35
35-күй •••• Гунакар инсан вә Худаниң меһриванлиғи 
 1-2 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Пәрвәрдигарниң қули Давут язған күй: — 
Рәзил адәмниң асийлиғи мениң қәлбимдә бир бешарәтни пәйда қилиду: — 
«Униң нәзиридә Худадин қорқидиған иш йоқтур!».□  «Пәрвәрдигарниң қули Давут язған күй»: — «Пәрвәрдигарниң қулиниң, Давутниң күйи». 
 3 Чүнки у өз-өзини махтайдуки, 
У өз-өзигә: — «Мәндә гуна тепилмас, қилғиним жиркиничлик иш әмәстур!» — дәйду. □  «У өз-өзигә: — «Мәндә гуна тепилмас, қилғиним жиркиничлик иш әмәстур!» — дәйду» — бәлким у өзини алдимақчи болуп: «Мениң гунайим анчә еғир әмәс», демәкчи. Толуқ айәтниң йәнә бир хил тәрҗимиси: «Униң гунайиниң жиркиничлиги ашкариланған болсиму, у йәнила өз өзини махтайду». 
 4 Ағзидики сөзләр қәбиһлик вә һейлигәрликтур; 
Пәзиләтлик иш қилиш параситидин у аллибурун мәһрумдур. 
 5 У орнида ятқандиму гунани көзләйду; 
У дурус болмиған йолға меңишни ирадә қилиду; 
Яманлиқтин һеч нәпрәтләнмәйду. 
 6 И Пәрвәрдигар, өзгәрмәс муһәббитиң әршләргә тақишиду; 
Һәқиқәт-садиқлиғиң булутларға йетиду!■ Зәб. 56:11; 107:5 
 7 Һәққанийлиғиң бүйүк тағлардәк, 
Һөкүмлириң тилсиматлиқ чоңқур деңизлардәктур. 
И Пәрвәрдигар, Сән адәмләр вә һайванларни сақлиғучидурсән; 
 8 Сениң өзгәрмәс муһәббитиң нәқәдәр қиммәтликтур, и Худа! 
Шуңа инсан балилири қанатлириң сайисидә панаһлиниду. 
 9 Улар өйүңдики мол дәстихандин тойғичә бәһримән болиду; 
Сән уларға һозур-һалавәтлириңниң дәриясидин ичкүзисән. 
 10 Чүнки Сәндила бардур һаятлиқ булиқи; 
Нуруңда болуп нурни көримиз. 
 11 Аһ, Өзүңни тонуп, билгәнләргә муһәббитиңни, 
Көңли дурусларғиму һәққанийлиғиңни көрситишни давамлаштурғайсән. 
 12 Тәкәббурларниң путиниң маңа һуҗум қилишиға йол қоймиғайсән; 
Рәзилләрниң қоли мени орнумдин қоғливәтмисун; 
 13 Мана, яманлиқ қилғучилар жиқилди! 
Ғулитиветилди, орнидин қайта туралмайду! 
□35:1-2 «Пәрвәрдигарниң қули Давут язған күй»: — «Пәрвәрдигарниң қулиниң, Давутниң күйи».
□35:3 «У өз-өзигә: — «Мәндә гуна тепилмас, қилғиним жиркиничлик иш әмәстур!» — дәйду» — бәлким у өзини алдимақчи болуп: «Мениң гунайим анчә еғир әмәс», демәкчи. Толуқ айәтниң йәнә бир хил тәрҗимиси: «Униң гунайиниң жиркиничлиги ашкариланған болсиму, у йәнила өз өзини махтайду».