กฎ_ที่_มนุษย์_ตั้ง_ขึ้น_
แล้ว_อ้าง_ว่า_เป็น_ของ_พระเจ้า
(มก. 7:1-23)
๑๕
๑ พวก_ฟาริสี^ และ_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_ได้_เดิน_ทาง_จาก_เมือง_เยรูซาเล็ม_มา_หา_พระองค์ และ_ถาม_พระองค์_ว่า
๒ “ทำ_ไม_ศิษย์_ของ_คุณ_ถึง_ไม่_ทำ_ตาม_ประเพณี_ที่_สืบทอด_กัน_มา_จาก_บรรพบุรุษ ทำ_ไม_พวก_เขา_ถึง_ไม่_ล้าง_มือ_ก่อน_กิน_อาหาร”
๓ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “แล้ว_ทำ_ไม_พวก_คุณ_ถึง_ขัด_คำ_สั่ง_พระเจ้า_เพราะ_เห็นแก่_ประเพณี_ของ_พวก_คุณ_ล่ะ
๔ พระเจ้า_บอก_ว่า ‘ให้_เคารพ_นับถือ_พ่อ_และ_แม่’ และ ‘ใคร_สาป_แช่ง_พ่อ_แม่_จะ_มี_โทษ_ถึง_ตาย’
๕ พวก_คุณ_กลับ_สอน_ว่า_ไม่_ผิด_ที่_จะ_บอก_พ่อ_แม่_ว่า ‘สิ่ง_ที่_ลูก_จะ_เอา_มา_ช่วย_พ่อ_แม่_ได้_นั้น ลูก_ได้_ยก_ให้_กับ_พระเจ้า_ไป_หมด_แล้ว’
๖ ด้วย_วิธี_นี้ เขา_ก็_เลย_ไม่_ต้อง_เคารพ_พ่อ_ของ_เขา เพราะ_เห็นแก่_ประเพณี_ของ_คุณ คุณ_ยกเลิก_พระคำ_ของ_พระเจ้า
๗ ไอ้_พวก_นัก_แสดง อิสยาห์_ได้_พูด_แทน_พระเจ้า_เกี่ยว_กับ_พวก_คุณ_ไว้_ถูกต้อง_เลย_ที่_ว่า
๘ ‘คน_พวก_นี้_นับถือ_เรา_แต่_ปาก_เท่า_นั้น
แต่_ใจ_ของ_เขา_ห่างไกล_จาก_เรา_มาก
๙ จึง_ไม่_มี_ประโยชน์_ที่_เขา_จะ_บูชา_เรา
เพราะ_สิ่ง_ที่_เขา_สอน_กัน_นั้น เป็น_แค่_กฎ_ที่_มนุษย์_ตั้ง_ขึ้น’” (อิสยาห์ 29:13)
๑๐ พระ_เยซู_เรียก_ฝูงชน_เข้า_มา_และ_พูด_ว่า “ฟัง_ให้_เข้า_ใจ_นะ
๑๑ สิ่ง_ที่_เข้า_ไป_ใน_ปาก_ไม่_ทำ_ให้_คน_สกปรก_ใน_สายตา_พระเจ้า_หรอก แต่_สิ่ง_ที่_ออก_มา_จาก_ปาก_นั่น_แหละ ที่_ทำ_ให้_คน_สกปรก_ใน_สายตา_พระเจ้า”
๑๒ พวก_ศิษย์_เข้า_มา_บอก_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์_รู้_หรือ_เปล่า ที่_อาจารย์_พูด_ไป_นั้น ทำ_ให้_พวก_ฟาริสี^ โกรธ_แค้น_มาก”
๑๓ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “ต้น_ไม้_ทุก_ต้น_ที่_พระ_บิดา_ของ_เรา_บน_สวรรค์_ไม่_ได้_ปลูก ก็_จะ_ถูก_ถอนราก_ถอนโคน_จน_หมด
๑๔ ไม่_ต้อง_ไป_สนใจ_หรอก พวก_เขา_เป็น_คน_นำ_ทาง_ตาบอด ถ้า_คน_ตาบอด_นำทาง_คน_ตาบอด ทั้ง_สอง_คน_ก็_จะ_ตกลง_ไป_ใน_คู”
๑๕ เปโตร_บอก_พระ_เยซู_ว่า “ช่วย_อธิบาย_เรื่อง_เปรียบ_เทียบ_ที่_เพิ่ง_พูด_ไป_นั้น_ให้_ฟัง_หน่อย_ครับ”
๑๖ พระ_เยซู_พูด_ว่า “อะไร_กัน ยัง_ไม่_เข้า_ใจ_อีก_หรือ
๑๗ ไม่_เห็น_หรือ_ว่า ทุก_อย่าง_ที่_คน_กิน_เข้า_ไป_ใน_ปาก_จะ_ตกลง_ไป_ใน_ท้อง_แล้ว_ถ่าย_ออก_มา
๑๘ แต่_สิ่ง_ที่_พูด_ออก_มา_จาก_ปาก_นั้น มัน_มา_จาก_ใจ และ_สิ่ง_นี้_เอง_ที่_ทำ_ให้_คน_สกปรก_ใน_สายตา_พระเจ้า
๑๙ เพราะ_สิ่ง_ที่_ออก_มา_จาก_ใจ คือ_ความ_คิด_ชั่ว_ร้าย การ_เข่น_ฆ่า_กัน การ_มี_ชู้ ความ_ผิด_บาป_ทาง_เพศ_อื่นๆ การ_ลัก_ขโมย การ_โกหก การ_ใส่ร้าย_ป้าย_สี_กัน
๒๐ สิ่ง_เหล่า_นี้_แหละ_เป็น_สิ่ง_ที่_ทำ_ให้_คน_สกปรก_ใน_สายตา_พระเจ้า แต่_การ_ที่_ไม่_ได้_ล้าง_มือ_ก่อน_กิน_อาหาร ไม่_ทำ_ให้_คน_สกปรก_ใน_สายตา_พระเจ้า_หรอก”
พระ_เยซู_ช่วย_ผู้หญิง_ที่_ไม่_ใช่_ชาว_ยิว
(มก. 7:24-30)
๒๑ พระ_เยซู_ออก_จาก_ที่_นั่น และ_เข้า_ไป_ยัง_เขต_แดน_เมือง_ไทระ และ_เมือง_ไซดอน
๒๒ หญิง_ชาว_คานาอัน_คน_หนึ่ง_ที่_อยู่_แถว_นั้น ได้_เข้า_มา_ร้อง_บอก_พระองค์_ว่า “องค์_เจ้า_ชีวิต บุตร_ของ_ดาวิด สงสาร_ฉัน_ด้วย_เถอะ ลูกสาว_ของ_ฉัน_ถูก_ผี_สิง เธอ_ทน_ทุกข์_ทรมาน_มาก”
๒๓ พระ_เยซู_ไม่_ได้_ตอบ_เธอ_เลย_สัก_คำ พวก_ศิษย์_เข้า_มา_ยุ_พระองค์_ว่า “ไล่_เธอ_ไป_เถอะ_ครับ น่า_รำคาญ ร้อง_ตะโกน_ตาม_ตื๊อ_อยู่_ได้”
๒๔ พระ_เยซู_ตอบ_ผู้หญิง_คน_นั้น_ว่า “พระเจ้า_ส่ง_เรา_มา_ช่วย_เฉพาะ_คน_อิสราเอล_ที่_เป็น_เหมือน_แกะ_ที่_หลง_ทาง_ของ_พระองค์”
๒๕ เธอ_จึง_เข้า_มา_คุก_เข่า_ลง_ต่อหน้า_พระ_เยซู และ_พูด_ว่า “องค์_เจ้า_ชีวิต ช่วย_ฉัน_ด้วย_เถิด”
๒๖ พระ_เยซู_จึง_ตอบ_ว่า “มัน_ไม่_ถูกต้อง_หรอก_นะ ที่_จะ_เอา_อาหาร_ของ_ลูกๆ_ไป_โยน_ให้_หมา_กิน”
๒๗ หญิง_คน_นั้น_ตอบ_ว่า “ใช่_ค่ะ แต่_หมา_ก็_ยัง_ได้_กิน_เศษ_อาหาร_ที่_หล่น_จาก_โต๊ะ_ของ_นาย_มัน_เลย_นะ_คะ”
๒๘ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “เธอ_นี่_มี_ความ_เชื่อ_มาก_เสีย_จริงๆ_เธอ_ขอ_อะไร_ก็_ให้_เป็น_ไป_ตาม_นั้น” และ_ลูกสาว_ของ_นาง_ก็_หาย_เป็น_ปกติ_ทัน_ที
พระ_เยซู_รักษา_คน_ป่วย_จำนวน_มาก
๒๙ พระ_เยซู_ออก_จาก_ที่_นั่น เดิน_ไป_ตาม_ชาย_ฝั่ง_ทะเล_สาบ_กาลิลี_และ_ขึ้น_ไป_บน_ภูเขา แล้ว_นั่ง_พัก_อยู่_บน_นั้น
๓๐ มี_ฝูงชน_จำนวน_มาก_มา_หา_พระ_เยซู พวก_เขา_พา_คน_ง่อย คน_ตาบอด คน_พิการ คน_ใบ้ และ_คน_ที่_เป็น_โรค_อื่นๆ_อีก_มาก_มาย_มา_ด้วย และ_เอา_มา_วาง_นอน_อยู่_ที่_เท้า_ของ_พระองค์ แล้ว_พระองค์_ได้_รักษา_ทุก_คน_จน_หาย_หมด
๓๑ ผู้คน_ต่าง_ก็_พา_กัน_ประหลาดใจ เมื่อ_เห็น_คน_ใบ้_พูด_ได้ คน_พิการ_ก็_หาย คน_ขา_เป๋_เดิน_ได้ และ_คน_ตาบอด_ก็_มอง_เห็น ทุก_คน_ต่าง_พา_กัน_สรรเสริญ_พระเจ้า_ของ_อิสราเอล
พระ_เยซู_เลี้ยง_อาหาร_คน_กว่า_สี่_พัน_คน
(มก. 8:1-10)
๓๒ พระ_เยซู_เรียก_พวก_ศิษย์_ของ_พระองค์_มา แล้ว_พูด_ว่า “สงสาร_คน_พวก_นี้_จริงๆ_เพราะ_เขา_อยู่_ที่_นี่_กับ_เรา_มา_สาม_วัน_แล้ว และ_ไม่_มี_อะไร_กิน_ด้วย ไม่_อยาก_จะ_ส่ง_พวก_เขา_กลับ_ไป_ทั้งๆ_ที่_ยัง_หิว_อยู่ อาจ_จะ_ไป_เป็น_ลม_กลาง_ทาง_ได้”
๓๓ พวก_ศิษย์_จึง_พูด_ว่า “ใน_ที่_เปล่า_เปลี่ยว_แห้ง_แล้ง_อย่าง_นี้ จะ_ไป_เอา_อาหาร_ที่_ไหน_มา_เลี้ยง_คน_ตั้ง_มาก_มาย_ขนาด_นี้_ได้_ล่ะ_ครับ”
๓๔ พระ_เยซู_ถาม_ว่า “พวก_คุณ_มี_ขนมปัง_อยู่_กี่_ก้อน” พวก_ศิษย์_ตอบ_ว่า “เจ็ด_ก้อน_กับ_ปลา_ตัว_เล็กๆ_อีก_ไม่_กี่_ตัว”
๓๕ พระ_เยซู_บอก_ให้_ฝูงชน_นั่ง_ลง_กับ_พื้น
๓๖ พระองค์_เอา_ขนมปัง_ทั้ง_เจ็ด_ก้อน_และ_ปลา_มา ขอบคุณ_พระเจ้า แล้ว_หัก_ขนมปัง_และ_ปลา_ส่ง_ให้_พวก_ศิษย์ พวก_ศิษย์_ก็_เอา_ไป_แจก_ให้_กับ_ฝูงชน_กิน_กัน
๓๗ เมื่อ_ทุก_คน_กิน_อิ่ม_แล้ว พวก_ศิษย์_เก็บ_เศษ_อาหาร_ที่_เหลือ_ได้_เจ็ด_เข่ง_เต็มๆ
๓๘ นับ_ผู้ชาย_ที่_กิน_อยู่_ที่_นั่น_ได้_สี่_พัน_คน ไม่_รวม_ผู้หญิง_และ_เด็ก
๓๙ หลัง_จาก_ที่_พระ_เยซู_ส่ง_ทุก_คน_กลับ_บ้าน_หมด_แล้ว พระองค์_ก็_ลง_เรือ_ไป_แคว้น_มากาดาน