การ_ยั่วยวน การ_อภัย ความ_เชื่อ
(มธ. 18:6-7,21-22; มก. 9:42)
๑๗
๑ พระ_เยซู_พูด_กับ_พวก_ศิษย์_ว่า “จะ_มี_สิ่ง_ที่_มา_ยั่วยวน_ให้_คน_ทำ_บาป_เสมอ แต่_คน_ที่_มา_ยั่วยวน นั้น_ช่าง_น่า_อาย_จริงๆ
๒ ระหว่าง_การ_ชัก_ชวน_คน_ที่_ต่ำต้อย_คน_หนึ่ง_ใน_พวก_นี้_ให้_ทำ_บาป กับ_การ_ถูก_จับ_โยน_ลง_ไป_ใน_ทะเล_พร้อม_กับ_มี_หิน_โม่_แป้ง_ล่าม_คอ_อยู่ อย่าง_หลัง_นี้_ก็_ยัง_จะ_ดี_กว่า
๓ ระวัง_ตัว_ไว้_ให้_ดี ให้_ตัก เตือน_พี่_น้อง_ที่_ทำ_บาป และ_อภัย_ให้_เขา_เมื่อ_เขา_กลับ_ตัว_กลับ_ใจ
๔ ถึง_แม้_เขา_จะ_ทำ_ผิด_บาป_ต่อ_คุณ_ถึง_วัน_ละ_เจ็ด_ครั้ง_ก็_ตาม แต่_ถ้า_ทุก_ครั้ง_เขา_บอก_คุณ_ว่า ‘ผม_กลับ_ตัว_กลับ_ใจ_แล้ว_ครับ’ ก็_ให้_ยกโทษ_เขา”
๕ ฝ่าย_พวก_ศิษย์_เอก^ ก็_พูด_กับ_องค์_เจ้า_ชีวิต_ว่า “ถ้า_อย่าง_นั้น ช่วย_เพิ่ม_ความ_เชื่อ_ให้_กับ_เรา_ด้วย_ครับ”
๖ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “แค่_คุณ_มี_ความ_เชื่อ_เล็ก_เท่า_เมล็ด_มัสตาร์ด^_นี้ คุณ_ก็_สั่ง_ให้_ต้น_หม่อน_ทั้ง_ต้น ถอนราก_ถอนโคน_ไป_ปลูก_อยู่_ใน_ทะเล_ได้_แล้ว”
ทาส_ที่_ดี
๗ “สมมุติ_ว่า_คุณ_มี_ทาส_คน_หนึ่ง เมื่อ_เขา_กลับ_มา_จาก_ไถนา_หรือ_เลี้ยง_แกะ คุณ_จะ_พูด_กับ_เขา_ไหม_ว่า ‘รีบๆ_ไป_หา_อะ_ไร_กิน_เร็ว’
๘ หรือ_คุณ_จะ_พูด_กับ_เขา_ว่า ‘ไป_เตรียม_อาหาร_มา_สิ แล้ว_คอย_รับใช้_อยู่_นี่_แหละ จน_กว่า_เรา_จะ_กิน_และ_ดื่ม_เสร็จ แล้ว_เจ้า_ถึง_ค่อย_ไป_กิน’
๙ นาย_ต้อง_ขอบใจ_ทาส_ที่_เขา_ทำ_ตาม_คำ_สั่ง_หรือ
๑๐ พวก_คุณ_ก็_เหมือน_กัน เมื่อ_ทำ_งาน_ที่_นาย_สั่ง_มา_เสร็จ_แล้ว ก็_ควร_พูด_ว่า ‘พวก_เรา_เป็น_แค่_ทาส_ที่_ทำ_ตาม_หน้าที่_เท่า_นั้น ไม่_สมควร_ที่_เจ้า_นาย_จะ_ขอบใจ_หรอก’”
ให้_รู้จัก_ขอบคุณ
๑๑ ใน_ระหว่าง_ทาง_ที่_ไป_เมือง_เยรูซาเล็ม พระ_เยซู_ผ่าน_ไป_ตาม_เขต_แดน_ของ_แคว้น_กาลิลี_กับ_แคว้น_สะมาเรีย
๑๒ ที่_หมู่บ้าน_แห่ง_หนึ่ง มี_ชาย_สิบ_คน_ที่_เป็น_โรค_ผิวหนัง_ร้ายแรง เข้า_มาหา_พระองค์ แต่_ยืน_อยู่_ห่างๆ
๑๓ และ_ร้อง_ตะโกน_ว่า “เยซู นาย_ท่าน สงสาร_พวก_เรา_ด้วย_เถิด”
๑๔ พระองค์_ก็_มอง_พวก_เขา แล้ว_พูด_ว่า “ไป_แสดง_ตัว_ให้_พวก_นักบวช ดู_สิ” ใน_ระหว่าง_ทาง_ที่_ไป_นั้น พวก_เขา_ก็_หาย_จาก_โรค
๑๕ คน_หนึ่ง_ใน_นั้น เมื่อ_เห็น_ว่า_หาย_แล้ว ก็_กลับ_มา_ร้อง_สรรเสริญ_พระเจ้า_เสียง_ดัง
๑๖ เขา_ก้ม_ลง_กราบ_ขอบคุณ_อยู่_ที่_เท้า_ของ_พระ_เยซู เขา_เป็น_ชาว_สะมาเรีย^
๑๗ พระ_เยซู_ถาม_ว่า “มี_สิบ_คน_ที่_หาย_จาก_โรค_ไม่_ใช่_หรือ แล้ว_อีก_เก้า_คน_อยู่_ที่_ไหน
๑๘ ทำ_ไม_มี_แต่_คน_ต่าง_ชาติ_คน_นี้_เท่า_นั้น_หรือ ที่_กลับ_มา_สรรเสริญ_พระเจ้า”
๑๙ แล้ว_พระ_เยซู_ก็_บอก_เขา_ว่า “ลุก_ขึ้น_กลับ_ไป_ได้_แล้ว ความ_เชื่อ_ของ_คุณ_ทำ_ให้_หาย_จาก_โรค_แล้ว”
อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_
อยู่_ใน_หมู่_พวก_คุณ
(มธ. 24:23-28,37-41)
๒๐ วัน_หนึ่ง_พวก_ฟาริสี^ ถาม_พระ_เยซู_ว่า “อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_จะ_มา_ถึง_เมื่อ_ไหร่” พระองค์_ก็_ตอบ_ว่า “เมื่อ_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_กำลัง_มา จะ_ไม่_มี_อะไร_เป็น_ลาง_บอก_เหตุ_ให้_คุณ_รู้_หรอก
๒๑ จะ_ไม่_มี_ใคร_บอก_ได้_หรอก_ว่า ‘อยู่_นี่_ไง’ หรือ ‘อยู่_โน่น_ไง’ เพราะ_ดู_สิ อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_อยู่_ใน_หมู่_พวก_คุณ_แล้ว”
๒๒ แต่_พระองค์_พูด_กับ_พวก_ศิษย์_ว่า “วัน_นั้น_จะ_มา_ถึง เมื่อ_พวก_คุณ_อยาก_จะ_ได้_เห็น_วัน_เวลา_ของ_บุตร_มนุษย์^ สัก_วัน_หนึ่ง แต่_คุณ_จะ_ไม่_มี_โอกาส_ได้_เห็น
๒๓ เมื่อ_มี_คน_มา_บอก_ว่า ‘พระองค์_อยู่_โน่น_ไง หรือ อยู่_นี่_ไง’ ก็_ไม่_ต้อง_ออก_ไป_เที่ยว_ตาม_หา_หรอก”
เมื่อ_พระ_เยซู_มา_อีก_ครั้ง
๒๔ “เพราะ_เมื่อ_บุตร_มนุษย์_มา_นั้น จะ_เห็น_ชัด_เหมือน_กับ_สายฟ้า_แลบ_จาก_ท้องฟ้า_ฟาก_หนึ่ง_ไป_ยัง_อีก_ฟาก_หนึ่ง
๒๕ แต่_พระองค์_จะ_ต้อง_ทน_ทุกข์_ทรมาน_หลาย_อย่าง_เสีย_ก่อน และ_คน_ใน_ยุคนี้_จะ_ปฏิเสธ_พระองค์
๒๖ วัน_ที่_พระองค์_กลับ_มา_นั้น จะ_เหมือน_กับ_สมัย_ของ_โนอาห์
๒๗ ที่_คน_ดื่ม_กิน_กัน_อยู่_อย่าง_สนุกสนาน แต่งงาน_กัน_และ_ยก_ลูก_ให้_แต่งงาน_กัน จน_กระทั่ง_วันที่_โนอาห์_เข้า_ไป_ใน_เรือ แล้ว_น้ำ_ก็_ท่วม_จน_พวก_เขา_จม_น้ำ_ตาย_กัน_หมด
๒๘ ใน_สมัย_ของ_โลท_ก็_เหมือน_กัน คน_กิน_ดื่ม_กัน_อยู่ ซื้อ_ขาย_กัน เพาะ_ปลูก_กัน ก่อ_สร้าง_กัน
๒๙ จน_กระทั่ง_ถึง_วัน_ที่_โลท_ออก_จาก_เมือง_โสโดม^ ก็_มี_ไฟ และ_กำมะถัน_ตกลง_มา_จาก_ท้องฟ้า เผาผลาญ_ทำลาย_ชีวิต_ผู้คน_ใน_เมือง_นั้น_จน_หมด_สิ้น
๓๐ ใน_วัน_ที่_บุตร_มนุษย์_กลับ_มา มัน_ก็_จะ_เป็น_อย่าง_นั้น_เหมือน_กัน
๓๑ ใน_วัน_นั้น คน_ที่_อยู่_บน_หลังคา_บ้าน_ก็_อย่า_เข้า_ไป_เก็บ_ข้าวของ_ใน_บ้าน_เลย หรือ_คน_ที่_อยู่_ใน_ทุ่ง_นา_ก็_อย่า_กลับ_ไป_บ้าน_เอา_อะไร_เลย
๓๒ จำ_เรื่อง_ที่_เกิด_ขึ้น_กับ_เมีย_ของ_โลท ไว้_ให้_ดี
๓๓ คน_ที่_พยายาม_จะ_รักษา_ชีวิต_ไว้ ก็_จะ_เสีย_ไป แต่_คน_ที่_ยอม_เสียสละ_ชีวิต ก็_จะ_รักษา_ไว้_ได้
๓๔ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ใน_คืน_นั้น_เอง สอง_คน_ที่_นอน_อยู่_บน_เตียง_เดียว_กัน คน_หนึ่ง_จะ_ถูก_รับ_ไป และ_อีก_คน_หนึ่ง_จะ_ถูก_ทิ้ง_ไว้
๓๕ หญิง_สอง_คน_ที่_กำลัง_โม่_แป้ง_อยู่_ด้วย_กัน จะ_ถูก_รับ_ไปคน_หนึ่ง และ_ถูก_ทิ้ง_ไว้_คน_หนึ่ง”
๓๖
๓๗ พวก_ศิษย์_จึง_ถาม_พระองค์_ว่า “อาจารย์ มัน_จะ_เกิด_ขึ้น_ที่_ไหน_ครับ”
พระองค์_จึง_ตอบ_ว่า “ซาก_ศพ_อยู่_ที่_ไหน ฝูง_แร้ง_ก็_จะ_อยู่_ที่_นั่น”