พระ_เยซู_คุย_กับ_หญิง_ชาว_สะมาเรีย
๔
๑ เมื่อ_พระ_เยซู_รู้_เรื่อง_ที่_พวก_ฟาริสี^ ได้_ข่าว_ว่า พระองค์_มี_ศิษย์_มาก_กว่า_ยอห์น และ_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_ให้_กับ_ผู้คน_อยู่
๒ (ความ_จริง_พระ_เยซู_ไม่_ได้_เป็น_คน_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_เอง แต่_พวก_ศิษย์_ของ_พระองค์_เป็น_คน_ทำ_ให้)
๓ พระ_เยซู_ก็_เลย_ออก_จาก_แคว้น_ยูเดีย กลับ_ไป_แคว้น_กาลิลี_อีก_ครั้ง_หนึ่ง
๔ ซึ่ง_จะ_ต้อง_ผ่าน_แคว้น_สะมาเรีย
๕ ใน_แคว้น_สะมาเรีย พระองค์_เดิน_ทาง_มา_ถึง_เมือง_สิคาร์_ที่_อยู่_ใกล้ๆ_กับ_ที่ดิน_ที่_ยาโคบ_ได้_ยก_ให้_กับ_โยเซฟ_ลูกชาย_ของ_เขา
๖ บ่อน้ำ_ของ_ยาโคบ_ตั้ง_อยู่_ที่_นั่น พระ_เยซู_นั่ง_พัก_เหนื่อย_อยู่_ข้างๆ_บ่อน้ำ_นั้น_เพราะ_เดิน_ทาง_มา_ไกล ตอน_นั้น_เป็น_เวลา_เที่ยง_วัน
๗ มี_หญิง_ชาว_สะมาเรีย^ คน_หนึ่ง_มา_ตัก_น้ำ_ที่_บ่อ พระ_เยซู พูด_กับ_เธอ_ว่า “ขอ_น้ำ_ดื่ม_หน่อย”
๘ (พระ_เยซู_อยู่_คน_เดียว เพราะ_พวก_ศิษย์_ไปหา_ซื้อ_อาหาร_ใน_เมือง)
๙ หญิง_ชาว_สะมาเรีย_พูด_ว่า “คุณ_มา_ขอ_น้ำ_ฉัน_ดื่ม_ได้_ยัง_ไง_กัน คุณ_เป็น_คน_ยิว ฉัน_เป็น_หญิง_สะมาเรีย” (ปกติ_แล้ว_คน_ยิว_จะ_ไม่_ยุ่ง_เกี่ยว กับ_คน_สะมาเรีย)
๑๐ พระ_เยซู_ตอบ_หญิง_นั้น_ว่า “นี่_ถ้า_คุณ_รู้_ว่า_พระเจ้า_อยาก_ให้_อะไร_กับ_คุณ และ_รู้_ว่า_เรา ที่_ขอ_น้ำ_คุณ_ดื่ม_อยู่_นี้_เป็น_ใคร คุณ_ก็_คงจะ_ขอ_จาก_เรา และ_เรา_ก็_จะ_ให้_น้ำ_ที่_ให้_ชีวิต กับ_คุณ”
๑๑ หญิง_คน_นั้น_พูด_ว่า “คุณ_คะ แล้ว_คุณ_จะ_ไป_เอา_น้ำ_ที่_ให้_ชีวิต_นั้น_มา_จาก_ไหน_ล่ะ ใน_เมื่อ_ถัง_ตัก_น้ำ_ก็_ไม่_มี แถม_บ่อ_นี้_ก็_ลึก
๑๒ คุณ_คง_ไม่_ได้_ยิ่ง_ใหญ่_ไป_กว่า_ยาโคบ บรรพบุรุษ_ของ_เรา_ที่_ให้_บ่อน้ำ_นี้_มา_หรอก_นะ ตัว_ยาโคบ_เอง_กับ_ลูกๆ_และ_ฝูง_สัตว์_เลี้ยง_ของ_เขา_ก็_ดื่ม_น้ำ_จาก_บ่อ_นี้_กัน_ทั้ง_นั้น_แหละ”
๑๓ พระองค์_ตอบ_ว่า “ทุก_คน_ที่_ดื่ม_น้ำ_จาก_บ่อ_นี้_ก็_จะ_หิว_น้ำ_อีก
๑๔ แต่_คน_ที่_ดื่ม_น้ำ_ที่_เรา_ให้ จะ_ไม่_หิว_น้ำ_อีก_เลย เพราะ_น้ำ_ที่_เรา_ให้_เขา_ดื่ม_จะ_กลาย_เป็น_น้ำพุ_ที่_ไหล_ไม่_หยุด_อยู่_ใน_ตัว_เขา_และ_นำ_ชีวิต_ที่_อยู่_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป_มา_ให้”
๑๕ หญิง_คน_นั้น_จึง_พูด_ว่า “คุณ_คะ ขอ_น้ำ_นั้น_ให้_ฉัน_ดื่ม_บ้าง_สิ_คะ จะ_ได้_ไม่_หิว_น้ำ_อีก_และ_ไม่_ต้อง_กลับ_มา_ตัก_น้ำ_อีก”
๑๖ พระองค์_จึง_บอก_เธอ_ว่า “ไป_เรียก_สามี_ของ_คุณ_มา_ที่_นี่_หน่อย”
๑๗ เธอ_ตอบ_ว่า “ฉัน_ไม่_มี_สามี_ค่ะ” พระองค์_บอก_ว่า “เออ ก็_จริง_ของ_คุณ_ที่_บอก_ว่า_ไม่_มี_สามี
๑๘ เพราะ_คุณ_มี_สามี_มา_ห้า_คน_แล้ว และ_คน_ที่_อยู่_ด้วย_ตอน_นี้_ก็_ไม่_ใช่_สามี_ของ_คุณ มัน_ก็_จริง_อย่าง_ที่_คุณ_บอก”
๑๙ เธอ_ร้อง_ว่า “คุณ_คะ ฉัน_เชื่อ_แล้ว_ว่า_คุณ_เป็น_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า
๒๐ บรรพบุรุษ_ของ_เรา_ได้_กราบ_ไหว้_พระเจ้า_ที่_ภูเขา_นี้ แต่_พวก_คุณ_ชาว_ยิว_กลับ_พูด_ว่า_จะ_ต้อง_ไป_กราบ_ไหว้_พระเจ้า_ที่_เมือง_เยรูซาเล็ม_เท่า_นั้น”
๒๑ พระองค์_ตอบ_ว่า “เชื่อ_เรา_สิ ใกล้_จะ_ถึง_เวลา_แล้ว_ที่_มัน_จะ_ไม่_สำคัญ_อีก_ต่อ_ไป_ว่า_จะ_กราบ_ไหว้_พระเจ้า_พระบิดา_ที่_ภูเขา_นี้_หรือ_ที่_เมือง_เยรูซาเล็ม
๒๒ จริงๆ_แล้ว_พวก_คุณ_ชาว_สะมาเรีย_ไม่_รู้จัก_พระเจ้า_ที่_พวก_คุณ_กราบ_ไหว้_อยู่ แต่_พวก_เรา_ชาว_ยิว_รู้จัก_พระเจ้า_ที่_พวก_เรา_กราบ_ไหว้_ดี เพราะ_พระเจ้า_จะ_ช่วย_โลก_นี้_ให้_รอด_โดย_ผ่าน_ทาง_พวก_ยิว
๒๓ แต่_เวลา_นั้น_ใกล้_จะ_มา_ถึง_แล้ว และ_ตอน_นี้_ก็_มา_ถึง_แล้ว ที่_ผู้คน_กราบ_ไหว้_อย่าง_แท้จริง_จะ_ต้อง_กราบ_ไหว้_พระบิดา_ด้วย_อำนาจ_ของ_พระ_วิญญาณ_บริสุทธิ์_และ_ด้วย_ความ_จริง คน_อย่าง_นี้_แหละ_ที่_พระ_บิดา_ตาม_หา_ให้_มา_กราบ_ไหว้_พระองค์_อยู่
๒๔ พระเจ้า_เป็น_พระ_วิญญาณ ดัง_นั้น คน_ที่_กราบ_ไหว้_พระองค์ จะ_ต้อง_กราบ_ไหว้_ด้วย_อำนาจ_ของ_พระ_วิญญาณ_บริสุทธิ์ และ_ด้วย_ความ_จริง”
๒๕ หญิง_คน_นั้น_จึง_พูด_ว่า “ฉัน_รู้_ว่า_พระเมสสิยาห์ (ที่_เรียกว่า ‘พระ_คริสต์’) กำลัง_จะ_มา และ_เมื่อ_พระองค์_มา_แล้ว พระองค์_จะ_อธิบาย_ทุก_อย่าง_ให้_เรา_รู้”
๒๖ พระ_เยซู_บอก_เธอ_ว่า “เรา_เอง_ที่_กำลัง_คุย_กับ_คุณ_อยู่_นี่ คือ_พระเมสสิยาห์”
๒๗ ขณะ_นั้น_พวก_ศิษย์_ของ_พระองค์_กลับ_มา_ถึง_พอดี พวก_เขา_แปลก_ใจ_ที่_เห็น_พระองค์_กำลัง_พูด_คุย_อยู่_กับ_ผู้หญิง แต่_ก็_ไม่_มี_ใคร_กล้า_ถาม_พระองค์_ว่า “อาจารย์_ต้อง_การ_อะไร_หรือ_ครับ” หรือ “ไป_พูด_กับ_เธอ_ทำ_ไม_ครับ”
๒๘ ผู้หญิง_คน_นั้น_ทิ้ง_หม้อน้ำ_เอา_ไว้ และ_เข้า_ไป_บอก_ผู้คน_ใน_เมือง_ว่า
๒๙ “มา_ดู_ผู้ชาย_ที่_บอก_อดีต_ของ_ฉัน_ได้_สิ ไม่_แน่_ว่า_เขา_อาจ_จะ_เป็น_พระเมสสิยาห์_ก็_ได้”
๓๐ คน_ก็_พา_กัน_ออก_จาก_เมือง_ไป_หา_พระ_เยซู
๓๑ ขณะ_นั้น พวก_ศิษย์_กำลัง_คะยั้น_คะยอ_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์ กิน_อะไร_บ้าง_สิ_ครับ”
๓๒ แต่_พระองค์_บอก_ว่า “เรา_มี_อาหาร_ที่_พวก_คุณ_ไม่_รู้จัก”
๓๓ พวก_ศิษย์_ต่าง_ก็_ถาม_กัน_ว่า “คง_ไม่_มี_ใคร_แถว_นี้_เอา_อาหาร_มา_ให้_อาจารย์_นะ”
๓๔ พระองค์_จึง_บอก_กับ_พวก_เขา_ว่า “อาหาร_ของ_เรา_คือ_การ_ทำ_ตามใจ_พระองค์_ผู้_ส่ง_เรา_มา และ_ทำ_งาน_ที่_พระองค์_ให้_เรา_ทำ_ให้_เสร็จ
๓๕ เมื่อ_หว่าน_เมล็ด_พืช คุณ_พูด_ว่า ‘ต้อง_คอย_อีก_สี่_เดือน ถึง_จะ_เก็บ_เกี่ยว’ แต่_เรา_บอก_ให้_คุณ_ลืม_ตา_ขึ้น_มา_ดู_ทุ่ง_นา_ที่_เต็ม_ไป_ด้วย_พืชผล ซึ่ง_พร้อม_แล้ว_ที่_จะ_ให้_เก็บ_เกี่ยว_เดี๋ยว_นี้
๓๖ ตอน_นี้_คน_เก็บ_เกี่ยว_ก็_รับ_ค่า_จ้าง_อยู่ และ_พืชผล_ที่_เก็บ_รวบ_รวม_มา_นี้_ก็_คือ_คน_ที่_จะ_ได้_รับ_ชีวิต_ที่_อยู่_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป ดัง_นั้น_ทั้ง_คน_ปลูก_และ_คน_เก็บ_เกี่ยว_ก็_จะ_มี_ความ_สุข_ร่วม_กัน
๓๗ จะ_ได้_เป็น_ไป_ตาม_คำ_พูด_ที่_ว่า ‘คน_หนึ่ง_ปลูก และ_อีก_คน_หนึ่ง_เก็บ_เกี่ยว’
๓๘ เรา_ได้_ส่ง_พวก_คุณ_ไป_เก็บ_เกี่ยว_ใน_สิ่ง_ที่_คุณ_ไม่_ได้_ลงแรง_ปลูก คน_อื่น_เป็น_คน_ลงแรง_และ_คุณ_ก็_ได้_ผล_ประโยชน์_จาก_น้ำ_พัก_น้ำแรง_ของ_เขา”
๓๙ จาก_คำ_พูด_ของ_ผู้หญิง_คน_นั้น ที่_บอก_ว่า “ชาย_ที่_บอก_อดีต_ของ_ฉัน_ได้” ทำ_ให้_ชาว_สะมาเรีย_จำนวน_มาก_ใน_เมือง_นั้น มา_ไว้วางใจ_ใน_พระองค์
๔๐ เมื่อ_ชาว_สะมาเรีย_มาหา_พระองค์ พวก_เขา_ขอ_ร้อง_ให้_พระองค์_พัก_อยู่_กับ_พวก_เขา พระองค์_จึง_พัก_อยู่_ที่_นั่น_สอง_วัน
๔๑ คำ_พูด_ของ_พระองค์ ทำ_ให้_อีก_หลาย_คน_มา_ไว้วางใจ_พระองค์
๔๒ ชาว_เมือง_บอก_กับ_หญิง_คน_นั้น_ว่า “ตอน_นี้_พวก_เรา_ได้_ไว้วางใจ_พระ_เยซู ไม่_ใช่_เพราะ_ได้_ยิน_จาก_คุณ_เท่า_นั้น แต่_เพราะ_ได้_ยิน_กับ_หู_ของ_พวก_เรา_เอง ตอน_นี้_เรา_รู้_ว่า_ชาย_คน_นี้_เป็น_พระผู้ช่วย_ให้_รอด_ของ_โลก_นี้_อย่าง_แน่_นอน”
พระ_เยซู_รักษา_ลูกชาย_ของ_ข้าราชการ
(มธ. 8:5-13; ลก. 7:1-10)
๔๓ หลัง_จาก_นั้น_สอง_วัน พระ_เยซู_เดิน_ทาง_ต่อ_ไป_ที่_แคว้น_กาลิลี
๔๔ (พระ_เยซู_เคย_พูด_ว่า ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า_จะ_ไม่_ได้_รับ_เกียรติ_ใน_บ้าน_เมือง_ของ_ตน)
๔๕ เมื่อ_พระองค์_มา_ถึง_แคว้น_กาลิลี ชาว_กาลิลี_ต้อน_รับ_พระองค์_เป็น_อย่าง_ดี เพราะ_พวก_เขา_เห็น_ทุก_สิ่ง_ที่_พระองค์_ทำ_ใน_เทศกาล_วัน_ปลด_ปล่อย_ที่_เมือง_เยรูซาเล็ม (พวก_เขา_ได้_ไป_ร่วม_งาน_ที่_นั่น_ด้วย)
๔๖ พระ_เยซู_ไป_หมู่บ้าน_คานา_ใน_แคว้น_กาลิลี_อีก_ครั้ง_หนึ่ง ซึ่ง_เป็น_หมู่บ้าน_ที่_พระองค์_เคย_เปลี่ยน_น้ำ_ให้_กลาย_เป็น_เหล้า_องุ่น_มา_ก่อน ข้าหลวง_คน_หนึ่ง_ของ_กษัตริย์ อาศัย_อยู่_ที่_เมือง_คาเปอรนาอุม ลูกชาย_ของ_เขา_กำลัง_ป่วย_หนัก
๔๗ เมื่อ_ข้าหลวง_คน_นั้น_ได้_ยิน_ว่า_พระ_เยซู_เดิน_ทาง_จาก_แคว้น_ยูเดีย_มา_ที่_แคว้น_กาลิลี เขา_มา_ขอ_ร้อง_ให้_พระ_เยซู_ไป_รักษา_ลูก_ของ_เขา_ที่_เมือง_คาเปอรนาอุม เพราะ_ลูก_ของ_เขา_กำลัง_จะ_ตาย
๔๘ พระ_เยซู_พูด_กับ_เขา_ว่า “คน_อย่าง_พวก_คุณ_คง_ไม่_เชื่อ_เรา_หรอก นอก_จาก_จะ_ได้_เห็น_เรื่อง_อัศจรรย์_หรือ_ปาฏิหาริย์_เสีย_ก่อน”
๔๙ ข้าหลวง_คน_นั้น_บอก_พระองค์_ว่า “ท่าน_ครับ ช่วย_ไป_ก่อน_ที่_ลูก_ของ_ผม_จะ_ตาย_ด้วย_เถิด”
๕๐ พระ_เยซู_บอก_ว่า “กลับ_บ้าน_ไป_เถอะ ลูก_คุณ_หาย_ดี_แล้ว” เขา_ก็_เชื่อ_ใน_คำ_พูด_ของ_พระ_เยซู แล้ว_กลับ_ไป
๕๑ ใน_ระหว่าง_ทาง_นั้น เขา_ก็_ได้_พบ_กับ_พวก_คน_ใช้_ของ_เขา_ที่_มา_ส่งข่าว_ว่า_ลูกชาย_ของ_เขา_หาย_เป็น_ปกติ_แล้ว
๕๒ เขา_ถาม_พวก_คน_ใช้_ว่า_ลูกชาย_ของ_เขา_หาย_ป่วย_ตอน_ไหน
พวก_คน_ใช้_ตอบ_ว่า “หาย_ไข้_เมื่อวาน_นี้_ตอน_บ่าย_โมง_ครับ”
๕๓ พ่อ_ของ_เด็ก_ก็_รู้_ว่า_เป็น_เวลา_เดียว_กับ_ที่_พระ_เยซู_พูด_ว่า “ลูก_คุณ_หาย_ดี_แล้ว” ดัง_นั้น_ตัว_เขา_และ_ทุก_คน_ใน_บ้าน_เขา_ได้_ไว้วางใจ_ใน_พระ_เยซู
๕๔ นี่_เป็น_เรื่อง_อัศจรรย์_ครั้ง_ที่_สอง_ที่_พระ_เยซู_ทำ_ตั้ง_แต่_ออก_จาก_แคว้น_ยูเดีย_มา_ที่_แคว้น_กาลิลี