць дзён у правай руцэ яе, а ў левай руцэ — багацьце і слава.

17  Шляхі яе — шляхі прыемныя, і ўсе сьцежкі ейныя — супакой.

18  Яна — дрэва жыцьця для тых, што трымаюцца яе, шчасьлівыя тыя, якія абапіраюцца на яе.

19  ГОСПАД мудрасьцю заснаваў зямлю, нябёсы ўмацаваў розумам.

20  Яго веданьнем расчыніліся бяздоньні і аблокі імгляць расою.

21  Сыне мой, няхай гэта не адыходзіць ад вачэй тваіх, захоўвай разумнасьць і разважнасьць.

22  І яны стануцца жыцьцём для душы тваёй і аздобаю для шыі тваёй.

23  Тады пойдзеш бясьпечна шляхам сваім, і нага твая не пахісьнецца.

24  Калі ляжаш спаць, ня будзеш мець страху, і калі засьнеш, сон твой будзе салодкі.

25  Не спалохаешся раптоўнага страху і загубы бязбожнікаў, калі яна прыйдзе,

26  бо ГОСПАД будзе тваім спадзяваньнем і захавае нагу тваю ад пасткі.

27  Не адмаўляй у дабрадзействе таму, хто патрабуе, калі рука твая мае сілу зрабіць гэта.

28  Не кажы бліжняму твайму: «Ідзі сабе і прыйдзі зноў, заўтра дам табе», калі маеш гэта пры сабе.

29  Не надумляй ліхоцьця супраць бліжняга твайго, калі ён жыве пры табе бясьпечна.

30  Не сварыся з чалавекам без прычыны, калі ён не зрабіў табе нічога благога.

31  Не зайзросьці чалавеку злачыннаму і не выбірай ніводнага з шляхоў яго,

32  бо ГОСПАД брыдзіцца крывадушным, а з правымі Ён сябруе.

33  Праклён ГОСПАДАЎ на доме бязбожніка, але жытло праведных Ён дабраслаўляе.

34  Ён сьмяецца з насьмешнікаў, а пакорным ласку дае.

35  Мудрыя атрымаюць у спадчыну славу, а бязглуздыя насіць будуць ганьбу.