พระเจ้า_ส่ง_พระบุตร_มา
(มธ. 21:33-46; ลก. 20:9-19)
๑๒
๑ พระ_เยซู_เล่า_เรื่อง_เปรียบ_เทียบ_ให้_ฟัง_ว่า “มี_ชาย_คน_หนึ่ง_ทำ_สวนองุ่น_ไว้ เขา_ล้อม_รั้ว_ไว้_รอบ ขุด_บ่อย่ำ_องุ่น และ_สร้าง_หอคอย เขา_ให้_ชาว_สวน_มา_เช่า_สวนองุ่น_นั้น ส่วน_ตัว_เขา_เดิน_ทาง_ไป_ต่าง_ประเทศ
๒ เมื่อ_ถึง_เวลา_เก็บ_เกี่ยว_ผล_องุ่น_เขา_ก็_ส่ง_ทาส_คน_หนึ่ง_มา_รับ_ส่วนแบ่ง_จาก_ผล_องุ่น_นั้น
๓ แต่_พวก_คน_เช่า_กลับ_จับ_ทาส_คน_นั้น_ทุบ_ตี_และ_ไล่_กลับ_ไป_มือ_เปล่า
๔ เจ้า_ของ_สวน_ส่ง_ทาส_คน_ใหม่_มา_อีก แต่_คราว_นี้_พวก_คน_เช่า_ก็_ได้_รุม_กัน_ทุบหัว_เขา_และ_แกล้ง_เขา_จน_อับอาย
๕ เจ้า_ของ_สวน_ส่ง_อีก_คน_หนึ่ง_มา_แต่_ก็_ถูก_ฆ่า แล้ว_เขา_ก็_ยัง_ส่ง_คน_มา_อีก_เรื่อยๆ_คน_ที่_เขา_ส่ง_มา_ก็_ถูก_ตี_บ้าง ถูก_ฆ่า_บ้าง
๖ สุด_ท้าย_เจ้า_ของ_สวน_เหลือ_คน_เพียง_คน_เดียว คือ_ลูกชาย_สุด_ที่รัก_ของ_เขา เขา_จึง_ส่ง_ลูกชาย_มา เขา_คิด_ว่า ‘พวก_นั้น_จะ_ต้อง_เคารพ_ยำเกรง_ลูกชาย_ของ_เรา_แน่ๆ’
๗ แต่_พวก_คน_เช่า_กลับ_พูด_กัน_ว่า ‘นี่_ไง ผู้_รับ_มรดก มา_เร็ว_เข้า ฆ่า_มัน_เลย สวน_นี้_จะ_ได้_ตก_เป็น_ของ_เรา’
๘ พวก_คน_เช่า_จึง_จับ_เขา_ไป_ฆ่า แล้ว_โยน_ศพ_ทิ้ง_ออก_ไป_นอก_สวนองุ่น
๙ พวก_คุณ_คิด_ว่า_เจ้า_ของ_สวน_จะ_ทำ_ยัง_ไง เขา_จะ_มา_ฆ่า_พวก_ชาว_สวน_นั้น แล้ว_เอา_สวนองุ่น_นั้น_ไป_ให้_ชาว_สวน_คน_อื่น_เช่า_ต่อ
๑๐ พวก_คุณ_ไม่_เคย_อ่าน_พระคัมภีร์_ข้อ_นี้_หรือ ที่_ว่า
‘หิน_ก้อน_นี้_ที่_ช่าง_ก่อ_สร้าง_ทิ้ง_แล้ว กลับ_กลาย_เป็น_หิน_ก้อน_ที่_สำคัญ_ที่สุด
๑๑ องค์_เจ้า_ชีวิต_ทำ_ให้_เป็น_อย่าง_นั้น
สำหรับ_เรา_แล้ว_นี่_เป็น_เรื่อง_เหลือ_เชื่อ_จริงๆ’” (สดุดี 118:22-23)
๑๒ เมื่อ_พวก_ผู้นำ_ชาว_ยิว_รู้ตัว_ว่า_พระองค์_กำลัง_เปรียบ_พวก_เขา_ว่า_เป็น_คน_เช่าสวน_พวก_นั้น พวก_เขา_จึง_หา_ทาง_ที่_จะ_จับ_พระองค์ แต่_ก็_ไม่_กล้า_เพราะ_กลัว_ฝูงชน พวก_เขา_จึง_พา_กัน_จาก_ไป
มี_คน_ถาม_เกี่ยว_กับ_การ_เสีย_ภาษี
(มธ. 22:15-22; ลก. 20:20-26)
๑๓ พวก_ผู้นำ_ยิว_ส่ง_พวก_ฟาริสี และ_พวกที่_สนับสนุน_กษัตริย์_เฮโรด^ มา_เพื่อ_จับผิด_คำ_พูด_พระ_เยซู
๑๔ พวก_เขา_ถาม_พระองค์_ว่า “อาจารย์_ครับ เรา_รู้_ว่า_ท่าน_เป็น_คน_ซื่อ_สัตย์ ไม่_กลัว_ว่า_คน_อื่น_จะ_คิด_อย่าง_ไร ไม่_เห็นแก่_หน้าใคร และ_สอน_ความ_จริง_ใน_สิ่ง_ที่_พระเจ้า_ต้อง_การ_ให้_มนุษย์_ทำ ช่วย_บอก_หน่อย_สิ_ครับ_ว่า_มัน_ถูกต้อง_ตามกฎ_หรือ_เปล่า_ที่_จะ_เสีย_ภาษี_ให้_กับ_ซีซาร์^”
๑๕ พระองค์_รู้_ว่า_พวก_เขา_มา_หลอก_ถาม_ก็_เลย_พูด_ว่า “พวก_คุณ_มา_หลอก_จับผิด_เรา_ทำ_ไม ส่ง_เหรียญ_เงิน_มา_อัน_หนึ่ง_สิ”
๑๖ พวก_เขา_จึง_ส่ง_เหรียญ_ให้_พระองค์ แล้ว_พระองค์_ถาม_พวก_เขา_ว่า “นี่_เป็น_รูป_และ_ชื่อ_ใคร” พวก_เขา_ตอบ_ว่า “ซีซาร์”
๑๗ พระ_เยซู_เลย_ตอบ_ว่า “ของๆ_ซีซาร์_ก็_ให้_กับ_ซีซาร์ และ_ของๆ_พระเจ้า_ก็_ให้_กับ_พระเจ้า” พวก_เขา_ก็_ทึ่ง_ใน_คำ_ตอบ_ของ_พระองค์
พวก_สะดูสี_มา_ถาม_เรื่อง_
การ_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ตาย
(มธ. 22:23-33; ลก. 20:27-40)
๑๘ พวก_สะดูสี^ มา_หา_พระองค์ (พวก_นี้_ไม่_เชื่อ_เรื่อง_การ_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย) พวก_เขา_ถาม_ว่า
๑๙ “อาจารย์_ครับ โมเสส_ได้_เขียน_สั่ง_พวก_เรา_ว่า ถ้า_ชาย_คน_ไหน_ตาย_และ_ทิ้ง_ภรรยา_ไว้_โดย_ยัง_ไม่_มี_ลูก ก็_ให้_น้อง_ชาย_ของ_คน_ตาย_นั้น แต่งงาน_กับ_หญิงม่าย_คน_นี้_จะ_ได้_มี_ลูก_ไว้_สืบ_สกุล_ของ_พี่ชาย_ของ_เขา
๒๐ ครั้ง_หนึ่ง_มี_พี่_น้อง_อยู่_เจ็ด_คน พี่ชาย_คน_โต_แต่งงาน_แล้ว_ตาย_ไป_แต่_ยัง_ไม่_มี_ลูก
๒๑ น้อง_คน_ที่_สอง_ก็_มา_แต่งงาน_กับ_เธอ_ต่อ และ_เขา_ก็_ตาย_ไป_โดย_ยัง_ไม่_มี_ลูก น้อง_คน_ที่_สาม_ก็_มา_ทำ_เหมือน_กัน
๒๒ ทำ_อย่าง_นี้_จน_ครบ_ทั้ง_เจ็ด_คน_โดย_ไม่_มี_ใคร_มี_ลูก_เลย แล้ว_สุด_ท้าย_หญิง_คน_นี้_ก็_ตาย
๒๓ ใน_วัน_ที่_ทุก_คน_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย_นั้น ผู้หญิง_คน_นี้_จะ_เป็น_ภรรยา_ของ_ใคร ใน_เมื่อ_ทั้ง_เจ็ด_คน_นั้น_ก็_เคย_เป็น_สามี_ของ_เธอ”
๒๔ พระ_เยซู_ว่า “พวก_คุณ_เข้า_ใจ_ผิด_แล้ว นี่_เพราะ_พวก_คุณ_ไม่_เข้า_ใจ_พระคัมภีร์^ และ_ไม่_รู้จัก_ฤทธิ์_เดช_ของ_พระเจ้า
๒๕ เมื่อ_คน_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย_นั้น จะ_ไม่_มี_การ_แต่ง_งาน_หรือ_ยก_ให้_เป็น_ผัว_เมีย_กัน_อีก_แล้ว แต่_พวก_เขา_จะ_เป็น_เหมือน_ทูตสวรรค์
๒๖ พวก_คุณ_ไม่_เคย_อ่าน_ใน_หนังสือ_ของ_โมเสส_หรือ ใน_ตอน_ที่_พุ่มไม้_ติด_ไฟ_แต่_ไม่_ไหม้ พระเจ้า_พูด_กับ_โมเสส_ว่า ‘เรา_เป็น_พระเจ้า_ของ_อับราฮัม พระเจ้า_ของ_อิสอัค และ_พระเจ้า_ของ_ยาโคบ’
๒๗ พระเจ้า_ไม่_ได้_เป็น_พระเจ้า_ของ_คน_ตาย แต่_เป็น_พระเจ้า_ของ_คน_มี_ชีวิต^ พวก_คุณ_เข้า_ใจ_เรื่อง_นี้_ผิด_หมด_เลย”
กฎ_ข้อ_สำคัญ_ที่สุด
(มธ. 22:34-40; ลก. 10:25-28)
๒๘ มี_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_คน_หนึ่ง_ที่_ยืน_ฟัง_พวก_เขา_ถาม_ตอบ_กัน_อยู่_ที่_นั่น เขา_เห็น_ว่า_พระ_เยซู_ตอบ_ได้_ดี_มาก_ที_เดียว จึง_เข้า_ไป_ถาม_พระองค์_ว่า “กฎ_ทั้ง_หมด ข้อ_ไหน_สำคัญ_ที่สุด”
๒๙ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “ข้อ_ที่_สำคัญ_ที่สุด_คือ ‘พวก_อิสราเอล_ฟัง_ไว้_ให้_ดี องค์_เจ้า_ชีวิต_พระเจ้า_ของ_เรา_เป็น_องค์_เจ้า_ชีวิต_แต่_เพียง_ผู้_เดียว
๓๐ ให้_รัก_องค์_เจ้า_ชีวิต_พระเจ้า_ของ_เจ้า_อย่าง_สุดใจ สุดจิต สุดความ_คิด และ_สุด_กำลัง_ของ_เจ้า’
๓๑ ข้อ_ที่_สำคัญ_รอง_ลง_มา_คือ ‘ให้_รัก_เพื่อน_บ้าน_เหมือน_รัก_ตัวเอง’ ไม่_มี_กฎ_ข้อ_ไหน_ที่_ยิ่ง_ใหญ่_ไป_กว่า_สอง_ข้อ_นี้_อีก_แล้ว”
๓๒ ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_คน_นี้_ก็_พูด_กับ_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์_พูด_ถูกต้อง_เลย_ที่_ว่า_มี_พระเจ้า_เพียง_องค์_เดียว ไม่_มี_พระ_อะไร_อีก_แล้ว_นอก_จาก_พระองค์_เท่า_นั้น
๓๓ และ_การ_รัก_พระองค์_สุดใจ สุด_ความ_คิด สุด_กำลัง และ_การ_รัก_เพื่อน_บ้าน_เหมือน_รัก_ตัวเอง สำคัญ_ยิ่ง_กว่า_การ_นำ_เครื่อง_เผา_บูชา_และ_เครื่อง_เซ่น_ไหว้_ต่างๆ_มา_ถวาย_ตาม_กฎ_เสีย_อีก”
๓๔ เมื่อ_พระ_เยซู_เห็น_เขา_ตอบ_ได้_อย่าง_เฉลียว_ฉลาด พระองค์_ก็_พูด_ว่า “คุณ_อยู่_ไม่_ไกล_จาก_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_แล้ว” หลัง_จาก_นั้น_ก็_ไม่_มี_ใคร_กล้า_ถาม_พระองค์_อีก_เลย
พระ_เยซู_ถาม_เรื่อง_พระคริสต์
(มธ. 22:41-46; ลก. 20:41-44)
๓๕ ระหว่าง_ที่_พระ_เยซู_กำลัง_สอน_อยู่_ใน_วิหาร_นั้น พระองค์_ได้_ถาม_ว่า “เป็น_ไป_ได้_อย่าง_ไร ที่_พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_บอก_ว่า_พระคริสต์_สืบ_เชื้อ_สาย_มา_จาก_ดาวิด
๓๖ ใน_เมื่อ_ดาวิด_เอง_ได้_พูด_ตาม_ที่_พระ_วิญญาณ_บริสุทธิ์_ดลใจ_ว่า
‘พระเจ้า_พูด_กับ_องค์_เจ้า_ชีวิต_ของ_ผม_ผู้_เป็น_พระคริสต์_ว่า
นั่ง_ลง_ทาง_ขวา_มือ_ของ_เรา
จน_กว่า_เรา_จะ_ทำ_ให้_ศัตรู_ของ_ท่าน_ถูก_เหยียบ_อยู่_ใต้_เท้า_ของ_ท่าน’ (สดุดี 110:1)
๓๗ แม้แต่_ดาวิด_เอง_ยัง_เรียก_พระคริสต์_ว่า ‘องค์_เจ้า_ชีวิต’ เลย แล้ว_พระคริสต์_จะ_เป็น_ลูก_ของ_ดาวิด_ได้_อย่าง_ไร” มี_คน_มาก_มาย_ตั้ง_อก_ตั้งใจ_ฟัง_พระองค์_สอน
๓๘ พระองค์_สอน_ว่า “ระวัง_พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_ให้_ดี พวก_นี้_ชอบ_ใส่_เสื้อคลุม_ยาวๆ_เดิน_ไป_มา_ให้_คน_คำนับ_ตาม_ท้องตลาด
๓๙ พวก_นี้_ชอบ_นั่ง_ใน_ที่_สำคัญ_ที่สุด_ใน_ที่ประชุม^ และ_ชอบ_นั่ง_หัว_โต๊ะ_ใน_งาน_เลี้ยง_ต่างๆ
๔๐ พวก_นี้_โกง_เอา_บ้าน_ของ_พวก_แม่ม่าย_ไป และ_แกล้ง_ทำ_เป็น_อธิษฐาน_เสีย_ยืด_ยาว_เพื่อ_อวด_คน คน_พวก_นี้_จะ_ต้อง_ถูก_ลงโทษ_หนัก_กว่า_คน_อื่น_ที่_ไม่_ได้_ทำ_อย่าง_นั้น”
เงิน_ถวาย_ของ_หญิงม่าย
(ลก. 21:1-4)
๔๑ เมื่อ_พระ_เยซู_นั่ง_อยู่_หน้า_กล่อง_รับ_เงิน_ใน_วิหาร_นั้น พระองค์_นั่ง_ดู_คน_ใส่_เงิน_ใน_กล่อง_กัน คน_รวยๆ_ก็_ใส่_เงิน_เข้า_ไป_มาก
๔๒ มี_หญิงม่าย_ยากจน_คน_หนึ่ง ได้_ใส่_เหรียญ_ทองแดง_เล็กๆ_สอง_เหรียญ ลง_ไป
๔๓ พระ_เยซู_จึง_เรียก_พวก_ศิษย์_เข้า_มา_และ_บอก_ว่า “เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า_หญิงม่าย_จนๆ_คน_นี้_ได้_ใส่_เงิน_เข้า_ไป_ใน_กล่อง_รับ_เงิน_นั้น_มาก_กว่า_ทุกๆ_คน_ที่_เอา_เงิน_มา_ใส่
๔๔ เพราะ_คน_อื่นๆ_เอา_เงิน_ที่_เหลือ_กิน_เหลือ_ใช้_มา_ให้ แต่_หญิงม่าย_จนๆคน_นี้_เอา_เงิน_เลี้ยง_ชีพ_ทั้ง_หมด_ของ_เธอ_มา_ให้”