என் நாவைப் பாவத்துக்கு விலக்கிக் காத்துக்கொள்வேன்.

நான் என் வாயை கடிவாளத்தால் பாதுகாப்பேன்.”

நலமானதையும் பேசாமல் இருந்தேன்.

3 என் உள்ளம் எனக்குள்ளே அனல் கொண்டது;

அப்பொழுது என் நாவினால் இதைப் பேசினேன்:

என் வாழ்நாளின் எண்ணிக்கையையும் எனக்குத் தெரிவியும்;

என் வாழ்வு இவ்வளவுதான் என்பதை எனக்குத் தெரியப்பண்ணும்.

எனது ஆயுட்காலமோ உமக்கு முன்பாக இல்லாததுபோல் தோன்றுகிறது;

எல்லா மனிதரின் நிலையும் கானல்நீரைப் போன்றதே.

அவன் ஓடியோடி உழைத்து வீணாகவே அவன் செல்வத்தைச் சேர்த்துக் குவித்தாலும்,

அது யாரைப் போய்ச்சேரும் என அவன் அறியான்.

என் எதிர்பார்ப்பு உம்மிலேயே இருக்கிறது.

என்னை மூடரின் கேலிப் பொருளாக்காதேயும்.

நீரே இதைச் செய்தவராதலால், நான் என் வாயைத் திறக்கமாட்டேன்.

உமது கரத்தின் தாக்குதலால் நான் இளைத்துப் போனேன்.

நீர் அவர்களுடைய செல்வத்தைப் பூச்சி அரிப்பதுபோல் கரைத்துவிடுகிறீர்;

நிச்சயமாகவே எல்லா மனிதரும் கானல்நீரைப் போன்றவர்களே.

உதவிகேட்டு நான் கதறும் கதறுதலுக்குச் செவிகொடும்;

என் அழுகையைக் கேளாமல் இருக்கவேண்டாம்.

நானும் உம்முடன் வேறுநாட்டைச் சேர்ந்த ஒருவனாகவும்,

குடியுரிமை அற்றவனாகவும் குடியிருக்கிறேன்.

நான் திரும்பவும் மகிழும்படியாய்,

உமது கோபத்தின் பார்வையை என்னைவிட்டு அகற்றும்.”