သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္ မည္သူနည္း။ “ဘုရားသခင္တည္ရွိသလား” ဟူေသာ ေမးခြန္းႏွင့္ မတူေပ။ သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္ တည္ရွိသေလာဟူေသာ ေမးခြန္းကုိ လူအနည္းငယ္ကသာ ေမးျမန္းတတ္ၾကသည္။ လြန္ခဲ့ ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ ခန္႔တြင္ ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားၾကားထဲတြင္ သခင္ေယရႈသည္ ဤေလာက၌ စစ္မွန္ေသာ လူသားတစ္ဦး အျဖစ္ အသက္ရွင္ခဲ့သည္ကုိ ျငင္းဆုိဖြယ္ရာမရွိေပ။ သခင္ေယရႈ၏ ျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္းကုိ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္သည့္အခါတုိင္းတြင္ ျငင္းခုံမႈမ်ား ရွိတတ္ၾကသည္။ တျခားေသာ ဘာသာႀကီးတုိ႔သည္ သခင္ေယရႈကုိ ပေရာဖက္တစ္ပါး၊ ေကာင္းေသာ ဆရာတပါး၊ သိကၡာရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တပါးျဖစ္သည္ဟု သြန္သင္တတ္ၾကသည္။ သခင္ေယရႈသည္ ပေရာဖက္တပါး၊ ေကာင္းေသာဆရာတပါး ႏွင့္ သိကၡာရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တပါးထက္ သာလြန္သည္ဟု သမၼာက်မ္းစာက ေျပာခဲ့ပါသည္။
C.S. Lewis က သူ၏စာအုပ္ Mere Christiarity ထဲတြင္ ဤသုိ႔ ေရးသားထားခဲ့ပါသည္။ “သခင္ေယရႈ အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူေတြေျပာေလ့ရွိေသာ မုိက္မဲေသာ အရာတုိ႔ကုိ ရပ္တန႔္ရန္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့သည္။ “ကၽြန္ေတာ္သည္ သခင္ေယရႈကုိ ႀကီးမားေသာ အက်င့္စာရိတၱ သြန္သင္ေသာဆရာအျဖစ္ ယုံၾကည္လုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာသူသည္ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ မလက္ခံခဲ့ေပ။ ၄င္းခံယူခ်က္ကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ မဖြင့္ေျပာ အပ္ေသာ စကားပဲျဖစ္ပါသည္။ သာမန္လူသားတစ္ဦးက သခင္ေယရႈသည္ ႀကီးမားေသာ အက်င့္စာရိတၱသြန္သင္သူဟု ေျပာခဲ့ လွ်င္ အဓိပၸာယ္မရွိေပ။ သူသည္ စိတ္ေ၀ဒနာရွင္ (သုိ႔) ၾကက္ဥကုိ ေခါက္ကြဲၿပီး ေရေႏြးထဲတြင္ ႀကိဳခ်က္ေသာ သူႏွင့္ တူပါလိမ့္ မည္။ (သုိ႔) သူသည္ ငရဲကုိ အုပ္စုိးသူ နတ္မင္းႀကီးပဲျဖစ္ပါသည္။ မိတ္ေဆြသည္ ေရြးခ်ယ္မႈျပဳႏုိင္သည္။ မိတ္ေဆြသည္ သခင္ ေယရႈကုိ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ (သုိ႔) ရႈးသြတ္ေသာသူ (သုိ႔) တျခားအျပစ္ဒုကၡ႐ိုက္္ျပဳေသာသူဟု ေျပာႏုိင္ပါသည္။ သူ႔ကုိ နတ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္ပစ္ႏုိင္သည္။ သူ႔ကုိ စံေတြးျဖင့္လည္း ေထြးႏုိ္င္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အဓိပၸာယ္မရိွေသာ စကားျဖစ္သည့္ သခင္ေယရႈသည္ ႀကီးမားေသာ ဆရာတပါးျဖစ္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ အဆုံးမသတ္အပ္ေပ။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ စိတ္ထင္သည့္အတုိင္း သူ႔ကုိ မေတြးေတာအပ္ေပ။ သူသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေတြးေတာျခင္းကုိ ဂရုစုိက္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သခင္ေယရႈက မိမိကုိယ္ကုိ မည္သုိ႔ေသာ ပုဂိၢဳလ္အျဖစ္ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ပါသနည္း။ သူသည္ မည္ကဲ့သို႔ ေသာ ပုဂိၢဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ သမၼာက်မး္စာက ေျပာခဲ့သနည္း။ ပထမအေနႏွင့္ ေယာဟန္၊ ၁၀း၃၀ ထဲတြင္ရွိေသာ သခင္ေယရႈ၏ စကားမ်ားကုိ ၾကည့္ၾကပါစုိ႔။ “ငါသည္ ငါ့ခမည္းေတာ္ႏွင့္ တလုံးတ၀ျဖစ္၏။” နက္နဲစြာ စဥ္းစားျခင္းမရွိပဲ ၾကည့္ေသာ္ သူသည္ မိမိ ကုိယ္ကုိ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေၾကြးေၾကာ္ျခင္းႏွင့္မတူေပ။ သုိ႔ေသာ္ ဤေဖာ္ျပခ်က္အေပၚ ယုဒလူတုိ႔၏ တုန္႔ျပန္မႈကုိ ၾကည့္ၾက ပါစုိ႔။ “ယုဒလူတုိ႔က၊ ေကာင္းေသာအမႈေၾကာင့္ ခဲႏွင့္ ပစ္မည္မဟုတ္၊ သင္သည္ လူျဖစ္လ်က္ပင္ ဘုရားသခင္၏ ေယာင္ေဆာင္၍ ဘုရားသခင္ကုိ လြန္က်ဴးေသာေၾကာင့္ ခဲႏွင့္ ပစ္မည္ဟု ဆုိၾက၏” (ေယာဟန္၊ ၁၀း၃၃)။ သခင္ေယရႈ၏ ေဖာ္ျပခ်က္တုိ႔သည္ သူသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ယုဒလူတုိ႔က သိရွိခဲ့ၾကသည္။ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ က်မ္းပုိဒ္တုိ႔ကုိၾကည့္လွ်င္ ယုဒလူတုိ႔ေျပာေသာ စကားကုိ သခင္ေယရႈက မွားသည္ဟု မေျပာခဲ့ေပ။ သူက “ငါသည္ ဘုရားသခင္ မဟုတ္ေပ” ဟု မေျပာခဲ့ေပ။ သခင္ေယရႈက သူသည္ စစ္မွန္ေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကြးေၾကာ္ျခင္းကုိ “ငါသည္ ငါခမည္းေတာ္ႏွင့္ တလုံးတ၀တည္းျဖစ္သည္” ဟူေသာ အခ်က္အားျဖင့္ သိရွိႏုိင္ပါသည္” (ေယာ၊ ၁၀း၃၀)။ ေယာဟန္၊ ၈း၅၈ သည္ တျခားေသာ ဥပမာတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈက “ငါအမွန္ဆုိသည္ကား၊ အားျဗမာမျဖစ္မွီ ငါျဖစ္၏” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယုဒလူမ်ိဳးတုိ႔သည္ ေက်ာက္ခဲကုိ ယူ၍ သခင္ေယရႈကုိ သတ္ပစ္ရန္ ႀကိဳးစားျပန္ပါသည္။ ေယာဟန္၊ ၈း၅၉ တြင္ သခင္ေယရႈက “ငါ” ဟု ေျပာဆုိျခင္းသည္ ဓမၼေဟာင္းထဲ၌ ရွိေသာ ဘုရားသခင္၏ နာမေတာ္ကုိ ျဖစ္သျဖင့္ သူသည္ ဘုရား ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ရည္ညႊန္းလုိျခင္းျဖစ္မည္ (ထြက္၊ ၃း၁၄)။ သခင္ေယရႈသည္ မိမိကိုယ္ကုိ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္ကုိ ျပစ္မွားေၾကာင္း ေၾကြးေၾကာ္သည္ကုိ ယုဒလူတုိ႔သည္ မယုံၾကည္လွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ယုဒလူတုိ႔က သူ႔ကုိ ခဲျဖင့္ သတ္ပစ္လုိၾကပါသတည္း။ ေယာဟန္၊ ၁း၁ တြင္ “ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္” ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ေယာဟန္ ၁း၁၄ ထဲတြင္ “ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိကုိ ခံယူမည္” ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ သခင္ေယရႈသည္ လူ႔ဇာတိကုိ ခံယူေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကြးေၾကာ္လုိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေသာမက “အကၽြႏု္ပ္၏အရွင္၊ ဘုရားသခင္” ဟု ၀န္ခံခဲ့ ပါသည္ (ေယာဟန္၊ ၂၀း၂၈)။ သခင္ေယရႈက မွားသည္ဟု မေျပာခဲ့ေပ။ တမန္ေတာ္ရွင္ေပါလုက သခင္ေယရႈကုိ “ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ ကယ္တင္ရွင္ဘုရားသခင္ သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္” (တိ၊ ၂း၁၃) ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ တမန္ေတာ္ ရွင္ေပတ႐ု ကလည္း “ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ကယ္တင္ရွင္ဘုရားသခင္၊ သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္” ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္ (၂ေပ၊ ၁း၁)။ ခမည္းေတာ္ ဘုရားသခင္ကလည္း သခင္ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း သူကိုယ္တုိင္က လုံး၀ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သားေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူက “ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္၏ ယဇ္ပလႅင္သည္ အစဥ္ထာ၀ရတည္ၿမဲပါေစ။ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း တရားသည္လည္း ကိုယ္ေတာ္၏ ႏုိင္ငံေတာ္ အုပ္စုိးေသာ သန္လ်က္ျဖစ္ပါေစ”။ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းထဲတြင္ ခရစ္ေတာ္သည္ ဘုရား ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ပါသည္။ အေၾကာင္းမူကား၊ ငါတုိ႔ အဘုိ႔ သူငယ္ကို ဘြားျမင္၏။ ငါတုိ႔အား သားကုိ သနားေတာ္မူ၏။ ထုိသူသည္ အုပ္စုိးျခင္းအာဏာစက္ရွိလိမ့္မည္။ နာမေတာ္မူကား အံ့ၾကဖြယ္၊ တုိင္ပင္ဘက္၊ တန္းခုိးႀကီးေသာ ဘုရားသခင္၊ ထာ၀ရအဘ၊ ၿငိမ္သက္ျခင္းအရွင္ဟု ေခၚေ၀ၚသမုတ္ျခင္းကုိ ခံေတာ္မူလိမ့္မည္ (ေဟရွာ၊ ၉း၆)။
ထုိ႔ေၾကာင့္ C.S. Lewis က သခင္ေယရႈသည္ ေကာင္းေသာ ဆရာတပါးအျဖစ္ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ မွားယြင္း သည္ ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။ သခင္ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ျခင္းကုိ တိက်၍ ျငင္းဆုိ၍ မရေပ။ သခင္ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္ မဟုတ္လွ်င္ သူသည္ လိမ္လည္သူပဲျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ ပေရာဖက္တပါး၊ ေကာင္းေသာဆရာတပါး၊ လူႀကီးလူေကာင္း တေယာက္သာ မဟုတ္ေပ။ သခင္ေယရႈေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားကုိ ေဘးခ်ိတ္၍ မ်က္ေမွာက္ “ပညာရွင္မ်ား” ေၾကြးေၾကာ္ေသာ “စစ္မွန္ေသာ သခင္ေယရႈသမုိင္း” သည္ သမၼာက်မ္းစာ ေဖာ္ျပခ်က္ႏွင့္ မကုိက္ညီေသာအရာ မ်ားစြာရွိပါသည္။ သခင္ေယရႈ ေျပာျခင္း (သုိ႔) မေျပာျခင္း ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏႈတ္ကပတ္ တရားေတာ္ကုိ ေစာဒကတက္၍ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ မည္သုိ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္ မ်ား ျဖစ္ၾကပါသနည္း”။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ခုႏွစ္ခန္႔က သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့ေသာအရာ (သုိ႔) မေျပာခဲ့ေသာ အရာတုိ႔ကုိ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕၍ သခင္ေယရႈႏွင့္ အသက္ရွင္ၿပီး၊ သူ႔ကုိ အေစခံကာ၊ သူ႔ထံ နည္းခံေသာ သူတုိ႔၏ စကား ကုိ “ပညာတတ္ပုဂၢိဳလ္” မ်ားက မည္သုိ႔ ဖယ္ရွားႏုိင္မည္နည္း။
သခင္ေယရႈ၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေမးခြန္းေမးျမန္းရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ အေရးႀကီးသနည္း။ သခင္ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္။ (သို႔) မျဖစ္သည္ဟူေသာ ေမးခြန္းကုိ ေဆြးေႏြးရန္ အဘယ့္ေၾကာင့္ လုိအပ္သနည္း။ သခင္ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆင္ျခင္ရန္ အခ်က္သည္ သူသည္ဘုရားသခင္မဟုတ္ခဲ့လွ်င္၊ သူ၏ အေသခံျခင္းသည္ ေလာကသားတစ္ခုလုံး၏ အျပစ္မ်ား ေပးဆပ္ရန္ မလုံေလာက္ေပ ဟူေသာ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါသည္ (၁ေယာ၊ ၂း၂)။ ဘုရားသခင္သာလွ်င္ ထုိသုိ႔ေသာ ျပစ္ေၾကြးေပးဆပ္ျခင္းအမႈကို ျပဳႏုိင္သည္ (ေရာမ၊ ၅း၈၊ ၂ေကာ၊ ၅း၂၁)။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ျပစ္ေၾကြးမ်ား ေပးဆပ္ရန္ သခင္ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ရမည္ျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈသည္ အေသခံႏုိင္ရန္ လူသားတစ္ဦးျဖစ္ရန္ လုိအပ္သည္။ သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္ကုိ ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိျခင္းျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈ၏ ဘုရားျဖစ္ျခင္းသည္ သူသာလွ်င္ ကယ္တင္ျခင္းလမ္းျဖစ္ျခင္းကုိ ျပသခဲ့သည္။ သခင္ေယရႈက ဤသုိ႔ေျပာေသာ ေၾကာင့္ သူသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ပါသည္။ “ငါသည္ ကမ္းခရီးျဖစ္၏။ သမၼာတရားလည္းျဖစ္၏။ အသက္လည္းျဖစ္၏။ ငါ့ကုိ အမွီ မျပဳလွ်င္ အဘယ္သူမွ် ဘုရားသခင္ထံသုိ႔ မေရာက္ရ” (ေယာဟန္၊ ၁၄း၆)။
“ငါသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္” ဟု သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ သခင္ေယ႐ႈေျပာခဲ့ေသာ စကားကုိမေတြ႕ရေပ။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း မေၾကြးေၾကာ္ျခင္းကုိ မဆုိလိုခဲ့ေပ။ ရွင္ေယာဟန္၊ ၁၀း၃၀ တြင္ေဖာ္ျပထားေသာ သခင္ေယ႐ႈ၏စကားကုိ ဥပမာအျဖစ္ၾကည့္ၾကပါစုိ႔။ “ငါႏွင့္ငါ့ခမည္းေတာ္သည္တလုံးတ၀ျဖစ္၏”။ မစဥ္းစားပဲၾကည့္လုိက္လွ်င္ ထုိစကားလံုးတုိ႔သည္ သခင္ေယ႐ႈက ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္းေၾကြးေၾကာ္လိုျခင္းႏွင့္မတူေပ။ ထုိ႔ျပင္ စကားလုံးတုိ႔သည္ သခင္ေယ႐ႈကုိဆန္႔က်င္ေသာ စကားလုံးကို တဖန္ၾကည့္ၾကပါစို႔။ “ယုဒလူတုိ႔က၊ ေကာင္းေသာ အမူေၾကာင့္ခဲႏွင့္ပစ္မည္မဟုတ္။ သင္သည္ လူျဖစ္လွ်က္ပင္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေယာင္ေဆာင္၍ ဘုရားသခင္ကုိ လြန္ၾကဴးေသာ စကားေၾကာင့္ ခဲႏွင့္ပစ္ မည္ဟုဆုိၾက၏ ” (ေယာဟန္၊ ၁၀း၃၃)။ ယုဒလူတုိ႔က သခင္ေယ႐ႈသည္ မိမိကုိယ္ကုိဘုရားျဖစ္သည္ကုိ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သည္ကုိ သိရွိသည္။ က်န္ေသာအပုိဒ္တုိ႔ကုိ ၾကည့္လွ်င္ ယုဒလူမ်ဳိးမ်ားေျပာဆုိခဲ့ေသာစကားကုိ သခင္ေယ႐ႈ က “ငါသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္သည္ဟုေၾကြးေၾကာ္ျခင္းမဟုတ္ေပ” ဟု မေျပာခဲ့ေပ။ သခင္ေယ႐ႈက သူသည္စစ္မွန္ ေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ထုိအရာက သက္ေသျပသသည္။ “ ငါသည္ ငါ့ခမည္းေတာ္ႏွင့္တလုံးတ၀ျဖစ္၏ ” (ေယာဟန္ ၁၀း၃၀) ဟုေျပာဆုိခဲ့ပါသည္။ ရွင္ေယာဟန္၊ ၈း၅၈ သည္ တျခားေသာဥပမာျဖစ္ပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈက “ ငါအမွန္အကန္ဆုိသည္ကား၊ အာျဗဟံ မျဖစ္မွီငါျဖစ္၏ ” ဟုမိန္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယုဒလူမ်ဴိးမ်ားက ေက်ာက္ခဲကုိ တဖန္ယူ၍ သခင္ေယ႐ႈကုိ သတ္ပစ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့ၾကသည္ (ေယာဟန္၊ ၈း၅၉)။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ယုဒလူမ်ဳိး မ်ား ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ခ်က္ျဖစ္ေသာ ဘုရားသခင္အျဖစ္ မိမိကုိယ္ကုိ မေၾကြးေၾကာ္ခဲ့လွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ယုဒလူမ်ဳိးတုိ႔က သူ႔ကုိသတ္ပစ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းရမည္နည္း။
ေယာ၊ ၁း ၁ ထဲတြင္ “ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္” ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ေယာ၊ ၁း၁၄ ထဲတြင္ “ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႕ဇာတိကုိ ခံယူခဲ့သည္” ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ လူ႕ဇာတိခံယူေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ျခင္းကုိ ေသခ်ာစြာ ၫႊန္ျပခဲ့ပါသည္။ တ၊ ၂၀း၂၈ တြင္ “သင္တုိ႔သည္ ကုိယ္ကုိသတိႏွင့္ ၾကည့္႐ႈၾကေလာ့။ ဘုရားသခင္သည္ မိမိအေသြးႏွင့္ ၀ယ္ေတာ္မူေသာ အသင္းေတာ္ကုိ လုပ္ေကၽြးေစျခင္းငွါ၊ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိၫာဥ္ေတာ္ သည္ သင္တုိ႔ကုိ အအုပ္အခ်ဳပ္ခန္႔ထားေတာမူေသာ သုိးစုတစုလုံးကုိ သတိႏွင့္ၾကည္႐ႈၾကေလာ႔” ဟု မိန္႔ဆုိထားပါသည္။ အသင္းေတာ္ကုိ မည္သည္က အေသြးေတာ္ျဖင့္ ေရြးႏႈတ္ကယ္တင္ခဲ့သနည္း။ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ေရြး၀ယ္ခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ထို႔ေၾကာင္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္။
တပည့္ေတာ္ ေသာမကလည္း သခင္ေယ႐ႈကုိ ဤသုိ႔ေျပာခဲ့ပါသည္။ “အကၽြႏု္ပ္၏အရွင္၊ ကၽြႏု္ပ္၏ဘုရားသခင္” (ေယာဟန္၊ ၂၀း၂၈)။ သခင္ေယ႐ႈက အမွားမျပဳျပင္ခဲ့ေပ။ တိတု၊ ၂း၁၃ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ဘုရားသခင္ႏွင့္ ကယ္တင္ရွင္ၾကြလာ ေသာ အခ်ိန္ကုိေစာင့္ဆုိင္ရန္ တုိက္တြန္းထားပါသည္ (၂ေပ၊၂း၂ ကုိ ၾကည့္ပါ)။ ေဟၿဗဲ၊ ၁း၈ ထဲတြင္ ခမည္းေတာ္က သခင္ ေယ႐ႈအား ဤသုိ႔ေျပာခဲ့သည္။ “ သားေတာ္တ႔ုိကား၊ အုိ ဘုရားသခင္၊ ကုိယ္ေတာ္၏ပလႅင္သည္ နိစၥထာ၀ရပလႅင္ျဖစ္ပါ၏။ ကုိယ္ေတာ္၏ ႏုိင္ငံသည္ တရားသျဖင့္ စီရင္ေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါ၏။ ”
ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲတြင္ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားက တမန္ေတာ္ေယာဟန္အား ဘုရားသခင္ကိုကုိးကြယ္ရန္ ၫႊန္ၾကားခဲ့ပါသည္ (ဗ်ာ၊ ၁၉း၁၀)။ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲတြင္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ကုိးကြယ္ျခင္းကုိ ရရွိခဲ့သည္ (မႆဲ၊ ၂း၁၁၊ ၁၄း၃၃၊ ၂၈း၉၊ ၁၇၊ လု၊ ၂၄း၅၂၊ ေယာ၊ ၉း၃၈)။ လူေတြက သခင္ေယ႐ႈကုိ ကုိးကြယ္ေသာအခါ သူကမတားျမစ္ခဲ့ေပ။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘုရားမဟုတ္ခဲ့လွ်င္ ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲတြင္ ေကာင္းကင္တမန္မ်ား ေျပာသည့္အ တုိင္း လူေတြက သူ႔ကိုမကုိးကြယ္ရန္ ေျပာခဲ့မည္ျဖစ္ပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း သမၼာက်မ္းစာထဲ၌ရွိ ေသာ က်မ္းပုိဒ္မ်ားစြာတြင္ေတြ႕ရသည္။ အေရးႀကီးဆုံးေသာ ယူဆခ်က္သည္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘုရားသခင္မဟုတ္ခဲ့လွ်င္ ေလာကသားတစ္ခုလုံးတုိ႔အတြက္ သူေပးဆပ္ခဲ့ေသာ အေသြးေတာ္သြန္းေလာင္းျခင္းကုိ လုံး၀လုံေလာက္မည္မဟုတ္ေပ (၁ ေယာ၊ ၂း၂)။ ဘုရားသခင္တဦးတည္းသာလွ်င္ အျပစ္ေၾကြးမ်ားေပးဆပ္ႏုိင္ပါသည္။ ဘုရားသခင္တပါးတည္းသာလွ်င္ ေလာကီသားတုိ႔၏အျပစ္မ်ားကုိ ယူေဆာင္ႏုိင္ပါ၍ (၂ေကာ၊ ၅း၂၁) အေသခံႏုိင္ၿပီး အျပစ္တရားႏွင့္ ေသျခင္းတရားအေပၚ ေအာင္ျမင္ျခင္းရွိေၾကာင္းကုိ သက္ေသျပရန္ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္ႏုိင္သည္။
ခရစ္ေတာ္သည္ မိမိျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္းကုိ ကုိယ္တုိင္ ေျပာဆုိခဲ့သည့္အတုိင္း သူ၏ တပည့္ေတာ္ တုိ႔ကလည္း ခရစ္ေတာ္၏ ဘုရားဇာတိကုိ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္သာလွ်င္ ျပဳႏုိင္ေသာ ခြင့္လႊတ္ျခင္းတရားကုိ သခင္ေယရႈ က ျပဳႏုိင္ေသာ အခြင့္ရွိသည္ဟု တပည့္ေတာ္တုိ႔က ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ပါသည္။ အျပစ္တရားက ဘုရားသခင္ကုိ ပုန္ကန္ခဲ့ပါသည္ (တ၊ ၅း၃၁၊ ေကာေလာ၊ ၃း၁၃၊ ဆာ၊ ၁၃၀း၄၊ ေယဇမိ၊ ၃၁း၃၄)။ ဤအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေနာက္ဆုံး ၾကည့္လွ်င္ သခင္ေယရႈသည္ “အသက္ရွင္ေသာသူတုိ႔ႏွင့္ ေသေသာသူတုိ႔ကုိ” တရားစီရင္မည့္ တရားသူႀကီးျဖစ္သည္ (၂တိ၊ ၄း၁)။ ေသာမက သခင္ေယရႈသည္ “ငါ့၏ အရွင္သခင္” ဟု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ပါသည္ (ေယာ၊ ၂၀း၂၈)။ ေပါလုက သခင္ေယရႈသည္ “ႀကီးျမတ္ေသာဘုရားႏွင့္ ကယ္တင္ရွင္” ဟု ေျပာခဲ့သည္ (တိတု၊ ၂း၁၃)။ သခင္ေယရႈသည္ လူ႔ဇာတိမခံယူမီ “ဘုရားသခင္” ဟု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ပါသည္ (ေယာ၊ ၂၀း၂၈)။ ေပါလုက သခင္ေယရႈသည္ “ႀကီးျမတ္ေသာ ဘုရားႏွင့္ ကယ္တင္ရွင္” ဟု ေျပာခဲ့ သည္ (တိတု၊ ၁၂း၁၃)။ သခင္ေယရႈသည္ လူ႔ဇာတိ မခံယူမီ “ဘုရားသခင္” ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း ေျပာဆုိခဲ့ပါသည္” (ဖိလိပၸ၊ ၂း၅-၈)။ ေဟၿဗဲၾသ၀ါဒစာေရးသူက သခင္ေယရႈကုိ “အုိဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္၏ ပလႅင္သည္ နိစၥထာ၀ရ ပလႅင္ ျဖစ္ပါ၏” (ေဟၿဗဲ၊ ၁း၈) ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ေယာဟန္က “အစအဦး၌ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရွိ၏။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူရွိ၏။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္လည္း ဘုရားသခင္ျဖစ္ေတာ္မူ၏” (ေယာ၊ ၁း၁) ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ခရစ္ေတာ္၏ ဘုရားဇာတိျဖစ္ျခင္းကုိ က်မ္းပုိဒ္မ်ားစြာက နမူနာေပး၍ သြန္သင္ထားပါသည္ (ဗ်ာ၊ ၁း၁၇၊ ၂း၈၊ ၂၂း၁၃၊ ၁ ေကာ၊ ၁၀း၄၊ ၁ေပ၊ ၂း၆-၈၊ ဆာ၊ ၁၈း၂၊ ၉၅း၁၊ ၁ေပ၊ ၅း၄၊ ေဟၿဗဲ၊ ၁၃း၂၀)။ သုိ႔ေသာ္ ဤက်မ္းပုိဒ္မ်ားထဲမွ သခင္ေယရႈ၏ ေနာက္လုိက္တပည့္ေတာ္မ်ား ေျပာဆုိေသာ ခရစ္ေတာ္၏ ဘုရားဇာတ္ျဖစ္ျခင္းကုိ ျပသသည့္ က်မ္းပုိဒ္တစ္ခုသည္ လုံေလာက္ပါသည္။
ဓမၼေဟာင္းက်မ္းထဲတြင္ သခင္ေယရႈ၏ နာမေတာ္ရာထူးကုိ ေယေဟာ၀ါဘုရား (ဘုရားသခင္၏ တစ္ခုတည္းေသာ နာမေတာ္)ဟု နာမည္ေပးအပ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းစာထဲ၌ ေဖာ္ျပထားေသာ “ကယ္တင္ရွင္” (ဆာ၊ ၁၃၀း၇၊ ေဟာေရွ၊ ၁၃း၄) သည္ ဓမၼသစ္က်မ္းစာထဲတြင္ သခင္ေယရႈကုိ ၫႊန္ျပထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္(တိတု၊ ၂း၁၃၊ ဗ်ာဒိတ္၊ ၅း၉)။ သခင္ ေယရႈကုိ ေမာေႏြလဟု ေခၚပါသည္။ (”ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ႏွင့္ အတူရွိေတာ္မူေသာ ဘုရား” (မႆဲ ၁ ထဲတြင္)”) ဇာခရိ၊ 12း10 ထဲတြင္ “သူတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ ထုိးေဖာက္ေသာ ငါ့ကုိရႈျမင္ရၾကလိမ့္မည္” ဟု ေျပာေသာ သူသည္ ေယေဟာ၀ါဘုရားပင္ျဖစ္ သည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္ (ေယာ၊ ၁၉း၃၇၊ ဗ်ာ၊ ၁း၇)။ ထုိးေဖာက္ျခင္းခံရေသာ သူသည္ ေယေဟာ၀ါဘုရားျဖစ္သည္။ ေပါလုက ေဟရွာယ၊ ၄၅း၂၂-၂၃ ကုိ ဖိလိပၸိ၊ ၂း၁၀-၁၁ ထဲတြင္ သခင္ေယရႈကုိ ေဖာ္ျပလုိျခင္းျဖစ္သည္ဟု အနက္ဖြင့္ဆုိ ထားပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ဆုေတာင္းျခင္းထဲတြင္ သခင္ေယရႈ၏ နာမေတာ္ကုိ ေယေဟာ၀ါဘုရားအျဖစ္ အသုံးျပဳ ထားပါသည္။ “သခင္ေယရႈခရစ္ႏွင့္ ခမည္းေတာ္ဘုရားထံေတာ္က ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ ၿငိမ္သက္ျခင္းသည္ သင္တုိ႔၌ ရွိပါေစေသာ” (ဂလ၊ ၁း၃၊ ဧဖက္၊ ၁း၂)” ခရစ္ေတာ္သည္ဘုရားသခင္မ ဟုတ္ခဲ႔လွ်င္ ဤကဲ႔သို႕ေျပာဆိုျခင္းသည ျပစ္တင္စရာပင္ျဖစ္သည္။ေရႏွစ္ျခင္းခံယူရန္္ ဘုရားသခင္ ေယရႈမိန္႔မွာခ်က္ထဲတြင္ ေယေဟာ၀ါးသည္ သခင္ေယရႈ၏ နာမေတာ္ႏွင့္ ဒြန္တြဲေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ “ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္၏ နာမ၌ ဗတၱိဇံကုိ ေပးၾကေလာ့” (မႆဲ၊ ၂၈း၁၉၊ ၂ ေဘာ၊ ၁၃း၁၄)။
ဘုရားသခင္သာလွ်င္ ျပဳႏုိင္ေသာ အမႈတုိ႔ကုိ သခင္ေယရႈသည္လည္း ျပဳႏုိင္ေသာ အခြင့္ရွိသည္။ သခင္ေယရႈသည္ ေသျခင္းမွ ထေျမာက္ရုံသာမက (ေယာ၊ ၅း၂၁၊ ၁၁း၃၈-၄၄)။ သူသည္ အျပစ္ကုိ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ေသာအခြင္႔႐ွိ္သည္ (တ၊ ၅း၃၁၊ ၁၃-၃၈)။ စၾကာ၀ဠာကုိ ဖန္ဆင္းခဲ့၍ ေစာင့္ထိန္းထားပါသည္ (ေယာ၊ ၁း၂၊ ေကာ္ေလာ၊ ၁း၁၆-၁၇)။ ေယေဟာ၀ါးဘုရားသည္ ဖန္ဆင္း ျခင္းအမႈျပဳေသာအခါ သူတစ္ဦးတည္းသာရွိသည္ဟု ယူဆေသာ သူမ်ားအတြက္ ဤအခ်က္သည္ အလြန္ အက်ဳံး၀င္ပါသည္ (ေဟရွာ၊ ၄၄း၂၄)။” ထုိ႔ျပင္ ခရစ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ကသာ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ေသာ အရည္အခ်င္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္သည္။ ၎တုိ႔ သည္ ထာ၀ရအသက္ (ေယာ၊ ၈း၅၈)၊ ေနရာတုိင္း၌ ရွိျခင္း (မႆဲ၊ သား၂၀၊ ၂၈း၂၀)၊ အရာခပ္သိမ္းကုိ သိရွိျခင္း (မႆဲ၊ ၁၆-၂၁)၊ အရာခပ္သိမ္းကုိ တတ္စြမ္းႏုိင္ျခင္း (ေယာ၊ ၁၁း၃၈-၄၄) တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။
သခင္ေယရႈ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပသျခင္းမရွိပဲ သူသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ျခင္း (သု႔ိ) သူသည္ စစ္မွန္ေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ရူးသြပ္ရာ ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ခရစ္ေတာ္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သူျပဳခဲ့ေသာ အံ့ၾသဖြယ္ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ သူ၏ ထေျမာက္ျခင္းက သက္ေသထူခဲ့ ပါသည္။ သခင္ေယရႈျပဳခဲ့ေသာ နိမိတ္လကၡဏာတခ်ိဳ႕တုိ႔ကုိ ေဖာ္ျပရလွ်င္ ေရကုိ စပ်စ္ရည္ျဖစ္ေစျခင္း (ေယာ၊ ၂း၇)၊ ေရေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း (မႆဲ၊ ၁၄း၂၅)၊ အရာ၀တၳဳတုိ႔ကုိ တုိးပြားေစျခင္း (ေယာ၊ ၆း၁၁)၊ မ်က္စိကန္းေသာသူကုိ ျပန္ျမင္ေစျခင္း (ေယာ၊ ၉း၇)၊ ေျခေထာက္ မသန္စြမ္းေသာသူကုိ ျပန္ေကာင္းေစျခင္း (မာ၊ ၂း၃)၊ ဖ်ားနာေသာသူကုိ ျပန္ေကာင္းေစျခင္း (မႆဲ၊ ၉း၃၅၊ မာ၊ ၁း၄၀-၄၂) ႏွင့္ ေသေသာသူမ်ားပင္လွ်င္ ထေျမာက္ေစခဲ့ပါသည္ (ေယာ၊ ၁၁း၄၃-၄၄၊ လု၊ ၇း၁၁-၁၅၊ မာ၊ ၅း၃၅)။ ၎ျပင္ ခရစ္ေတာ္ကုိယ္တုိင္က ေသျခင္းမွ ထေျမာက္ခဲ့ပါသည္။ တျခားေသာဘုရားတုိ႔သည္ ေသ၍ ထေျမာက္ သည္ဟူ၍ မရွိေပ။ တျခားေသာ ဘာသာတရား၌ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းအေၾကာင္း ေၾကြးေၾကာ္ျခင္းကုိ မေတြ႕ရေပ။ သမၼာက်မ္းစာေဖာ္ျပျခင္းကုိ ေနာက္ထပ္ မျဖည့္စြပ္သင့္ေပ။ Dr Gray Habermas ေဖာ္ျပခ်က္အရ၊ တျခားေသာ ဘာသာေရး ပညာတတ္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔က ၀န္ခံမႈျပဳရန္ အနည္းဆုံး ဆယ့္ႏွစ္ခုရွိပါသည္။
၁။ သခင္ေယရႈသည္ ကားတုိင္ေပၚတြင္ အေသခံခဲ့သည္။
၂။ သူသည္ သၿဂၤ ိဳဟ္ျခင္းခံခဲ့သည္။
၃။ သခင္ေယရႈသည္ အေသခံေသာေၾကာင့္ သူ၏ တပည့္ေတာ္တုိ႔သည္ စိတ္ပ်က္၍ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ခဲ့ၾကသည္။
၄။ ရက္အနည္းငယ္ၾကာလာၿပီးေနာက္ သခင္ေယရႈသည္ ဂူထဲတြင္ မရွိေၾကာင္းကုိ ေတြ႕ရွိႏုိင္သည္။
၅။ သခင္ေယရႈသည္ ထေျမာက္ခဲ့ေၾကာင္း တပည့္ေတာ္မ်ားက ေတြ႕ရွိပါသျဖင့္ သူတုိ႔သည္ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကသည္။
၆။ ကနဦးအသင္းေတာ္၌ ဤသတင္းေကာင္းသည္ အဓိကက်ေသာ တရားေဒသနာျဖစ္ခဲ့သည္။
၈။ ဤသတင္းေကာင္းကုိကုိ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ေဟာေျပာခဲ့သည္။
၉။ ဤသတင္းေ၀ငွျခင္းေၾကာင့္ အသင္းေတာ္ အစျပဳလာၿပီး တုိးတက္လာခဲ့ပါသည္။
၁၀။ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ရာေန႔ကုိ ဥပုဒ္ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ ၀တ္ျပဳကုိးကြယ္ျခင္းျပဳေသာ ေန႔ရက္ျဖစ္လာခဲ့သည္။
၁၁။ သံသယစိတ္၀င္ေနေသာ ေသာမသည္ ခရစ္ေတာ္သည္ ထေျမာက္ေၾကာင္း ျမင္ေတြ႕၍ ယုံၾကည္ခဲ့ေသာေၾကာင့္
ရဲရင့္ေသာ တပည့္ေတာ္ျဖစ္သြားခဲ့ပါသည္။
၁၂။ ေပါလု၊ ခရစ္ေတာ္တုိ႔၏ ရန္သူသည္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ့ေသာ သခင္ေယရႈကုိ ယုံၾကည္ႏုိင္ရန္ အတြက္ကုိ ကုိယ္တုိင္
ကုိယ္က် ေတြ႕ႀကံဳခံစားပါသျဖင့္ မိမိအသက္တာ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။
အထက္၌ ေဖာ္ျပထားခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္တုိ႔ကုိ လူတစ္ဦးသည္ ယုံၾကည္လွ်င္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းႏွင့္ သတင္းေကာင္း ေဟာေျပာျခင္းအမႈလုပ္ရန္ အတြက္တိုးတက္ျခင္း အနည္းငယ္္သာ လုိေတာ့သည္။ သတင္းေကာင္းသည္ သခင္ေယရႈ၏ အေသခံျခင္း၊ သၿဂၤ ိဳဟ္ျခင္း၊ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္း ႏွင့္ ကုိယ္ေယာင္ထင္ရွားျခင္း (၁ ေကာ၊ ၁၅း၁-၅) တုိ႔ျဖစ္သည္။ အထက္၌ ေဖာ္ျပထားခဲ့ေသာ အခ်က္မ်ားထဲမွ တခု (သုိ႔) ႏွစ္ခုတုိ႔သည္ ရွင္းျပရန္ အယူအဆ တခ်ိဳ႕ရွိေသာ္လည္း ရွင္ျပန္ ထေျမာက္ျခင္းက ၎အခ်က္အားလုံးကုိ ၿပီးျပည့္စုံစြာျဖင့္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔သည္ သခင္ေယရႈ၏ ထေျမာက္ျခင္းကုိ သူတုိ႔ ျမင္ေတြ႕သည့္အတုိင္း ေၾကြးေၾကာ္မႈအေပၚ သံသယစိတ္ ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္း ၀န္ခံရမည္ ျဖစ္ ပါသည္။ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ လိမ္ၫႇာမႈ (သို႔) စိတ္စြဲလမ္းမႈျဖင့္ မွားယြင္းစြာသိရွိျခင္းတုိ႔က လူေတြကုိ မေျပာင္းလဲေစႏုိင္ခဲ့ေပ။ ပထမအေနႏွင့္ သူတုိ႔သည္ မည္သည့္အက်ိဳးကုိ ရရွိမည္နည္း။ ခရစ္ယာန္ဘာသာသည္ ေက်ာ္ၾကား ေသာ ဘာသာမဟုတ္ေပ။ သူတုိ႔ကုိလည္း ေငြေၾကးေထာက္ပံ့လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဒုတိယအေနႏွင့္ လိမ္ၫႇာေသာ သူတုိ႔သည္ ဘယ္ေတာ့မွ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ အေသခံရမည္မဟုတ္ေပ။ တပည့္ေတာ္တုိ႔သည္ မိမိယုံၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ကားတုိင္ေပၚတြင္ ေျပာင္းျပန္အေသခံျခင္းသည္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းအတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ သက္ေသျပသခ်က္ ျဖစ္သည္။ တျခား သက္ေသျပသခ်က္ မလုိအပ္ေပ။ ဟုတ္ပါသည္။ မ်ားစြာေသာ သူတုိ႔သည္ မွန္လိမ့္မည္ဟု မိမိထင္မွတ္ေသာ အရာျဖစ္သည္႔လိမ္ညာမႈအတြက္သာ အေသခံခဲ့ၾကပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ မွားသည္ဟု သိရွိေသာ အရာအတြက္ မည္သူကမွ အေသမခံခဲ့ေပ။
နိဂုံး
ခရစ္ေတာ္က သူသည္ ေယေဟာ၀ါးဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိကိုယ္ကုိ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သည္။ သူသည္ ဘုရား ျဖစ္သည္။ တျခားေသာ ဘုရားနည္းတူ ဘုရားတဆူမဟုတ္ပဲ၊ သူသာလွ်င္ စစ္မွန္ေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္။ သူ၏ တပည့္ေတာ္မ်ား (ရုပ္တုကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ရုိေသေသာ ယုဒလူမ်ိဳးမ်ား) သည္လည္း သခင္ေယရႈသည္ ေယေဟာ၀ါးဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ယုံၾကည္ခဲ့ ၾကသည္။ အံ့ၾသဖြယ္ရာ နိမိတ္လကၡဏာတုိ႔ႏွင့္အတူ ေလာကကုိ ေအာင္၍ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းအားျဖင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပသႏုိင္ပါသည္။ ထင္ရာျမင္ရာေျပာတတ္ေသာ သူတုိ႔သည္ ဤအခ်က္အလက္မ်ားကုိ မရွင္းျပႏုိင္ခဲ့ေပ
အမွန္အကန္ေဖာ္ျပရလွ်င္ ဤေမးခြန္းေမးေသာသူသည္ ေလာကီပညာ၌ “ဗဟုသုတ” ႂကြယ္ဝသူျဖစ္သည္။ သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ သခင္ေယ႐ႈတည္ရွိျခင္းကို သက္ေသအေထာက္အထားမရွိဟု ကၽြႏု္ပ္တို႕မေျပာႏုိင္ၾကေပ။ သမၼသစ္က်မ္းထဲတြင္ သခင္ေယ႐ႈတည္ရွိေၾကာင္းေဖာ္ျပခ်က္ကို ေနရာအႏွံ႕ အျပားတြင္ ေတြ႕ရွိႏုိင္ သည္။ သတင္းေကာင္းမ်ားသည္ ေအဒီႏွစ္ရာစု၊ သခင္ေယ႐ႈေသၿပီးႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာထက္မနည္းတြင္ ေရးသားထားသည္ဟု အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားက ေျပာၾကသည္။ ထိုသို႕ျဖစ္လွ်င္ သမုိင္း သုေတသနျပဳခ်က္အရ ထိုစာေစာင္မ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာထက္နည္းေသာအခ်ိန္တြင္ ေရးသားထား ေသာ ေရွးေဟာင္းစာေပမ်ားျဖစ္ေပသည္။ ထို႕ျပင္ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္မ်ား (ခရစ္ယာန္မ်ားႏွင့္ ခရစ္ယာန္မဟုတ္ ေသာသူမ်ား)သည္ ေပါလု ေရးထားေသာစာေစာင္မ်ား (အနည္းဆံုးစာေစာင္မ်ားအခ်ိဳ႕)တုိ႕သည္ ေအဒီ တစ္ရာစုအလယ္ပိုင္း၊ သခင္ ေယ႐ႈေသသြားၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ထက္မနည္းေသာအခ်ိန္ကာလတြင္ ရွင္ေပါလု ေရးသားခဲ့သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ေရွးေဟာင္းသမုိင္းစာမူမ်ား သက္ေသျပခ်က္အရ သခင္ေယ ႐ႈပုဂၢိဳလ္ႀကီးသည္ ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားတြင္ ေအဒီတစ္ရာစုတြင္ တည္ရွိေၾကာင္း ခုိင္ခိုင္မာမာ သက္ေသျပ သႏုိင္ပါသည္။
ေအဒီ ၇၀ ခုႏွစ္တြင္ ေရာမလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေယ႐ု႐ွလင္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ဣသေရလႏိုင္ငံအမ်ားစုကို ၀င္ေရာက္သိမ္း ပိုက္၍ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားသတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္း မွတ္တမ္းသည္ အလြန္အေရးႀကီးသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတစ္ခု လံုးကို မီး႐ႈိ႕ခဲ့သည္။ သခင္ေယ႐ႈတည္ရွိျခင္းမွတ္တမ္းမ်ားကို လည္းဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ကို ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ သိရွိႏုိင္ပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈတည္ရွိျခင္း သက္ေသခံေသာသူမ်ားကိုလည္း သတ္ျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႕ ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္ သခင္ေယ႐ႈတည္ရွိျခင္း သက္ေသခံေသာသူ အနည္းစုသာရွိေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပလိုျခင္းျဖစ္သည္။
သခင္ေယ႐ႈ၏သာသနာလုပ္ငန္းသည္ ေရာမအင္ပါယာတစ္ခုလံုး၏ ေသးငယ္ေသာနယ္ေျမအစိတ္အပိုင္း တစ္ ခု၌သာထင္ရွားသည္။ သခင္ေယ႐ႈ၏သာသနာလုပ္ငန္းသည္ ေလာကသမုိင္းမွ အမ်ားစု ကိုးကားထား ေၾကာင္း ယူဆရသည္။ သခင္ေယ႐ႈအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သမုိင္းအေထာက္အထားမွ သက္ေသျပသ ေသာ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႕တုိ႕သည္ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္။
ရာစုတစ္ ေရွးေဟာင္း သမုိင္းပညာရွင္ဟု အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံရေသာ ေရာမလူမ်ိဳး Tacitus က “ခရစ္ယာန္ မ်ား” အေၾကာင္းကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ( christus စကားလံုးသည္ လတင္စကား ခရစ္မွ ဆင္းသက္လာသည္)။ သူသည္ Tiberius အုပ္စိုးသူ Pontius ပိလတ္လက္ေအာက္တြင္ ၫွဥ္းပန္းႏွိပ္ စက္ျခင္းကို ခံခဲ့ပါသည္။ Suetonuis သည္ အင္ပါယာ Hadrian ၏ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္ၿပီး၊ သူက တစ္ရာစုတြင္ Chrestus (သို႕) Christ ေခၚ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ဦးေနထုိင္ခဲ့ေၾကာင္း ေရးသားခဲ့သည္ (Annals 15.44)။
Flavius Josephus သည္ ေက်ာ္ၾကားေသာဂ်ဴးလူမ်ိဳးသမိုင္းပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူ၏ သမုိင္းစာေစာင္ တစ္ခုတြင္ ယာကုပ္သည္ “ခရစ္ေတာ္ေခၚ သခင္ေယ႐ႈ၏ညီေတာ္”ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္။ (၁၈း၃)တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ အေၾကာင္းအရာ “ပညာရွိပုဂၢိဳလ္ႀကီး သခင္ေယ႐ႈကို ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္ သည္ဟု ေခၚလွ်င္ သူ၏အခ်ိန္ကာလသည္လည္း ရွိသည္။ သူသည္ နာက်င္စြာျဖင့္ ထိုးႀကိတ္ျခင္းကို ခံခဲ့သည္။…သူကုိ ခရစ္ေတာ္ဟုေခၚသည္။ … ပေရာဖက္မ်ားေျပာထားသည့္အတုိင္း သူသည္ သံုးရက္ ေျမာက္ေသာေန႕တြင္ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ့သည္။ သူ႕အေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အံ့ၾသဘြယ္ ေကာင္းေသာအျဖစ္အပ်က္ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ရွိသည္” ဟု ေဖာ္ေျပထားသည္။ က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုတြင္ “ဤအခ်ိန္တြင္ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္ႀကီး သခင္ေယ႐ႈ တည္ရွိခဲ့သည္။ သူ၏ဦးေဆာင္မႈသည္ ေကာင္း၍ သူ႕ကို ျမင့္ျမတ္ေသာသူအျဖစ္သိရွိခဲ့ရသည္။ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ အျခားေသာတုိင္းတပါးမွလူမ်ိဳးမ်ားသည္ သူ၏တ ပည့္ ေတာ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ပိလတ္မင္းႀကီးက သူ႕ကုိ လက္၀ါးကပ္တုိင္ေပၚတြင္ သတ္ရန္ အမိန္႔ေပး ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ သူ၏တပည့္ေတာ္မ်ားက သူ႕ကို မစြန္႕ပစ္ခဲ့ေပ။ သူ တုိ႕က သခင္ေယ႐ႈသည္ သံုးရက္ေျမာက္ ေသာေန႕တြင္ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္ေၾကာင္း၊ သူသည္ ပေရာဖက္မ်ားေျပာခဲ့သည့္အ တုိင္း ေမရွီယျဖစ္ေၾကာင္း ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကသည္” ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။
Julius Africanus က သမုိင္းပညာရွင္ Thallus ေဖာ္ျပေသာ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္၏ ကားတုိင္တင္ သတ္ျခင္း (Extant Writings,18) ကုိ ကုိုးကားေထာက္ခံခဲ့သည္။
Pliny the Younger က Letters 10:96 ထဲတြင္ ကနဦးခရစ္ယာန္မ်ား၀တ္ျပဳကုိးကြယ္ျခင္းထဲတြင္ ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ သခင္ေယ႐ႈကို ဘုရားသခင္အျဖစ္ကိုးကြယ္ေၾကာင္း၊ သူတုိ႕၏ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ က်က္ သေရရွိေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။ သူက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပဲြေတာ္ႏွင့္ ပဲြေတာ္မဂၤလာကို ေထာက္ ခံအားေပး ေၾကာင္းကိုလည္း ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။
ဗာဗုလုန္လူမ်ိဳး Talmud (Sanhedrin 43a)က သခင္ေယ႐ႈသည္ ပသခါပဲြတြင္ အေသခံခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ သူ႕ကို နတ္၀င္သူႏွင့္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ား၏မွားယြင္းေသာ ပေရာဖက္အျဖစ္စြပ္စြဲျခင္းခံခဲ့ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ ထားသည္။
Lucian of Samosata သည္ ႏွစ္ရာစုတြင္ ဂရိစာေရးဆရာတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူကခရစ္ယာန္မ်ားသည္ သခင္ေယ႐ႈကို ကိုးကြယ္ေၾကာင္း၊ သူက အသစ္ေသာသြန္သင္မႈမ်ားေဟာေျပာခဲ့ေၾကာင္း၊ သူသည္ လူသားမ်ားအတြက္ အေသခံေၾကာင္းကို ၀န္ခံခဲ့သည္။ သူက သခင္ေယ႐ႈ၏သြန္သင္မႈတြင္ ယံုၾကည္သူမ်ား ညီအစ္မ်ားျဖစ္ၾကျခင္း၊ ကယ္တင္ျခင္းရရွိျခင္း၏အေရးပါမႈ၊ႏွင့္အျခားေသာဘုရားအတုမ်ား စြန္႕ပစ္ျခင္း၏အ ေရးပါမႈစသည္တုိ႕ပါ၀င္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ သခင္ေယ႐ႈ၏ ပညတ္ေတာ္ အတုိင္းအသက္ ရွင္ခဲ့ၾကသည္။ သူတုိ႕သည္ အျပစ္သားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကို ယံုၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ သူတုိ႕သည္ ေသျခင္းတရားကို မေၾကာက္ခဲ့ၾကေပ။ သူတုိ႕သည္ မိမိကုိယ္ကို ဆက္ကပ္ေသာသူမ်ား၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အက်င့္မ်ားက်င့္ရန္ မိမိဆႏၵကို ျငင္းပယ္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
Mara Bar-Seration က သခင္ေယ႐ႈသည္ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ျမင့္ျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူကို ဣသေရလမ်ား၏ရွင္ဘုရင္အျဖစ္လူမ်ားစြာတုိ႕က အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ေၾကာင္း၊ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားက သူ႕ကို ကားတုိင္ တင္သတ္ျဖတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ၏တပည့္ေတာ္မ်ားအားသြန္သင္သည္ ၾသ၀ါဒအတုိင္းအသက္ရွင္ ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳခဲ့သည္။
Gnostic စာေစာင္မ်ား (The Gospel of Truth, The Apocrphon of John, The Gospel of Thomas, The Treatise on Resurrection, etc.) တြင္လည္း သခင္ေယ႐ႈအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။
တကယ္တန္းက်ေတာ့ သခင္ေယ႐ႈအေၾကာင္းကို ခရစ္ယာန္မဟုတ္ေသာသူမ်ား ေျပာၾကားျခင္းမ်ားကို ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ေတြ႕ရွိႏုိင္ပါသည္။ ၄င္းတုိ႕မွာ- သခင္ေယ႐ႈသည္ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္သည္ (Josephus)။ “အ့ံၾသဘြယ္နိမိတ္လကၡဏာ” ကုိ ျပဳသူ၊ ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားကို အသစ္ေသာတရားကိုေပးသူ၊ ယုဒ ျပည္တြင္ သူတုိ႕အတြက္ ပသခါပြဲေန႕တြင္ ကားတုိင္တင္ျခင္းခံသူ (Babylonian Talmud) ၊သူသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အၾကာမွီျပန္ႂကြလာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း (Eliezer)၊ သူ၏တပည့္ေတာ္မ်ားက သူ႕ကို ဘုရားသခင္အျဖစ္ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ခဲ့ေၾကာင္း(Pliny the Younger) စသည္တုိ႕ျဖစ္သည္။
ေလာကသမုိင္းႏွင့္ က်မ္းစာသမိုင္းတြင္ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္သည္ အမွန္တည္ရွိေၾကာင္း ေထာက္ခံ ေျပာဆုိေသာသမိုင္းမွတ္တမ္း အေျမာက္အျမားရွိသည္။သခင္ေယ႐ႈတည္ရွိျခငး္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခုိင္မာ ေသာသက္ေသ အေထာက္အထားတစ္ခုသည္ တမန္ေတာ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးအပါအ၀င္၊ တစ္ရာစုခုႏွစ္တြင္ အသက္ရွင္ေသာ ခရစ္ယာန္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာတုိ႕က သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္အတြက္ အသက္စြန္႕အ ေသခံ၀ံ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လူေတြက မွန္ကန္သည္ဟု ယံုၾကည္ေသာအရာအတြင္ အသက္စြန္႕ရဲၾကသည္။ သို႕ေသာ္ လိမ္လည္မႈျဖစ္သည္ ဟု ထင္မွတ္ေသာအရာမ်ားအတြင္ မည္သူကမွ အေသမခံရဲၾကေပ။
လူသားဖခင္ႏွင့္သား ကဲ့သို႕ သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ မိန္းမယူ၍ သားရရွိျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ မာရိႏွင့္ ကာမဆက္ဆံျခင္းျပဳ၍ ကေလးထြန္းကားျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားအျဖစ္ထင္ရွားျခင္းအားျဖင့္ သခင္ေယ ႐ႈသည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ျဖစ္သည္ (ေယာဟန္ ၁း၁၊ ၁၄)။ သန္႕ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ မာရိ သည္ ပဋိသေႏၶစြဲယူျခင္းအားျဖင့္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ျဖစ္သည္။ လုကာ ၁း၃၅ ထဲတြင္ “ေကာင္းကင္တမန္ကလည္း၊ သန္႕ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ သင္၏အေပၚမွာသက္ေရာက္ေတာ္ မူ၍၊ အျမင့္ဆံုးေသာဘုရား၏တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ေတာ္သည္ သင့္ကိုလႊမ္းမိုးလိမ့္မည္။ ထုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုသန္႕ရွင္းေသာသားသည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ဟု ေခၚေ၀ၚသမုတ္ျခင္းကိုခံရလိမ့္မည္” ဟုေဖာ္ျပ ထားပါသည္။
သခင္ေယ႐ႈသည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေခါင္းေဆာင္မ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ ေရာက္လာေသာအခါ ယဇ္ပေရာဟိတ္မင္းက ဤသို႕ေျပာခဲ့သည္။ “သင္သည္ ခရစ္ေတာ္တည္းဟူေသာ ဘုရားသခင္၏သားမွန္မမွန္သည္ကို ငါတုိ႕အား ေျပာေစျခင္းငွါ၊ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ကို တုိင္တည္၍ သင့္ကို က်ိန္ဆုိေစ၏” (မႆဲ ၂၆း၆၃)။ “ေယ႐ႈက၊ သင္ဆုိသည့္အတုိင္းမွန္၏။ ထိုမွ်မက၊ ငါဆုိသည္ကား၊ ေနာင္ကာလ၌လူသားသည္ တန္ခိုးေတာ္၏လက်္ာဘက္၌ ထုိင္လ်က္ မိုဃ္းတိမ္စီး၍ ၾကြလာမည္ကို သင္တုိ႕ျမင္ရၾကလတ့ံ ဟုမိန္႕ေတာ္ မူ၏” (မႆဲ ၂၆း၆၄)။ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားက သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘုရားသခင္၏နာမေတာ္ကို မုသာႏွင့္ဆုိင္၍ေျပာ ဆုိသည္ဟု ျပစ္တင္ခဲ့ၾကသည္ (မႆဲ ၂၆း၆၅-၆၆)။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပိလတ္မင္းႀကီးေရွ႕ေမွာက္တြင္ “ယုဒ လူတို႕က၊ ဤသူသည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ျဖစ္ေယာင္ေဆာင္ေသာေၾကာင့္ အကၽြႏု္ပ္၌ရွိေသာ ဓမၼ သတ္အတုိင္း ေသထုိက္ပါသည္ဟုေလွ်ာက္ၾက၏” (ေယာဟန္ ၁၉း၇)။ သခင္ေယ႐ႈသည္ မိမိကိုယ္ကုိ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာေသာအခါ အဘယ္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏နာမေတာ္ကို မုသာႏွင့္ဆုိင္၍ျမြက္ဆိုေသာသူ၊ ေသထိုက္ေသာသူျဖစ္သနည္း။ ယုဒလူမ်ိဳးမ်ားသည္ “ဘုရားသခင္၏သား ေတာ္” ဟူေခၚရာတြင္သခင္ေယ႐ႈေျပာေသာစကား၏အဓိပၸါယ္ကို သိရွိခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ဟုေခၚျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပလုိျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ ၏သားေတာ္သည္ “ဘုရားသခင္”ပင္ျဖစ္သည္။ ယုဒလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ျခင္း သည္ ဘုရားသခင္ကို ေစာ္ကားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္သူတုိ႕က ၀တ္ျပဳရာက်မ္း ၂၄း၁၅ကို ခ်ိဳးေဖာက္သူ ျဖစ္ျခင္းအားျဖင့္ သခင္ေယ႐ႈကို သတ္ရန္ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေဟၿဗဲ ၁း၃ထဲတြင္ “ထိုသားေတာ္ သည္ ဘုရားသခင္၏ဘုန္းေတာ္ေရာင္ျခည္ႏွင့္ဇာတိအျဖစ္ေတာ္၏ပုံသဏၭာန္ျဖစ္သည္” ဟုေဖာ္ျပထား သည္။
အျခားေသာဥပမာတစ္ခုသည္ ေယာဟန္ ၁၇း၁၂ ထဲတြင္ ယုဒကို္ “က်ိန္ျခင္း၏သား” ဟုေဖာ္ျပထားသည္။ ေယာဟန္ ၆း၇၁ က ယုဒသည္ ရွိမုန္၏သားျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ေယာဟန္ ၁၇း၁၂ ထဲတြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ယုဒကို “က်ိန္ျခင္း၏သား”ဟု ေခၚသနည္း။ က်ိန္ျခင္း ၏အဓိပၸါယ္သည္ “ပ်က္စီးျခင္း၊ ယိုယြင္းျခင္း၊ျဖဳန္းတီးျခင္း”ျဖစ္သည္။ ယုဒသည္ “ပ်က္စီးျခင္း၊ ယိုယြင္းျခင္း၊ ျဖဳန္းတီးျခငး္” ၏သားမ ဟုတ္ေပ။ သို႕ေသာ္ ထုိအရာမ်ားသည္ ယုဒအသက္တာ၏ ထင္ရွားေသာအမွတ္အသားျဖစ္သည္။ ယုဒသည္ က်ိန္ျခင္းကို ထင္ရွားေစေသာသူျဖစ္သည္။ ထိုနည္းတူ၊သခင္ေယ႐ႈသည္လည္း ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္သည္ ဘုရားျဖစ္သည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ လူ႕ဇာတိအျဖစ္ ထင္ရွားေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္ (ေယာဟန္ ၁း၁၊၁၄)။
သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္ေၾကာင္း တိက်ရွင္းလင္းစြာ သက္ေသေထာက္ျပခဲ့သည္။ ခရစ္ေတာ္ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းကို မႆဲ ၂၈း၁-၂၀၊ မာကု ၁၆း၁-၂၀၊ လုကာ ၂၄း၁-၅၃ႏွင့္ ေယာဟန္ ၂၀း၁-၂၁း၂၅ တုိ႕တြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္။ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္ ေသာသခင္ေယ႐ႈသည္ တမန္ေတာ္၀တၳဳထဲတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္ (တမန္ ၁း၁-၁၁)။ မိတ္ေဆြသည္ ဤက်မ္းပိုဒ္မ်ားကို ဖတ္႐ႈလွ်င္ သခင္ေယ႐ႈ၏ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္း “သက္ေသေထာက္ျပျခင္း” အျမား အျပားေတြ႕ရွိမည္ျဖစ္သည္။ ပထမအေနျဖင့္၊ တပည့္ေတာ္မ်ား၏စိတ္ထားရဲရင့္မႈသို႕ေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္ သည္။ သူတုိ႕သည္ လူေတြကို ေၾကာက္လွန္႕ရာမွ သန္မာရဲရင့္ျခင္းရွိလာကာ၊ ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးသို႕သြား၍ ကယ္တင္ျခင္းသတင္းေကာင္းကို ေ၀ငွသက္ေသခံခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႕ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ ခရစ္ေတာ္ရွင္ျပန္ ထေျမာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ သူတုိ႕ထံထင္ရွားျခင္းကလႊဲ၍ ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္ေသာအရာမ်ားရွိေသးသလား။
ဒုတိယအေနျဖင့္၊ တမန္ေတာ္ရွင္ေပါလု၏အသက္တာျဖစ္သည္။ သူသည္ အသင္းေတာ္မ်ားကို ၫွင္းပန္းႏွိပ္ စက္ရာမွ အသင္းေတာ္အတြက္ တမန္ေတာ္ျဖစ္ႏုိင္ရန္ မည္သည့္အရာက ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္သနည္း။ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္ေသာခရစ္ေတာ္သည္ ဒမာသက္ၿမိဳ႕သို႕သြားေသာလမ္းတြင္ ထင္ရွားေသာအခါ သူသည္ ေျပာင္းလဲခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ (တမန္ ၉း၁-၆)။ တတိေျမာက္ သက္ေသအေထာက္အထားသည္ သခ်ႋဳင္းတြင္း ဖြင့္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ ေသျခင္းမွမထေျမာက္ခဲ့လွ်င္ သူ၏အေလာင္း သည္မည္သည့္ေနရာတြင္ရွိသနည္း။ တပည့္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အျခားေသာသူမ်ားက သူသၿဂိဳဟ္ခဲ့ေသာ သခ်ႋဳင္းတြင္းကို ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကသည္။ သူတုိ႕သည္ သခ်ႋဳင္းတြင္းသို႕ေရာက္ၾကေသာအခါ သူ၏အေလာင္းမ ေတြ႕ခဲ့ၾကေပ။ သူဂတိေပးခဲ့သည့္အတုိင္းသူသည္ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ့သည္ဟု ေကာင္းကင္တမန္ က သူတုိ႕ထံေျပာခဲ့ၾကသည္ (မႆဲ ၂၈း၅-၇)။ စတုတၳအေနျဖင့္၊ သူသည္ လူမ်ားစြာေသာသူမ်ားထံထင္ရွား ျခင္းအားျဖင့္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္သည္ဟု သက္ေသျပသႏုိင္ပါသည္ (မႆဲ ၂၈း၅၊ ၉၊ ၁၆-၁၇၊ မာကု ၁၆း၉၊ လုကာ ၂၄း၁၃-၃၅၊ ေယာဟန္ ၂၀း၁၉၊ ၂၄၊၂၆-၂၉၊ ၂၁း၁-၁၄၊ တမန္ ၁း၆-၈၊ ၁ေကာ ၁၅း၅-၇)။
သခင္ေယ႐ႈ၏ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အျခားေသာသက္ေသအေထာက္အထားသည္ တမန္ေတာ္မ်ားေဖာ္ျပေသာ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေသျခင္းမွထေျမာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္၏ရွင္ျပန္ထ ေျမာက္ျခင္းကို ၁ေကာ ၁၅ တြင္ အဓိကေဖာ္ျပထားပါသည္။ ဤအခန္းထဲတြင္ တမန္ေတာ္ရွင္ေပါလုက ခရစ္ေတာ္၏ထေျမာက္ျခင္းကို သိရွိနားလည္ျခင္းႏွင့္ယံုၾကည္ျခင္း အဘယ္ေၾကာင့္အေရးႀကီးသည္ကို ေဖာ္ ျပထားပါသည္။ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္း၏အေရးႀကီးမႈသည္ ဤသို႕ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ၁) ခရစ္ေတာ္သည္ ေသျခင္းမွ မထေျမာက္ခဲ့လွ်င္ ယံုၾကည္သူမ်ားရွိလာမည္မဟုတ္ေပ (၁ေကာ ၁၅း၁၂-၁၅)။ ၂) ခရစ္ေတာ္ သည္ေသျခင္းမွ မထေျမာက္ခဲ့လွ်င္ အျပစ္တရားအတြက္ သူ၏ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းသည္ လံုေလာက္မည္မ ဟုတ္ေပ (၁ေကာ ၁၅း၁၆-၁၉)။ သခင္ေယ႐ႈရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းက သူ၏အေသခံျခင္းကို ဘုရားသခင္က အျပစ္တြက္ ျပစ္ေႁကြးေက်ေအးဆပ္ေပးခဲ့သည္ဟု လက္ခံခဲ့သည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ အေသခံ၍ရွင္ျပန္ထ ေျမာက္ျခင္းမရွိလွ်င္ သူ၏ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းသည္ လံုေလာက္မည္မဟုတ္ေပ။ ထိုေၾကာင့္သူ႕ကို ယံုၾကည္ေသာ သူမ်ားသည္လည္းအျပစ္လႊတ္ျခင္းရလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ သူတို႕သည္ ေသၿပီးေနာက္ ငရဲထဲ မွာပဲေရာက္ၾက မည္ျဖစ္သည္ (၁ေကာ ၁၅း၁၆-၁၉)။ ထာ၀ရအသက္ကိုလည္းရွိမည္မဟုတ္ေပ(ေယာဟန္ ၃း၁၆)။ “ယခုမူကား၊ ခရစ္ေတာ္သည္ ေသျခင္းမွထေျမာက္ေတာ္မူ၍၊ အိပ္ေပ်ာ္ေသာသူမ်ားတြင္ အဦးသီး ေသာအသီးျဖစ္ေတာ္မူၿပီ” (၁ေကာ ၁၅း၂၀)။
ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္၊ သမၼာက်မ္းစာက သခင္ေယ႐ႈသည္ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္သည့္နည္းတူ၊ သူ႕ကို ယံုၾကည္ေသာသူအေပါင္းတုိ႕သည္ ထေျမာက္၍ ထာ၀ရအသက္ရရွိမည္ျဖစ္သည္ (၁ေကာ ၁၅း၂၀-၂၃)။ ၁ေကာ အခန္းႀကီး ၁၅ထဲတြင္ ခရစ္ေတာ္ထေျမာက္ျခင္းက အျပစ္တရားေပၚတြင္ သူ၏ေအာင္ျမင္ျခင္းႏွင့္ ကၽြနု္ပ္တုိ႕သည္လည္းအျပစ္တရားေပၚတြင္ ေအာင္ျမင္ျခင္းရွိႏုိင္ရန္ တန္ခိုးကို ျပင္ဆင္ေပးထားသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္ (၁ေကာ ၁၅း၃၅-၄၉)။အနာဂတ္ကာလတြင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ပိုင္ဆုိင္မည့္ ဘုန္းေတာ္ႏွင့္ျပည့္စံု ေသာခႏၶာကိုယ္၏ သေဘာတရားကို သခင္ေယ႐ႈ၏ထေျမာက္ျခင္းက ထင္ရွားေစသည္ (၁ေကာ ၁၅း၃၅-၄၉)။ ခရစ္ေတာ္ထေျမာက္သည့္အတုိင္း သူ႕ကို ယံုၾကည္ေသာသူအေပါင္းတုိ႕သည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေသ ျခင္းတရားအေပၚေအာင္ျမင္ျခင္းရရွိမည္ကို သခင္ေယ႐ႈ၏ထေျမာက္ျခင္းက ေႂကြးေၾကာ္ထားသည္ (၁ေကာ ၁၅း၅၀-၅၈)။
ခရစ္ေတာ္ထေျမာက္ျခင္းသည္ မည္မွ် တန္ခိုးႀကီးေသာ သမၼတရားျဖစ္သနည္း။ “ထိုေၾကာင့္ငါခ်စ္ေသာညီ အစ္ကိုတုိ႕၊ သင္တုိ႕သည္ သခင္ဘုရား၏ အမႈေတာ္ကို ေဆာင္႐ြက္၍မက်ိဳးႀကီးသည္ကို သိမွွတ္သျဖင့္ တည္ၾကည္ေသာစိတ္ႏွင့္ျပည့္စံု၍၊ မေ႐ြ႕ေလ်ာ့မတိမ္းယိမ္းဘဲလ်က္၊ ဘုရားသခင္၏အမႈေတာ္ကို ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကေလာ့” (၁ေကာ ၁၅း၅၈)။ သမၼာက်မ္းစာေဖာ္ျပခ်က္အရ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္၏ ထ ေျမာက္ျခင္းသည္ အမွန္ကန္ဆံုးေသာသမၼာတရားျဖစ္သည္။ သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ သခင္ေယ႐ႈ၏ထ ေျမာက္ျခင္းကိုလူ ၄၀၀ ေက်ာ္တုိ႕က ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၾကသည္။ သခင္ေယ႐ႈ၏ထေျမာက္ျခင္းေပၚတြင္အေျခခံ၍ ခရစ္ယာန္မ်ား လုိက္နာက်င့္သံုးမႈ အယူ၀ါဒမ်ားကို တည္ေဆာက္ထားပါသည္။
အပ်ိဳကညာမွဖြါးျမင္ျခင္းအယူ၀ါဒသည္ အလြန္အေရးႀကီးသည္ (ေဟရွာယ ၇း၁၄၊ မႆဲ ၁း၂၃၊ လုကာ ၁း၂၇)။ ပထမအေနျဖင့္၊ သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ေဖာ္ျပထားေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ၾကည့္ၾကပါစို႕။ မာရိေျဖၾကားေသာေမးခြန္း “ဤအမႈအရာသည္ အဘယ္သို႕ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း။” (လုကာ ၁း၃၄)ကို ေကာင္းကင္တမန္ ဂါေဗလက “သန္႕ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ သင္၏အေပၚမွာတက္ေရာက္ေတာ္၍၊ အျမင့္ဆံုးေသာဘုရားသခင္၏တန္ခိုးေတာ္သည္ သင့္ကိုလႊမ္းမိုးလိမ့္မည္” (လုကာ ၁း၃၅) ဟုေျဖၾကား ခဲ့သည္။ ေကာင္းကင္တမန္က ေယာသအား မာရိကို သိမ္းပိုက္ရန္ ဤသို႕တုိက္တြန္းခဲ့သည္။ “ဤပဋိသေႏၶ သည္ သန္႕ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ေၾကာင့္ျဖစ္၏” (မႆဲ ၁း၂၀)။ ရွင္မႆဲက အပ်ိဳကညာသည္ “သန္႕ရွင္ေသာ၀ိညာဥ္ ေတာ္ ေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶစဲြေန၏” (မႆဲ ၁း၁၈) ဟုေဖာ္ျပထားသည္။ ဂလာတိ ၄း၄ ထဲတြင္ အပ်ိဳကညာဖြါးျမင္ျခင္းကို “မိန္းမ၀မ္း၌ပဋိသေႏၶယူ၍ ပညတ္တရားေအာက္၌ဘြားျမင္ရေသာသား ေတာ္ကို ဘုရားသခင္သည္ ေစလႊတ္ေတာ္မူ၏” ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။
ဤက်မ္းပိုဒ္မ်ားၾကည့္လွ်င္ သခင္ေယ႐ႈဘြားျမင္ျခင္းသည္ မာရိ၏ခႏၶာကိုယ္ထဲတြင္သန္႕ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ ေတာ္၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာစြာေတြ႕ရွိႏုိင္သည္။ သာမန္မ်က္စိျဖင့္မျမင္ႏုိင္ေသာ (သန္႕ရွင္း ေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္) ႏွင့္ မ်က္စိျဖင့္ျမင္ႏုိင္ေသာ (မာရိ၏ဗိုက္)တုိ႕ပါ၀င္သည္။ မာရိသည္ မိမိကုိယ္ကို ကုိယ္၀န္မရွိေပ။ သူမသည္ အသံုးေတာ္ခံေသာ “တန္ဆာပလာ”ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သာလွ်င္ ဘုရားဇာတိမွလူ႕ဇာတိျဖစ္ဘြားျမင္ေတာ္ အ့ံၾသဖြယ္ေကာင္းေသာနိမိတ္လကၡဏာကို ျပဳႏုိင္သည္။
သို႕ရာတြင္ မာရိသည္ သခင္ေယ႐၏မိခင္ျဖစ္သည္ဟု ျငင္ပယ္ျခင္းသည္ သခင္ေယ႐ႈသည္ လူသား ျဖစ္သည္ကို ျငင္းပယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္လူသားစစ္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူသည္ ကၽြနု္ပ္တုိ႕ကဲ့ သို႕ခႏၶာကိုယ္ရွိေၾကာင္း သမၼာက်မ္းစာက ေဖာ္ျပထားသည္။ သူသည္ထုိခႏၶာကုိယ္ကို မာရိထံမွ ရရွိျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႕ျပင္သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘုရားစစ္စစ္လည္းျဖစ္သည္။ သူသည္ ထာ၀ရတည္ရွိသည္။ အျပစ္ မရွိေပ (ေယာဟန္ ၁း၁၄၊ ၁တိ ၃း၁၆၊ ေဟၿဗဲ ၂း၁၄-၁၇)။
သခင္ေယ႐ႈသည္ အျပစ္သားဘ၀ျဖင့္ မဘြားခဲ့ေပ။ သူ႕မွာ အျပစ္မရွိခဲ့ေပ (ေဟၿဗဲ ၇း၂၆)။ အျပစ္တရား သည္ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားေပၚတြင္ ဖခင္အားျဖင့္ ဆင္းသက္ပံုရသည္ (ေရာမ ၅း၁၂၊ ၁၇၊ ၁၉)။ အပ်ိဳကညာမွ ဘြားျမင္ျခင္းသည္ အျပစ္တရားမွ တိမ္းေရွာင္လြတ္ေျမာက္ျခင္းႏွင့္ ထာ၀ရဘုရားသခင္သည္ ၿပီးျပည့္ စံုေသာ လူသားတစ္ဦးျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္ကို ထင္ရွားသည္။
သခင္ေယ႐ႈသည္ မည္သည့္ရက္တြင္ ကားတုိင္တင္သတ္ျခင္းခံခဲ့သည္ကိုဂဃနဏ ေဖာ္ျပထား ျခင္းမရွိေပ။ သူသည္ ေသာၾကာေန႕ (သို႕) ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ ကားတုိင္တင္သတ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္ ဟု ယူဆၾက သည္။ သုိ႕ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားက သခင္ေယ႐ႈေသသည့္ေန႕ကို ေသာၾကာေန႕ႏွင့္ ဗုဒၶဟူးေန႕ေရာေထြး မႈကို စိတ္႐ႈပ္ေထြးေသာေၾကာင့္ ၾကာသပေတးေန႕ျဖစ္သည္ဟု ျငင္းဆိုၾကသည္။
မႆဲ ၁၂း၄၀ ထဲတြင္ သခင္ေယ႐ႈက ဤကဲ့သို႕ေဖာ္ျပထားသည္။ “ေယာနသည္ ငါးႀကီး၀မ္းထဲမွာ သံုးရက္ ေနရသကဲ့သို႕၊ လူသားသည္ ေျမႀကီးထဲမွာ သံုးရက္ေနရလတံ့။” သခင္ေယ႐ႈသည္ ေသာၾကာေန႕တြင္ ကား တုိင္တင္သတ္ျခင္းခံသည္ ဟုေျပာဆုိေသာသူမ်ားက သခင္ေယ႐ႈသည္ ေသျခင္းမွ သံုးရက္ေျမာက္ ေသာေန႕တြင္ ထေျမာက္သည္ဟု ေျပာဆုိျခင္းအားျဖင့္ အမွန္ကန္ဆံုးျဖစ္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ တစ္ရာ စု တြင္ ရွိေသာဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ား၏စိတ္ထဲတြင္ ေန႕တစ္ေန႕၏အစိတ္အပိုင္းသည္ တစ္ရက္ဟု သတ္မွတ္သည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေသာၾကာေန႕ ေန႕လည္ပုိင္းတြင္ သၿဂိဳဟ္ျခင္းခံခဲ့၍ စေနေန႕တေန႕လံုး သခ်ႋဳင္းတြင္းမွာ ေနၿပီး တနဂၤေႏြေန႕မနက္ပိုင္းတြင္ ေသျခင္းမွထေျမာက္ေသာေၾကာင့္ သူသည္ သခ်ႋဳင္းတြင္းထဲမွာ သံုးရက္ ေနခဲ့သည္ဟု ယူဆရပါသည္။ မာကု ၁၅း၄၂ ထဲတြင္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ကားတုိင္တင္သတ္ျခင္းခံခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ “အဘိတ္ေန႕တည္းဟူေသာ ပရကၠဳေန႕ မတုိင္မီ” အေသသတ္ျခင္း ကို ခံခံသည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ စေနေန႕သည္ ရက္သတၱပတ္၏ေနာက္ဆံုးေန႕ျဖစ္လွ်င္ တနဂၤေႏြ ေန႕မွာ သခင္ေယ႐ႈ ထေျမာက္ေသာေၾကာင့္ သူသည္ ေသာၾကာေန႕တြင္ ကားတုိင္တင္သတ္ျခင္း ခံခဲ့သည္ဟုယူဆရသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေသာၾကာေန႕တြင္ အေသခံခဲ့သည္ဟု ယူဆေသာသူမ်ားက မႆဲ ၁၆း၂၁ ႏွင့္ လုကာ ၉း၂၂၌ ေဖာ္ျပထားေသာ သခင္ေယ႐ႈသည္ သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန႕တြင္ အေသခံသည္ဟု ေဖာ္ျပျခင္းကို အေျခခံထားသည္။ ထိုေၾကာင့္ သခင္ေယ႐ႈသည္ သံုးရက္အျပည့္သခ်ႋဳင္း တြင္းမွာ ေနရန္မလုိအပ္ေပ။ အခ်ိဳ႕ေသာဘာသာျပန္ဆိုျခင္းထဲတြင္ “သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန႕တြင္” ထေျမာက္သည္ဟု ဘာသာျပန္ဆုိထားေသာ္လည္း ဤက်မ္းပိုဒ္မ်ားကို “သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန႕တြင္” ဘာသာျပန္ဆုိျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္ ဟု အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားက သေဘာမတူၾကေပ။ မာကု ၈း၃၁ထဲတြင္ သခင္ေယ႐ႈသည္ သံုးရက္ “ကုန္သြားၿပီးေနာက္” ထေျမာက္လိမ့္မည္ဟု ဘာသာျပန္ဆုိထား ပါသည္။
သခင္ေယ႐ႈသည္ ၾကသပေတးေန႕တြင္ အေသခံခဲ့သည္ဟု ေျပာဆိုေသာသူမ်ားက ေသာၾကာေန႕တြင္ အေသခံခဲ့သည္ဟု ေျပာဆုိေသာသူမ်ား၏အျမင္ကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ထားသည္။ သူတုိ႕က ေသာၾကာေန႕မွ တနဂၤေန႕မနက္ၾကား၊ သခင္ေယ႐ႈသၿဂိဳဟ္ျခင္းႏွင့္ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းၾကားကာလတြင္ အဓိက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာ (အနည္းဆံုး အျဖစ္အပ်က္ႏွစ္ဆယ္) ရွိသည္ဟု ျငင္းဆုိထားပါသည္။ ၾကာသပေတးေန႕တြင္ သခင္ေယ႐ႈအေသခံခဲ့သည္ဟု ျငင္းဆုိေသာသူမ်ားက ေသာၾကာေန႕ႏွင့္တနဂၤေႏြ ေန႕ၾကား ရက္ျပည့္တစ္ရက္သည္ စေနေန႕၊ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ား၏ ဥပုဒ္ေန႕ျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ေနာက္ ထပ္တစ္ရက္ (သို႕) ႏွစ္ရက္ ထပ္ျဖည့္ျခင္းသည္ ျပသနာျဖစ္သည္။ ၾကာသပေတးေန႕တြင္ သခင္ေယ႐ႈအ ေသခံခဲ့သည္ဟု ယူဆေသာသူမ်ားက ဤသို႕ေဖာ္ျပထားသည္။ မိတ္ေဆြသည္ မိတ္ေဆြ၏သူငယ္ခ်င္းကို တနလၤာေန႕ညကတည္းက မေတြ႕ခဲ့သည္ ဟုဆိုၾကပါစို႕။ ေနာက္ၾကာသပေတးေန႕တြင္ ျပန္ေတြ႕ၾကလွ်င္ မိတ္ေဆြသည္ တကယ္တန္းက်ေတာ့ နာရီ ၆၀ (၂႕၅ရက္)ျဖစ္ေသာ္လည္း“သင့္ကို သံုးရက္အတြင္း ငါမေတြ႕”ဟုေျပာမည္ျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္သခင္ေယ႐ႈသည္ ၾကာသပေတးေန႕တြင္ အေသခံခဲ့လွ်င္ သူ သည္သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန႕တြင္ ေသျခင္းမွထေျမာက္သည္ကို ယူဆႏုိင္သည္။
ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ သခင္ေယ႐ႈသည္ အေသခံခဲ့သည္ဟု ေျပာေသာသူမ်ားက တစ္ပတ္မွာ ဥပုဒ္ေန႕ႏွစ္ႀကိမ္ ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ပထမဥပုဒ္ေန႕ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီးေနာက္ (ထိုေန႕သည္ သခင္ေယ႐ႈအေသခံခဲ့ ေသာညျဖစ္သည္ (မာကု ၁၅း၄၂၊ လုကာ ၂၃း၅၂-၅၄)) အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ပန္းေမႊးကို ၀ယ္ခဲ့ၾကသည္။ သူတုိ႕သည္ ပန္းေမႊးကို ဥပုဒ္ေန႕ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ၀ယ္ခဲ့သည္ဟု သိရွိရသည္ (မာကု ၁၆း၁)။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ အေသခံသည္ဟု ေထာက္ခံေသာသူမ်ားက “ဥပုဒ္”ေန႕ကို ပသခါပြဲေန႕ ဟု စဲြကိုင္ထားသည္။ (၀တ္ျပဳ ၁၆း၂၉-၃၁၊ ၂၃း၂၄-၃၂၊ ၃၉ ထဲတြင္ သန္႕ရွင္းေသာေန႕ရက္မ်ားသည္ ရက္တစ္ပတ္၏ခုနစ္ရက္ေန႕ ဥပုဒ္ေန႕ျဖစ္သည္ဟု သီးသန္႕ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိေပ။) ဒုတိယဥပုဒ္ေန႕သည္ သာမန္အားျဖင့္ အပတ္၏စေနေန႕ျဖစ္သည္။ လုကာ ၂၃း၅၆ ထဲတြင္ ဥပုဒ္ေန႕မတုိင္မီ ပန္းေမႊးကို ၀ယ္ယူ ေသာအမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ျပန္လွည့္လည္၍ သူတုိ႕၏ပန္းေမႊးမ်ားျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္ဟု မွတ္တမ္းတင္ထား ပါသည္။ ထုိေနာက္ သူတုိ႕သည္ “ဥပုဒ္ေန႕တြင္ အနားယူခဲ့ၾကသည္” (လုကာ ၂၃း၅၆)။ သူတို႕၏တင္ျပလို ေသာအခ်က္သည္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ဥပုဒ္ေန႕ႏွစ္ခုမရွိလွ်င္ ဥပုဒ္ေန႕လြန္သြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ပန္းေမႊးမ်ားကို ၀ယ္ယူႏုိင္ၾကမည္မဟုတ္၊ ဥပုဒ္ေန႕မတုိင္မီ ထိုပန္းေမႊးမ်ားကို ျပင္ဆင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပုဒ္ေန႕ႏွစ္ခါရွိ သည္ဟု ႐ႈျမင္ေသာသူမ်ားက ခရစ္ေတာ္သည္ ၾကာသပေတးေန႕တြင္ ကားတုိင္တင္သတ္ျခင္းခံခဲ့လွ်င္ အလြန္သန္႕ရွင္းေသာ ဥပုဒ္ေန႕ (ပသခါပြဲ) သည္ ၾကာသပေတးေန႕ ေန၀င္ေသာအခ်ိန္တြင္ အစျပဳၿပီး၊ ဥပုဒ္ ေန႕ (သို႕) စေနေန႕ အစ၊ ေသာၾကာေန႕ ေန၀င္ေသာအခ်ိန္တြင္ အဆံုးသတ္ပါလိမ့္မည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား သည္ ပထမ ဥပုဒ္ေန႕ (ပသခါပြဲ)တြင္ ပန္းေမႊးမ်ား၀ယ္ယူခဲ့ၾကလွ်င္ သူတို႕သည္ စေနေန႕တြင္ ၀ယ္ယူၾက ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဥပုဒ္ေန႕ကို ခ်ိဳးေဖာက္ေသာသူမ်ားျဖစ္ၾကပါလိမ့္မည္။
ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ သခင္ေယ႐ႈအေသခံခဲ့သည္ဟု ယူဆေသာသူမ်ား ႐ႈေထာင့္အရ သူတုိ႕၏ေဖာ္ျပခ်က္ သမၼာ က်မ္းစာထဲတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ အမ်ိဳးသမီးအေၾကာင္းႏွင့္ ပန္းေမႊးမ်ား အေၾကာင္းသည္ က်မ္းစာသြန္သင္ ခ်က္ႏွင့္ ဆန္႕က်င္မႈမရွိေပ။ မႆဲ ၁၂း၄၀ ထဲတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ အခ်က္ႏွင့္ကိုက္ညီပါသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ ကားတုိင္တင္သတ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ဥပုဒ္ေန႕၊ အသန္႕ရွင္းဆံုးေသာေန႕ (ပသခါပြဲ) သည္ ၾကာသပေတးေန႕ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ (ၾကာသပေတးေန႕ၿပီးဆံုးသြားၿပီး ေနာက္)ေသာၾကာေန႕တြင္ ၀ယ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ထိုေန႕တြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကကာ ပန္းေမႊး မ်ားကို ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေနာက္သူတုိ႕သည္ စေနေန႕၊ ၄င္းသည္ ရက္သတၱပတ္၏ေနာက္ဆံုးေသာဥ ပုဒ္ေန႕တြင္ အနားယူခဲ့ၾကသည္။ သူတုိ႕သည္ ထိုပန္းေမႊးမ်ားကို တနဂၤေႏြေန႕မနက္ေစာေစာ သခ်ႋဳင္းသို႕ ယူခဲ့ၾကသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ဗုဒၶဟူးေန႕ ေန၀င္ခါနီး၊ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားအသံုးျပဳေသာ ျပကၡဒိန္အရ ၾကာသ ပေတးေန႕အစတြင္ သၿဂိဳဟ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားအသံုးျပဳေသာ ျပကၡဒိန္ထဲတြင္ ၾကာသပေတးေန႕ ည (တစ္ည)၊ ၾကာသပေတးေန႕(တစ္ရက္)၊ ေသာၾကာေန႕ည (ႏွစ္ည)၊ ေသာၾကာေန႕ (ႏွစ္ရက္)၊ စေနေန႕ ည (သံုးည)၊ စေနေန႕ (သံုးရက္) ျဖစ္သည္ကို သိရွိရသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ထ ေျမာက္ခဲ့သည္ကို အတိအက်မသိရေပ။ သို႕ေသာ္ သခင္ေယ႐ႈသည္ တနဂၤေႏြေန႕မနက္ ေနမထြက္မီ ထ ေျမာက္ခဲ့သည္ဟု သိရွိရသည္ (ေယာဟန္ ၂၀း၁၊ မာကဒလမာရိ သည္ “မိုးမလင္းမီ” သခ်ႋဳင္းသို႕သြားခဲ့ သည္)။ ထိုေၾကာင့္သခင္ေယ႐ႈသည္ စေနေန႕ေန၀င္ၿပီးသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ား ျပကၡဒိန္အရ တနလၤာေန႕မစမွီ ထေျမာက္ျခင္းျဖစ္ႏုိင္သည္။
ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ သခင္ေယ႐ႈအေသခံခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ေသာသူမ်ား႐ႈေထာင့္မွာ ျပသနာတစ္ခုရွိသည္။ သခင္ေယ႐ႈ၏ရွင္ ျပန္ထေျမာက္ေသာ “ေန႕ရက္” တြင္ ဧေမာက္သြားေသာလမ္း၌ သခင္ေယ႐ႈႏွင့္ သြားလာၾကေသာ တပည့္ေတာ္မ်ား အတူတကြ ေလွ်ာက္သြားခဲ့ၾကသည္ (လုကာ ၂၄း၁၃)။ သခင္ေယ႐ႈကို မမွတ္မိေသာတပည့္ေတာ္မ်ားက သခင္ေယ႐ႈ၏ ကားတုိင္တင္တတ္ျခင္း (၂၄း၂၁)အေၾကာင္းကို သူ႕ထံေျပာခဲ့ၾကၿပီး “ယေန႕သည္ ဤအရာမ်ားျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ေန႕တတိယေျမာက္ေန႕” (၂၄း၂၂) ျဖစ္သည္ ဟု ေျပာခဲ့ၾကသည္။ ဗုဒၶဟူးေန႕မွ ေသာၾကာေန႕အထိသည္ ေလးရက္ျဖစ္သည္။ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိေသာ ေျဖရွင္း ခ်က္သည္ သူတုိ႕က ခရစ္ေတာ္၏သၿဂိဳဟ္ျခင္းသည္ ဗုဒၶဟူးေန႕ျဖစ္သည္ဟု ေရတြက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတုိ႕ က သခင္ေယ႐ႈသၿဂိဳဟ္သည့္ေန႕သည္ ၾကာသပေတးေန႕မွစသည္ကာ ၾကာသပေတးေန႕မွ တနဂၤေႏြေန႕ အထိသည္ သံုးရက္ျဖစ္သည္ဟု ေရတြက္ႏုိင္သည္ဟု ေျပာခဲ့ၾကသည္။
အဓိကအေၾကာင္းရင္းသည္ ခရစ္ေတာ္ကားတုိင္တင္ျခင္းကို သိရွိျခင္းသည္ အေရးႀကီးေသာအရာမဟုတ္ ေပ။ သခင္ေယ႐ႈကားတုိင္တင္သတ္ျခင္းသည္ အလြန္အေရးႀကီးလွ်င္ သမၼာက်မ္းစာက သခင္ေယ႐ႈေသ ေသာ ေန႕ရက္ႏွင့္အခ်ိန္ကို တိတိက်က် ေဖာ္ျပထားမည္ျဖစ္သည္။ အေရးႀကီးဆံုးေသာအရာသည္ သခင္ေယ႐ႈသည္ အေသခံ၍ ေသျခင္းမွ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ထေျမာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုနည္းတူ၊ အေရးႀကီးဆံုး ေသာအရာသည္ အျပစ္သားမ်ားခံရမည့္ က်ိန္ျခင္းအမဂၤလာဟူသမွ် ယူေဆာင္သြားရန္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ကားတုိင္ေပၚတြင္ အေသခံျခင္းျဖစ္သည္။ ေယာဟန္ ၃း၁၆ႏွင့္ ၃း၃၆ မ်ားထဲတြင္ မိတ္ေဆြသည္ သခင္ေယ႐ႈကို ယံုၾကည္လွ်င္ ထာ၀ရအသက္ရရွိသည္ဟု တညီတၫြတ္တည္းေဖာ္ျပထားသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ဗုဒၶဟူးေန႕၊ ၾကာသပေတးေန႕ႏွင့္ ေသာၾကာေန႕တြင္ေသလွ်င္ေန႕ရက္သည္ အဓိကမ ဟုတ္ဘဲ သူအေသခံျခင္းသာလွ်င္ အေရးႀကီးသည္။
ဤေမးခြန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ႀကီးမားေသာသေဘာထားလႊဲေခ်ာ္မႈရွိခဲ့သည္။ ဤခံယူခ်က္သည္ တမန္ေတာ္မ်ားလုိက္နာက်င့္သံုးျခင္းမွ ျဖစ္လာပါသည္။ “သခင္ေယ႐ႈသည္ ငရဲျပည္သို႕သြားခဲ့သည္” ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ “ငရဲျပည္”သို႕သြားခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားေသာ က်မ္းပိုဒ္အနည္းငယ္ ရွိသည္။ ဤအခ်က္ကို ေလ့လာရာတြင္ ဦးစြာ ေသျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာအေၾကာင္းအရာမ်ား နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းသည္ အေရးႀကီးသည္။
ေဟၿဗဲက်မ္းစာထဲတြင္ ေသျခင္းကို sheol ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ “အေသေကာင္မ်ားထားရွိေသာေနရာ” (သို႕) “ ၀ိညာဥ္မ်ားထြက္ခြါသြားေသာေနရာ” ဟုအဓိပၸါယ္ရသည္။ ဓမၼသစ္က်မ္းထဲတြင္ ငရဲစကားလံုးကို “hades”ဟုေခၚပါသည္။ “အေသေကာင္မ်ားရွိေသာေနရာ”ဟုအဓိပၸါယ္ရသည္။ ဓမၼသစ္က်မ္းရွိအခ်ိဳ႕ေသာ က်မ္းပုိဒ္မ်ားတြင္ sheol/hades ဟုသံုးေသာအခါ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းႏွင့္ တရားစိရင္အတြက္ ေသၿပီးေသာသူမ်ား၏၀ိညာဥ္မ်ား ယာယီစံု႐ံုးေသာေနရာျဖစ္သည္။ ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲတြင္ ထိုစကားလံုးတုိ႕၏ မတူညီမႈကို တိက်စြာေဖာ္ျပထားပါသည္။ ငရဲျပည္ (မီးအုိင္)သည္ ကယ္တင္ျခင္းစိတ္ခ်မႈမရေသာသူမ်ား၏ ထာ၀ရေနထုိင္မည့္ေနရာႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းျဖစ္သည္။ Hades သည္ ယာယီထားရွိေသာေနရာျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ငရဲျပည္သို႕မသြားခဲ့ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ငရဲျပည္သည္ အနာဂတ္ တြင္တည္ရွိေသာေနရာျဖစ္သည္။ ငရဲျပည္သည္ ပလႅင္ျဖဴေရွ႕တရားစီရင္ျခင္းၿပီးေနာက္တည္ရွိ မည့္ေနရာ ျဖစ္သည္ (ဗ်ာဒိတ္ ၂၀း၁၁-၁၅)။
Sheol/Hades မွာ ကယ္တင္ျခင္းရရွိခဲ့ၿပီးေသာသူမ်ား တည္ရွိေသာေနရာႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းမရေသးေသာ သူမ်ားရွိေသာေနရာဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ခြဲျခားထားသည္။ (မႆဲ ၁၁း၂၃၊ ၁၆း၁၈၊ လုကာ ၁၀း၁၅၊ ၁၆း၂၃၊ တမန္ ၂း၂၇-၃၁)။ ကယ္တင္ျခင္းရရွိခဲ့ၿပီးေသာသူမ်ားရွိေသေနရာကုိ “ပါရဒိသုခဘံု” ႏွင့္ “အာၿဗဟံရင္ခြင္” ဟုေခၚပါသည္။ ကယ္တင္ျခင္းရရွိေသာသူမ်ားႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းမရေသးေသာသူမ်ားသည္ “ႀကီးမားေသာ တြင္းနက္” က ပိုင္းျခားထားပါသည္ (လုကာ ၄း၈-၁၀)။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေကာင္းကင္ဘံုသို႕ခ်ီေဆာင္ျခင္း ကို ခံသည့္အခ်ိန္တြင္ သူကယံုၾကည္သူမ်ားကို သူႏွင့္အတူ ခ်ီေဆာင္ခ့ဲသည္ (ဧဖက္ ၄း၈-၁၀)။ ကယ္တင္ ျခင္းမရေသးေသာသူမ်ားရွိေသာေနရာ sheol/hades သည္ နဂိုမူလအတုိင္းက်န္ခဲ့သည္။ မယံုၾကည္သူအား လုံုးတုိ႕သည္ ေနာက္ဆံုးေသာတရားစီရင္ျခင္းအတြက္ ထုိေနရာတြင္ ေစာင့္ဆုိင္းခဲ့သည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ sheol/hades တြင္ သြားခဲ့သလား။ ဧဖက္ ၄း၈-၁၀ႏွင့္ ၁ေပ ၃း၁၈-၂၀ အရသြားခဲ့သည္။
ဆာလံ ၁၆း၁၀-၁၁ ကို King James Version တြင္ၾကည့္လွ်င္ ႐ႈပ္ေထြးမႈအခ်ိဳ႕ရွိသည္။ “အေၾကာင္းမူကား၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကၽြႏု္ပ္၏၀ိညာဥ္ကို မရဏာႏုိင္ငံ၌ပစ္ထားေတာ္မမူ။ ကုိယ္ေတာ္၏သန္႕ရွင္းေသာသူ အားလည္း ပုပ္စပ္ျခင္းကို ရွိေတာ္မမူဘဲလ်က္၊ အသက္ရွင္ျခင္းလမ္းကို ျပၫြန္ေတာ္မူလိမ့္မည္။ အထံေတာ္ ၌စံုလင္ေသာ၀မ္းေျမာက္ျခင္းအခြင့္ႏွင့္ လက်္ာေတာ္နားမွာအစဥ္ အၿမဲေပ်ာ္ေမြ႕ျခင္းအခြင့္ရွိပါ၏။” ဤေနရာတြင္ “ငရဲျပည္” ဟုဘာသာျပန္လွ်င္ မွားသည္။ “သခ်ႌဳင္း” (သို႕) “Sheol”ဟု ဘာသာျပန္ရမည္ ျဖစ္သည္။ သခင္ေယ႐ႈက သူ႕နားတြင္ရွိေသာ ရာဇ၀တ္ေကာင္ကို ဤသို႕ေျပာခဲ့သည္။ “ငါအမွန္ဆုိ သည္ကား၊ ယေန႕တြင္သင္သည္ ငါႏွင့္အတူ ပရဒိသုဘံု၌ရွိလိမ့္မည္” (လုကာ ၂၃း၄၃)။ သခင္ ေယ႐ႈ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ သခ်ႋဳင္းတြင္းထဲတြင္ရွိသည္။ သူ၏၀ိညာဥ္သည္ အေသေကာင္မ်ားထားရွိေသာေန ရာတဘက္ “ပါရဒိသုဘံု” တြင္ရွိခဲ့သည္။ သူက ေျဖာင့္မတ္ေသာသူမ်ား၏၀ညာဥ္မ်ားကို ပါရဒိသုဘံုမွ ေကာင္းကင္ဘံုသို႕ ခ်ီေဆာင္သြားခဲ့သည္။ က်မ္းစာအုပ္ဘာသာျပန္ဆိုျခင္းအမ်ားအျပားတုိ႕သည္ ဂရိႏွင့္ ေဟၿဗဲဘာသာစကားတြင္ေဖာ္ျပထားေသာ “sheol”, “hades” ႏွင့္ “Hell” တုိ႕ကို မွားယြင္းစြာ (သို႕) အဓိပၸါပယ္လႊဲမွားစြာ ဘာသာျပန္ဆုိၾကသည္။
အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားက သခင္ေယ႐ႈ “ငရဲျပည္” (သို႕) sheol/hades သို႕ေရာက္ရွိျခင္းသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕၏ အျပစ္အတြက္ကုိယ္စားျပဳ ျပစ္ဒဏ္ခံျခင္းျဖစ္သည္ဟု ႐ႈျမင္တတ္ၾကသည္။ ထိုသို႕ယူဆျခင္းသည္ သမၼာ က်မ္းစာေတာ္ႏွင့္မကိုက္ညီေပ။ သခင္ေယ႐ႈကားတုိင္ေတာ္ေပၚတြင္ အေသခံျခင္းႏွင့္ဆင္းရဲခံျခင္းတုိ႕သည္ ေရြးႏႈတ္ကယ္တင္ျခင္းရရွိရန္အတြက္ လုံေလာက္သည္။ သခင္ေယ႐ႈ၏အေသြးေတာ္ျမတ္က ကၽြႏု္ပ္တုိ႕၏ အျပစ္ဟူသမွ်တုိ႕ကို ေဆးေၾကာေပးခဲ့သည္ (၁ေယာ ၁း၇-၉)။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ကားတုိင္ေတာ္ေပၚတြင္ ဆြဲခ်ိတ္ျခင္းခံေသာအခ်ိန္တြင္ ေလာကီလူသားမ်ားအားလုံုး၏အျပစ္မ်ားကို သူ႕အေပၚတြင္ တင္ထမ္း ခဲ့သည္။ သူသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕အတြက္ အျပစ္သားျဖစ္ခဲ့သည္။ “အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူကား၊ ဘုရားသ ခင္သည္ အျပစ္ႏွင့္ကငး္စင္ေသာသူကို ငါတုိ႕အတြက္ အျပစ္ရွိေသာသူျဖစ္ေစေတာ္မူ၏။ အေၾကာင္းမူ ကား၊ငါတုိ႕သည္ ထုိသူအားျဖင့္ ဘုရားသခင့္ေရွ႕ေတာ္၌ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူျဖစ္မည္အေၾကာင္း တည္း” (၂ေကာ ၅း၂၁)။ အျပစ္ကူးေျပာင္းျခင္းက ခရစ္ေတာ္သည္ ေဂသာေရွမန္ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ အျပစ္တရားအ တြက္ဆုေတာင္းျခင္းကို သတိရေစသည္။ ထိုအျပစ္ခြက္ကို သခင္ေယ႐ႈသည္ကားတုိင္ေတာ္ ေပၚတြင္အ ေသခံခ်ိန္တြင္ သူ႕အေပၚသို႕သြန္းေလာင္းခဲ့သည္။
သခင္ေယ႐ႈသည္ ကားတုိင္ေတာ္ေပၚဤသို႕ငိုေႁကြးခဲ့သည္။ “အကၽြႏု္ပ္ဘုရား၊ အဘယ္ေၾကာင့္အကၽြႏု္ပ္ကို စြန္႕ပစ္ေတာ္မူသနည္း” (မႆဲ၂၇း၄၆)။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သခင္ေယ႐ႈေပၚတြင္ အျပစ္မ်ားသြန္းေလာင္းထား ေသာေၾကာင့္ သူသည္ ခမည္းေတာ္ဘုရားသခင္ႏွင့္ ကဲြကာေနခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ ခမည္းေတာ္ဘု ရားသခင္ထံ သူ၏၀ိညာဥ္ကို ဆက္ကပ္ခဲ့သည္။ “အကၽြႏု္ပ္၀ိညာဥ္ကို ကုိယ္ေတာ့္လက္၌အကၽြႏု္ပ္အပ္ပါ၏” (လုကာ ၂၃း၄၆)။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ကုိယ္စား သူ၏ဆင္းရဲဒုကၡခံျခင္းသည္ ျပည့္စံုခဲ့သည္။ သူ၏၀ိညာဥ္သည္ hades တဘက္ ပါရဒိသုဘံုသို႕သြားခဲ့သည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ငရဲျပည္သို႕မသြားခဲ့ေပ။ သခင္ေယ႐ႈ၏ ဆင္းရဲဒုကၡခံျခင္းသည္ သူေသဆံုးေသာအခ်ိန္တြင္ အဆံုးသတ္ခဲ့သည္။ အျပစ္အားလံုးအတြက္ သူေပးဆပ္ ခဲ့သည္။ ထိုေနာက္သူသည္ သူ၏ခႏၶာကိုယ္ရွင္ျပန္ထေျမာက္ရန္ႏွင့္ ဘုန္းေတာ္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာခႏၶာကုိယ္ ျဖင့္ ေကာင္းကင္ဘံုသို႕ခ်ီေဆာင္ျခင္းခံရန္ ေစာင့္ဆုိင္းေနခဲ့သည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ငရဲျပည္သို႕သြားခဲ့သ လား။ မသြားခဲ့ေပ။ သခင္ေယ႐ႈသည္ sheol/hades သို႕သြားခဲ့သလား။ သြားခဲ့သည္။
၁ေပ၊ ၃း၁၈-၁၉ တြင္ “ခရစ္ေတာ္သည္ ကုိယ္ခႏၶာအားျဖင့္ အေသသတ္ျခင္းကိုခံ၍၊ ၀ိညာဥ္ ေတာ္အားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းသို႕ေရာက္ေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ ငါတုိ႕ကို ဘုရားသခင္ထံသို႕ ပို႕ေဆာင္ ျခင္းငွါ၊ ေျဖာင့္မတ္ေတာ္မူေသာသူသည္ အေျဖာင့္မတ္ေသာသူတုိ႕အတြက္၊ ဒုစရိုက္အျပစ္မ်ားေၾကာင့္ တခါခံေတာ္မူ၏။ ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္လည္း ႂကြသြားေတာ္မူ၍ ယခုေထာင္ထဲမွာေလာင္ထားေသာ ၀ိညာဥ္တို႕အား တရားေဟာေတာ္မူ၏” ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။ အခန္းငယ္ ၁၈ ထဲတြင္ ေဖာ္ျပထား ေသာ “၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္” စကားစုသည္ “ကုိယ္ခႏၶာအားျဖင့္” ဟူေသာစကားစုႏွင့္ သေဘာတူညီ မႈရွိသည္။ ထုိေၾကာင့္ “၀ိညာဥ္” စကားလံုးႏွင့္ “ခႏၶာကုိယ္” စကားလံုးတုိ႕သည္ တခုႏွင့္တခု ဆက္စပ္ မႈရွိသည္ကိုသိရွိရန္ လုိအပ္သည္။ ကိုယ္ခႏၶာ ႏွင့္၀ိညာဥ္တုိ႕သည္ ခရစ္ေတာ္၏ ခႏၶာကုိယ္ႏွင့္ ၀ိညာဥ္ ျဖစ္သည္။ “၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းသို႕ေရာက္ေတာ္မူသည္” ဟူေသာ စကားစုသည္ ခရစ္ေတာ္သည္ အျပစ္သားမ်ားအတြက္ အေသခံေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သူ၏၀ိညာဥ္သည္ ဘုရားသ ခင္ႏွင့္ မေပါင္းေတာ့သည္ကို ေဖာ္ျပလိုျခင္းျဖစ္သည္ (မႆဲ၊ ၂၇း၄၆)။ ကိုယ္ခႏၶာႏွင့္ ၀ိညာဥ္တုိ႕၏ ကြာဟမႈကို ေဖာျပရလွ်င္ မႆဲ၊ ၂၇း၄၆ ထဲတြင္ေဖာ္ျပထားေသာ ကုိယ္ခႏၶာႏွင့္၀ိညာဥ္သည္ ခရစ္ေတာ္၏ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ သန္႕ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္တုိ႕ကို ေဖာ္ျပလုိျခင္းျဖစ္သည္။ အျပစ္ေႂကြး ေပးဆပ္ရန္ ခရစ္ေတာ္၏အေသခံျခင္းသည္ ၿပီးျပည့္စံုခဲ့သည္။ သူ၏၀ိညာဥ္က ပ်က္ဆီးသြားခဲ့ေသာ မိတ္သာဟာရဖြဲ႕ျခင္းကို ျပန္လည္ရရိွေစခဲ့ပါသည္။
၁ေပ၊ ၃း၁၈-၂၂ ထဲတြင္ ခရစ္ေတာ္၏ဆင္းရဲးဒုကၡခံျခင္း (အခန္းငယ္၊ ၁၈) ႏွင့္ သူ၏ ဘုန္းေတာ္ထင္ရွားျခင္း (အခန္းငယ္၊ ၂၂) တုိ႕၏ဆက္ႏြယ္မႈ ကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ရွင္ေပတာ႐ုက ထုိအရာႏွစ္ခုတုိ႕ၾကားျဖစ္ပ်က္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အစီရင္ခံတင္ျပထားပါသည္။ အခန္းငယ္ ၁၉ ထဲ၌ေဖာ္ျပထားေသာ “တရားေဟာျခင္း စကားလံုးသည္ ဓမၼသစ္ထဲတြင္ ရွိေသာ ကယ္တင္ျခင္း သတင္းေကာင္း “ေဟာေျပာျခင္း” စကားလံုးႏွင့္ တူညီမႈမရိွေပ။ ၎၏အဓိပၸါယ္သည္ သတင္းေကာင္းကို ေရွ႕ေျပးအျဖစ္ ေႂကြးေၾကာ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ ကားတုိင္ေပၚတြင္ နာက်င္စြာအေသခံခဲ့သည္။ သူ၏ကုိယ္ခႏၶာသည ္အေသခံခဲ့သည္။ သူ႕ကုိ အျပစ္ရွိေသာသူျဖစ္ေစ ေသာေၾကာင့္ သူ၏စိတ္သည္ လည္ ေသာခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ သူ၏၀ိညာဥ္သည္ အသက္ရွင္ၿပီး၊ ခမည္းေတာ္ဘုရားသခင္ထံသို႕ ဆက္ကပ္ခဲ့ပါသည္။ ရွင္ေပတာရု၏ေဖာ္ျပခ်က္အရ ေသျခင္းႏွင့္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းၾကားတြင္ သခင္ေယ႐ႈသည္ “ေထာင္ထဲရွိ၀ိညာဥ္မ်ား” ထံသို႕သတင္းေကာင္း ေ၀မွ်ႏုိင္သည္။
ေပတာရုေဖာ္ျပခ်က္ကုိၾကည့္လွ်င္ လူေတြ၏၀ိညာဥ္ကို ေဖာ္ျပရလွ်င္ “souls” (၀ိညာဥ္) ဟုေဖာ္ျပထားၿပီး၊ “spirit” (၀ိညာဥ္) (၃း၂၀) အျဖစ္ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိေပ။ သမၼသစ္က်မ္းထဲတြင္ “spirits” ၀ိညာဥ္ဟူေသာ စကားလံုးသည္ ေကာင္းကင္တမန္(သို႕) နတ္ဆိုးမ်ားကို ေဖာ္ျပရန္ အသံုးျပဳ ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ လူသားမ်ားကို ေဖာ္ျပရန္ အသံုးအျပဳေပ။ အခန္းငယ္၊ ၂၂ သည္ ေကာင္းကင္တမန္ (သို႕) နတ္ဆိုးမ်ားကို ေဖာ္ျပလုိျခင္းျဖစ္ႏုိင္သည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ငရဲသို႕သြား၍ ကယ္တင္ျခင္းတရား ေဟာခဲ့သည္ဟု သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ မေတြ႕ရေပ။ တမန္၊ ၂း၃၁ က သခင္ေယ႐ႈသည္ “Hades” (လူေသတုိ႕၏ ၀ိညာဥ္စုရံုးေသာေနရာ) သို႕သြားေရာက္ခဲ့သည္ ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။ သူသည္ ငရဲထဲ သုိ႕သြားေရာက္ခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ “Hades” စကားလံုးသည္ ေသၿပီးေသာသူမ်ား ျပန္လည္ထေျမာက္ေသာအခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆုိင္းရန္ အေသေကာင္မ်ားေခတၱထားရွိေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ဗ်ာ၊ ၂၀း၁၁-၁၅ NASB (သို႕) New International Version တုိ႕တြင္ Hades ႏွင့္ ငရဲတုိ႕၏ကြာဟမႈကို တိက်စြာေဖာ္ျပထားပါသည္။ ငရဲမီးအုိင္သည္ မယံုၾကည္သူမ်ားထာ၀ရတည္ရွိ ေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ Hades သည္ ေခတၱသိုေလာင္ထားေသာေနရာျဖစ္သည္။
သခင္ေယ႐ႈက မိမိ၀ိညာဥ္ကို ခမည္းေတာ္ထဲသို႕အပ္ႏွံကာ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ သူသည္ ေသျခင္းႏွင့္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းကာလၾကားတြင္ ေသာၿပီးေသာ သူမ်ား၏၀ိညာဥ္စုရံုးေသာ ေနရာ (က်ဆင္းေသာေကာငး္ကင္တမန္မ်ား ရွိေသာေနရာ-ယုဒ ၆ကို ၾကည့္ပါ)သို႕သြားေရာက္ခဲ့သည္။ထိုသူ တုိ႕ေနသည္ ေနာအအခ်ိန္ေရလႊမ္းမိုးျခင္း မတုိင္မွီရွိေသာသူမ်ားႏွင့္တူေၾကာင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။ အခန္းငယ္ ၂၀ ထဲတြင္ ဤအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ တိက်စြာေဖာ္ျပထားပါသည္။ေလွာင္ပိတ္ျခင္းကို ခံရေသာ၀ိညာဥ္မ်ားထံ ခရစ္ေတာ္က ဘာအေၾကာင္းေဟာေျပာခဲ့သည္ကို ရွင္ေပတာရုက မေဖာ္ျပခဲ့ ေသာ္လည္း ပစ္ခ်ျခင္းခံေသာ ေကာင္းေသာတမန္ ကယ္တင္ျခင္းရရွိရန္ သူသည္ ကယ္တင္ျခင္းသ တင္းေကာင္းေဟာေျပာလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ (ေဟၿဗဲ၊ ၂း၁၆)။ ထုိသတင္းသည္ စာတန္ႏွင့္သူ၏ လူမ်ားအေပၚတြင္ ေႂကြးေၾကာ္ေသာ ေအာင္ျမင္ျခင္း သတင္းေကာင္းျဖစ္ႏို္င္သည္(၁ေပ၊ ၃း၂၂၊ ေကာေလာ၊ ၂း၁၅)။ ဧဖက္၊ ၄း၈-၁၀ ထဲတြင္ ခရစ္ေတာ္သည္ “ပါရဒိသုဘံု” (လု၊ ၁၆း၂၀၊ ၂၃း၄၃) သို႕ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး၊ သူမေသမွီ ယံုၾကည္ၿပီးေသာသူမ်ားကုိ ေကာင္းကင္ဘံုသို႕ ခ်ီေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈေသျခင္းႏွင့္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းၾကားထဲတြင္ ျဖစ္ပ်က္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ ေသခ်ဂနစြာ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိေသာ္လည္း က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္အမ်ားစုက ၎သည္ “ခ်ီေဆာင္ျခင္းခံေသာသူမ်ားလႊတ္ေျမာက္ေပးျခင္း” ကိုဆုိလုိသည္ဟု သေဘာတူၾကသည္။
နိဂံုးေနျဖင့္ေဖာ္ျပရလွ်င္၊ ခရစ္ေတာ္၏ေသျခင္းႏွင့္ ထေျမာက္ျခင္းၾကားကာလတြင္ သူသည္ ဘာအမႈျပဳခဲ့ေၾကာင္းကို သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ တိက်စြာေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိေပ။သို႕ေသာ္သူသည္ က်ဆင္းေသာ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားႏွင့္ မယံုၾကည္သူမ်ားေပၚတြင္ ေအာင္ပဲြကို ေႂကြးေၾကာ္နုိင္ ေပသည္။ အဓိကအခ်က္သည္ သခင္ေယ႐ႈက ထုိသူတုိ႕သည္ ကယ္တင္ျခင္းစိတ္ခ်မႈရရိွရန္ ဒုတိယ အႀကိမ္ေပးလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႕သည္ ေသဆံုးသြားခဲ့ၿပီးေနာက္၊ တရားစီရင္ျခင္းကို ခံရမည္ ဟု သမၼာက်မ္းစာက ေဖာ္ျပထားပါသည္ (ေဟၿဗဲ၊ ၉း၂၇)။ ဒုတိယ အခြင့္အေရးဟူ၍ ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ သခင္ေယ႐ႈေသျခင္းႏွင့္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းကာလတြင္ သူသည္ ဘာအမႈျပဳသည္ကို တိတိက်က် ေဖာ္ျပထားျခင္းတစံုတခုမွ်မရိွေပ။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕သည္ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္သို႕ေရာက္ သည့္အခါ နက္နဲလွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာအရာမ်ား ကို သိရွိပါလိမ့္မည္။