พระ_เยซู_รักษา_ทาสคน_หนึ่ง
(มธ. 8:5-13; ยฮ. 4:43-54)
๗
๑ พอ_พระ_เยซู_สอน_ชาว_บ้าน_ที่_มา_ฟัง_เสร็จ_แล้ว พระองค์_ก็_เข้า_ไป_ยัง_เมือง_คาเปอรนาอุม
๒ มี_ทาส_ของ_นาย_ร้อย_ทหาร_โรมัน_คน_หนึ่ง_ป่วย_หนัก_ใกล้_จะ_ตาย นาย_ร้อย_คน_นี้_รัก_ทาส_ของ_เขา_มาก
๓ เมื่อ_เขา_ได้_ยิน_เรื่อง_ของ_พระ_เยซู เขา_ก็_ส่ง_พวก_ผู้นำ_อาวุโส_ชาว_ยิว_ไป_ขอ_ร้อง_พระองค์ ให้_มา_ช่วย_รักษา_ทาส_ของ_เขา
๔ เมื่อ_พวก_ผู้นำ_อาวุโส_มา_พบ_พระ_เยซู_แล้ว ก็_ขอ_ร้อง_อ้อน_วอน_พระองค์_ว่า “อาจารย์ ช่วย_นาย_ร้อย_คน_นี้_ด้วย_เถิด เขา_เป็น_คนดี_มาก
๕ เขา_รัก_คน_ของ_เรา_และ_สร้าง_ที่ประชุม^ ให้_กับ_พวก_เรา_ด้วย”
๖ พระ_เยซู_จึง_ไป_กับ_พวก_เขา และ_เมื่อ_ใกล้_จะ_ถึง_บ้าน_เขา นาย_ร้อย_ก็_ส่ง_พวก_เพื่อน_ให้_มา_บอก_กับ_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์_ครับ อย่า_ต้อง_ลำบาก_เลย_ครับ เพราะ_ผม_ไม่_ดี_พอ_ที่_จะ_ให้_ท่าน_เข้า_ไป_ใน_บ้าน_ของ_ผม
๗ ตัว_ผม_เอง_จึง_ไม่_กล้า_ที่_จะ_มา_พบ_อาจารย์ ขอ_แค่_อาจารย์_สั่ง_เท่า_นั้น ทาส_ของ_ผม_ก็_จะ_หาย_ดี
๘ ที่_ผม_รู้_ก็_เพราะ_ผม_เป็น_ทหาร มี_ทั้ง_หัวหน้า_ที่_สั่ง_ผม และ_มี_ลูกน้อง_ที่_ต้อง_เชื่อ_ฟัง_คำ_สั่ง_ผม_ด้วย เมื่อ_ผม_สั่ง_ให้ ‘ไป’ เขา_ก็_ไป สั่ง_ให้ ‘มา’ เขา_ก็_มา แล้ว_ถ้า_สั่ง_ให้_ทาส_ของ_ผม ‘ทำ_สิ่ง_นั้น_สิ่ง_นี้’ เขา_ก็_ทำ”
๙ เมื่อ_พระ_เยซู_ได้_ยิน_แบบ_นั้น พระองค์_ก็_แปลกใจ_มาก จึง_หัน_ไป_พูด_กับ_ชาว_บ้าน_ที่_ติด_ตาม_พระองค์_มา_ว่า “เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ยัง_ไม่_เคย_พบ_ใคร_ที่_มี_ความ_เชื่อ_ยิ่ง_ใหญ่_ขนาด_นี้_มา_ก่อน_เลย_แม้_แต่_ใน_อิสราเอล_เอง_ก็_ตาม”
๑๐ เมื่อ_พวก_เพื่อนๆ_ของ_นาย_ร้อย_กลับ_ไป_ถึง_บ้าน ก็_พบ_ว่า_ทาส_คน_นั้น_หาย_ดี_แล้ว
พระ_เยซู_ทำ_ให้_ชายหนุ่ม_คืน_ชีพ
๑๑ ต่อมา_พระ_เยซู_พร้อม_กับ_พวก_ศิษย์_ไป_เมือง_นาอิน และ_มี_ชาว_บ้าน_มาก_มาย_ติด_ตาม_ไป
๑๒ เมื่อ_พระองค์_เดิน_มา_ใกล้_ประตู_เมือง ก็_สวน_กับ_ขบวน_แห่_ศพ_ของ_คนๆ_หนึ่ง เขา_เป็น_ลูกชาย_เพียง_คน_เดียว_ของ_หญิงม่าย_คน_หนึ่ง มี_ชาว_บ้าน_เป็น_จำนวน_มาก_เดิน_มา_กับ_ขบวน_พร้อม_กับ_หญิงม่าย_คน_นั้น
๑๓ เมื่อ_พระ_เยซู_เห็น_นาง ก็_รู้สึก_สงสาร และ_พูด_ว่า “อย่า_ร้องไห้_เลย”
๑๔ แล้ว_พระองค์_เดิน_เข้า_ไป_แตะ_โลง_ศพ พวก_คน_ที่_หาม_โลง_ก็_หยุด แล้ว_พระองค์_พูด_ว่า “พ่อ_หนุ่ม เรา_สั่ง_ให้_ลุก_ขึ้น_มา”
๑๕ คน_ตาย_ก็_ลุก_ขึ้น_มา_นั่ง_และ_เริ่ม_พูด พระ_เยซู_จึง_มอบ_ชาย_คน_นั้น_ให้_กับ_แม่_ของ_เขา
๑๖ ชาว_บ้าน_ต่าง_เกิด_ความ_เกรง_กลัว_และ_สรรเสริญ_พระเจ้า_ว่า “ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า_ผู้_ยิ่ง_ใหญ่_ได้_เกิด_ใน_หมู่_พวก_เรา_แล้ว” และ_พูด_ว่า “พระเจ้า_มา_ช่วย_เหลือ_คน_ของ_พระองค์_แล้ว”
๑๗ แล้ว_ชื่อ_เสียง_ของ_พระ_เยซู ก็_ร่ำ_ลือ_ไป_ทั่ว_แคว้น_ยูเดีย_และ_บริเวณ_รอบๆ_นั้น
ยอห์น_เกิด_สงสัย
(มธ. 11:2-19)
๑๘ มี_ศิษย์_คน_หนึ่ง_ของ_ยอห์น_คน_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_เล่า_เรื่อง_นี้_ให้_ยอห์น_ฟัง ยอห์น_จึง_สั่ง_ศิษย์_สอง_คน_ของ_เขา
๑๙ ให้_ไป_ถาม_องค์_เจ้า_ชีวิต_ว่า “ท่าน_คือ_คนๆ_นั้น_ที่_จะ_มา หรือ_พวก_เรา_จะ_ต้อง_รอ_อีก_คน_หนึ่ง”
๒๐ ศิษย์_สอง_คน_นั้น_ไป_พบ_พระ_เยซู และ_พูด_ว่า “ยอห์น_ผู้_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ ส่ง_พวก_เรา_มา_ถาม_ท่าน_ว่า ‘ท่าน_คือ_คนๆ_นั้น_ที่_จะ_มา หรือ_พวก_เรา_ยัง_ต้อง_รอ_อีก_คน_หนึ่ง’”
๒๑ ใน_เวลา_นั้น พระ_เยซู_ได้_รักษา_คน_ที่_เจ็บ_ป่วย_ด้วย_โรค_ต่างๆ_ให้_หาย ขับ_ไล่_ผี_ร้าย และ_ช่วย_ให้_คน_ตาบอด_หลาย_คน_มอง_เห็น
๒๒ พระ_เยซู_บอก_กับ_สอง_คน_นั้น_ว่า “ไป_บอก_ยอห์น_ถึง_สิ่ง_ที่_คุณ_ได้_เห็น_และ_ได้_ยิน ว่า_คน_ตาบอด_มอง_เห็น คน_ง่อย_เดิน_ได้ คน_เป็น_โรค_ผิวหนัง_ร้ายแรง_ก็_หาย คน_หูหนวก_ก็_ได้_ยิน คน_ตาย_กลับ_ฟื้น_คืน_ชีพ และ_คน_จน_ก็_ได้_ยิน_เรื่อง_ข่าว_ดี
๒๓ คน_ที่_ไม่_ทิ้ง_เรา เพราะ_สิ่ง_ที่_เรา_ทำ ก็_เป็น_คน_ที่_มี_เกียรติ_จริงๆ”
๒๔ พอ_ศิษย์_ทั้ง_สอง_ของ_ยอห์น_กลับ_ไป_แล้ว พระ_เยซู_ก็_พูด_ถึง_ยอห์น_ให้_ชาว_บ้าน_ฟัง_ว่า “พวก_คุณ_ออก_ไป_ดู_อะไร_ใน_ที่_เปล่า_เปลี่ยว_แห้ง_แล้ง ไป_ดู_ต้น_อ้อ ลู่_ตาม_ลม_หรือ
๒๕ ไม่_ใช่_แน่ แล้ว_คุณ_ออก_ไป_ดู_อะไร_ล่ะ ไป_ดู_คน_ใส่_เสื้อผ้า_สวย_หรู_ราคา_แพง_หรือ ไม่_ใช่_หรอก เพราะ_คน_ที่_ใส่_เสื้อผ้า_สวย_หรู_ราคา_แพง_นั้น_อยู่_ใน_วัง
๒๖ ถ้า_อย่าง_นั้น_แล้ว_คุณ_ออก_ไป_ดู_อะไร_ล่ะ ออก_ไป_ดู_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า_หรือ ใช่_แล้ว เรา_ขอ_บอก_ให้_รู้_ว่า_เขา_เป็น_ยิ่ง_กว่า_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า_เสีย_อีก
๒๗ เพราะ_เขา_เป็น_คน_ที่_พระ_คัมภีร์_เขียน_ถึง_ว่า
‘ดู_สิ เรา_จะ_ส่ง_ผู้_ส่งข่าว_ของ_เรา_นำ_หน้า_ท่าน_ไป_ก่อน
เขา_จะ_ไป_เตรียม_หนทาง_ให้_กับ_ท่าน’ (มาลาคี 3:1)
๒๘ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ยอห์น_นั้น_ยิ่ง_ใหญ่_กว่า_ทุกๆ_คน_ที่_เกิด_มา_จาก_ผู้หญิง แต่_คน_ที่_สำคัญ_น้อย_ที่สุด_ใน_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า ก็_ยัง_ยิ่ง_ใหญ่_กว่า_ยอห์น_อีก”
๒๙ ทุก_คน_ที่_ได้_ยิน_พระ_เยซู_พูด รวม_ทั้ง_คน_เก็บ_ภาษี_ก็_เชื่อ_ว่า_ทาง_ของ_พระเจ้า_นั้น_ถูกต้อง เพราะ_พวก_เขา_เคย_ให้_ยอห์น_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_ให้
๓๐ แต่_พวก_ฟาริสี และ_พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ ไม่_ยอมรับ_ทาง_ที่_พระเจ้า_มี_สำหรับ_พวก_เขา เพราะ_พวก_นี้_ไม่_ได้_ให้_ยอห์น_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_ให้
๓๑ พระ_เยซู_พูด_ต่อ ว่า “เรา_จะ_เปรียบ_เทียบ_คน_ใน_สมัย_นี้_กับ_อะไร_ดี
๓๒ พวก_เขา_เป็น_เหมือน_เด็กๆ_ที่_นั่ง_อยู่_ที่_ตลาด_ร้อง_ตะโกน_ใส่_กัน_ว่า
‘พวก_เรา_เป่า_ปี่_ให้_ฟัง
แต่_พวก_เธอ_ก็_ไม่_ยอม_เต้น_ตาม
พวก_เรา_ร้องเพลง_เศร้า
แต่_พวก_เธอ_ก็_ไม่_ยอม_ร้องไห้’
๓๓ เมื่อ_ยอห์น_คน_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_มา เขา_ไม่_ได้_กิน_ขนมปัง_หรือ_ดื่ม_เหล้า_องุ่น พวก_คุณ_ก็_ว่า ‘เขา_มี_ผี_ร้าย_สิง_อยู่’
๓๔ แต่_พอ_บุตร_มนุษย์_มา ทั้ง_กิน_และ_ดื่ม พวก_คุณ_ก็_หา_ว่า ‘ดู_ไอ้_หมอ_นั่น_สิ ทั้ง_ตะกละ_และ_ขี้เมา แถม_ยัง_เป็น_เพื่อน_กับ_คน_เก็บ_ภาษี_และ_คน_บาป_อีก_ด้วย’
๓๕ แต่_อย่าง_ไรก็_ตาม_สติปัญญา_นั้น_ถูก_หรือ_ผิด ก็_ดู_ได้_จาก_ผล_ทั้งหลาย_ของ_มัน”
ฟาริสี_คน_หนึ่ง_ชื่อ_ซีโมน
๓๖ มี_ฟาริสี_คน_หนึ่ง_เชิญ_พระ_เยซู_มา_กิน_อาหาร_กับ_เขา พระองค์_ก็_เลย_มา_ที่_บ้าน_ของ_เขา_และ_นั่ง_เอน_กาย_อยู่_ที่_โต๊ะ_อาหาร
๓๗ เมื่อ_มี_ผู้หญิง_คน_หนึ่ง ที่_เป็น_ที่_รู้_กัน_ไป_ทั่ว_ใน_เมือง_นั้น_ว่า_เป็น_คน_บาป นาง_ได้_ยิน_ว่า_พระ_เยซู_กำลัง_กิน_อาหาร_อยู่_ที่_บ้าน_ของ_ฟาริสี_คน_นั้น นาง_ก็_ถือ_น้ำหอม_ใน_ขวด_สวย_หรู_มา_ด้วย
๓๘ นาง_เข้า_ไป_ยืน_อยู่_ข้าง_หลัง_ใกล้_เท้า_ของ_พระ_เยซู แล้ว_ร้องไห้_จน_เท้า_ของ_พระองค์_เปียก_ชุ่ม_ไป_ด้วย_น้ำตา แล้ว_เอา_ผม_ของ_นาง_เช็ด และ_ก้ม_ลง_จูบ_เท้า_ของ_พระองค์ พร้อม_ทั้ง_เท_น้ำหอม_ลง_บน_เท้า_ทั้ง_สอง_ข้าง_ของ_พระองค์
๓๙ เมื่อ_ฟาริสี_คน_ที่_เชิญ_พระ_เยซู_เห็น_ก็_คิด_ใน_ใจ_ว่า “ถ้า_ชาย_คน_นี้_เป็น_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า_จริง เขา_จะ_ต้อง_รู้_ว่า หญิง_ที่_แตะ_ต้อง_ตัว_เขา_นี้_เป็น_ใคร และ_เป็น_หญิง_ประเภท_ไหน เขา_จะ_ต้อง_รู้_ว่า_นาง_เป็น_คน_บาป”
๔๐ พระ_เยซู_พูด_ว่า “ซีโมน เรา_จะ_บอก_อะไร_ให้_นะ”
และ_ซีโมน_ก็_ตอบ_ว่า “ว่า_มา_เลย_ครับ อาจารย์”
๔๑ พระ_เยซู_พูด_ว่า “มี_คน_ปล่อย_เงิน_กู้_คน_หนึ่ง มี_ลูกหนี้_อยู่_สอง_คน คน_หนึ่ง_เป็น_หนี้_อยู่_ห้า_ร้อย_เหรียญ_เงิน และ_อีก_คน_หนึ่ง_เป็น_หนี้_อยู่_ห้า_สิบ_เหรียญ_เงิน
๔๒ แต่_ทั้ง_สอง_ไม่_มี_เงิน_ใช้_หนี้ เจ้าหนี้_ก็_เลย_ยก_หนี้_ให้_ทั้ง_สอง_คน คุณ_คิด_ว่า_คน_ไหน_จะ_รัก_เจ้าหนี้_คน_นี้_มาก_กว่า_กัน”
๔๓ ซีโมน_ตอบ_ว่า “คน_แรก_ที่_มี_หนี้_มาก_กว่า_ครับ”
พระองค์_ก็_ตอบ_ว่า “ถูกต้อง”
๔๔ แล้ว_พระ_เยซู_หัน_ไป_มอง_หญิง_คน_นั้น และ_พูด_กับ_ซีโมน_ว่า “เห็น_หญิง_คน_นี้_ไหม เรา_มา_บ้าน_คุณ คุณ_ก็_ไม่_ได้_เอา_น้ำ_มา_ล้าง_เท้า_เรา แต่_เธอ_กลับ_ใช้_น้ำตา_ล้าง_เท้า_เรา และ_เอา_ผม_ของ_เธอ_เช็ด_จน_แห้ง
๔๕ คุณ_ไม่_ได้_จูบ_ต้อนรับ_เรา แต่_เธอ_ไม่_ได้_หยุด_จูบ_เท้า_เรา_เลย_ตั้ง_แต่_เข้า_มา
๔๖ คุณ_ไม่_ได้_เอา_น้ำมัน_ใส่_หัว_ของ_เรา แต่_เธอ_เอา_น้ำหอม_เท_ใส่_เท้า_ของ_เรา
๔๗ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ที่_เธอ_แสดงความ_รัก_มาก_ขนาด_นี้ ก็_เพราะ_เธอ_ได้_รับ_การ_ยกโทษ_จาก_บาป_มาก_มาย_นั่น_เอง ส่วน_คน_อื่น_ที่_ได้_รับ_การ_ยกโทษ_น้อย ก็_มี_ความ_รัก_น้อย”
๔๘ พระ_เยซู_พูด_กับ_นาง_ว่า “บาป_ของ_คุณ_ได้_รับ_การ_ยกโทษ_แล้ว” คน_ที่_นั่ง_ดื่ม_กิน_กับ_พระองค์_ก็_พูด_กัน_ว่า
๔๙ “คน_นี้_คิด_ว่า_เขา_เป็น_ใคร_กัน ถึง_ได้_เที่ยว_ยกโทษ_บาป_ให้_ใคร_ต่อ_ใคร”
๕๐ พระ_เยซู_พูด_กับ_หญิง_คน_นี้_ว่า “ความ_เชื่อ_ของ_คุณ_ทำ_ให้_คุณ_รอด_แล้ว ไป_เป็น_สุข_เถิด”