1  Сьпеў узыходжаньня. Узгадай, ГОСПАДЗЕ, пра Давіда і ўсе беды ягоныя,

2  як ён прысягаў ГОСПАДУ, даваў абяцаньне Моцнаму Якубаваму:

3  “Не ўвайду ў намёт дому майго, не ўзыйду на пасьцель ложка майго,

4  ня дам вачам маім сну і павекам маім дрымоты,

5  пакуль не знайду месца для ГОСПАДА, сялібы для Моцнага Якубавага!”

6  Вось, мы чулі пра яго ў Эфраце, знайшлі яго на палях Яару.

7  Хадзем у сялібу Ягоную, паклонімся перад падножжам стопаў Ягоных.

8  Паўстань, ГОСПАДЗЕ, ў месца супачынку Твайго, Ты і каўчэг моцы Тваёй!

9  Сьвятары Твае няхай апрануцца ў праведнасьць, і багабойныя Твае няхай радуюцца!

10  Дзеля Давіда, слугі Твайго, не адварочвай аблічча ад памазанца Твайго!

11  Прысягаў ГОСПАД Давіду праўду і не адступіцца ад яе: “Таго, [хто ёсьць] плод улоньня твайго, пасаджу на пасадзе тваім.

12  І калі сыны Твае будуць захоўваць запавет Мой і сьведчаньні Мае, якім буду навучаць іх, таксама сыны іхнія будуць вечна сядзець на пасадзе тваім”.

13  Бо ГОСПАД выбраў Сыён, пажадаў, [каб быў] сялібай для Яго, [кажучы]:

14  “Вось месца супачынку Майго вечна. Тут буду жыць, бо яго ўпадабаў.

15  Дабраслаўляючы, дабраслаўлю здабытак ягоны, убогіх ягоных насычу хлебам.

16  І сьвятароў ягоных апрану ў збаўленьне, і багабойныя ягоныя, радуючыся, радавацца будуць.

17  Там Я ўзрашчу рог Давіду, там пастаўлю сьветач памазанцу Майму.

18  Ворагаў ягоных апрану ў ганьбу, а над ім расквітнее дыядэма”.