เรื่อง_คน_ที่_ได้_รับ_เชิญ_มา_งาน_เลี้ยง
(ลก. 14:15-24)
๒๒
๑ พระ_เยซู_เล่า_เรื่อง_เปรียบ_เทียบ_ให้_พวก_เขา_ฟัง_อีก_ว่า
๒ “อาณา_จักร_แห่ง_สวรรค์_เปรียบ_เหมือน_กับ_กษัตริย์ ที่_ได้_เตรียม_งาน_แต่ง_งาน_ให้_กับ_ลูกชาย
๓ แล้ว_กษัตริย์_ได้_เชิญ_แขก_เหรื่อ_มาก_มาย เมื่อ_เตรียม_งาน_เสร็จ_แล้ว กษัตริย์_ส่ง_ทาส_ไป_บอก_แขก_เหล่า_นั้น_ว่า มา_ได้_แล้ว แต่_กลับ_ไม่_มี_ใคร_มา
๔ กษัตริย์_จึง_ส่ง_ทาส_คน_อื่น_ไป_อีก_ให้_ไป_บอก_พวก_แขก_เหรื่อ_นั้น_ว่า ‘เรา_ได้_ฆ่า_วัว_และ_ลูก_วัว_อ้วน_พี_ไว้_แล้ว ทุก_อย่าง_พร้อม_แล้ว มา_งาน_เลี้ยง_ได้_แล้ว’
๕ แต่_ไม่_มี_ใคร_สนใจ ต่าง_ก็_ไป_ทำ_ธุระ_ของ_ตัวเอง คน_หนึ่ง_ไป_ทำ_สวน อีก_คน_หนึ่ง_ไป_ทำการ_ค้า
๖ คน_ที่_เหลือ_ก็_จับ_พวก_ทาส_มา_ทุบ_ตี_และ_ฆ่า_ทิ้ง
๗ กษัตริย์_โกรธ_แค้น_มาก ก็_เลย_ส่ง_กอง_ทัพ_มา_ทำลาย_คน_ที่_ฆ่า_พวก_ทาส_ของ_เขา และ_เผา_เมือง_ของ_พวก_นั้น_ทิ้ง_ไป
๘ แล้ว_กษัตริย์_พูด_กับ_พวก_ทาส_ว่า ‘งาน_แต่งงาน_ก็_เตรียม_ไว้_พร้อม_แล้ว แต่_แขก_ที่_เรา_เชิญ_นั้น_ไม่_เหมาะ_สม_ที่_จะ_มา_งาน_นี้
๙ ออก_ไป_ตาม_หัว_ถนน_ต่างๆ_เจอ_ใคร_ก็_เชิญ_มา_ให้_หมด’
๑๐ พวก_ทาส_จึง_ออก_ไป_ตาม_ถนน_และ_เชิญ_ทุก_คน_ที่_พวก_เขา_เจอ_ทั้ง_ดี_และ_ชั่ว จน_มี_แขก_เต็ม_ห้องโถง
๑๑ เมื่อ_กษัตริย์_เข้า_มา_ดู_แขก_เหรื่อ ก็_เห็น_ชาย_คน_หนึ่ง_แต่ง_ตัว_ไม่_เหมาะ_สม_กับ_งาน
๑๒ พระองค์_จึง_พูด_ว่า ‘เพื่อน_เอ๋ย เข้า_มา_ได้_อย่าง_ไร ชุด_ใส่_สำหรับ_งาน_แต่ง_ก็_ไม่_มี’ ชาย_นั้น_ก็_ไม่_มีคำ_แก้_ตัว
๑๓ พระองค์_จึง_สั่ง_พวก_ทาส_ว่า ‘มัด_มือ_มัด_เท้า_มัน แล้ว_โยน_ออก_ไป_ที่_มืด_ข้าง_นอก_ที่_มี_เสียง_คน_ร้องไห้_โหย_หวน_อย่าง_เจ็บ_ปวด’
๑๔ มี_หลาย_คน_ที่_ได้_รับ_เชิญ_มา แต่_มี_น้อย_คน_ที่_ถูก_เลือก_ไว้”
คำ_ถาม_เกี่ยว_กับ_การ_เสีย_ภาษี
(มก. 12:13-17; ลก. 20:20-26)
๑๕ แล้ว_พวก_ฟาริสี_ก็_ออก_ไป_วางแผน_หา_ทาง_จับผิด_คำ_พูด_ของ_พระ_เยซู
๑๖ พวก_เขา_จึง_ส่ง_ลูกศิษย์_ของ_ตัวเอง กับ_พวก_ที่_สนับสนุน_กษัตริย์_เฮโรด_ไป_ถาม_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์ เรา_รู้_ว่า_อาจารย์_เป็น_คน_ซื่อ_สัตย์_และ_สอน_ความ_จริง_ที่_พระเจ้า_ต้อง_การ_ให้_คนทำ อาจารย์_ไม่_กลัว_ว่า_คน_อื่น_จะ_คิด_อย่าง_ไร เพราะ_อาจารย์_ไม่_เห็นแก่หน้า_ใคร_อยู่_แล้ว
๑๗ ถ้า_อย่าง_นั้น_ช่วย_บอก_หน่อย_ว่า มัน_ถูกต้อง_ตามกฎ_หรือ_เปล่า_ที่_จะ_ต้อง_จ่าย_ภาษี_ให้_กับ_ซีซาร์”^
๑๘ แต่_พระ_เยซู_รู้_ถึง_เจตนา_ที่_ชั่ว_ร้าย_ของ_พวก_เขา พระองค์_ย้อน_ว่า “ไอ้_พวก_นัก_แสดง^ แก_พยายาม_หา_เรื่อง_จับผิด_เรา_ทำ_ไม
๑๙ เอา_เหรียญ_ที่_ใช้_เสีย_ภาษี_มา_ให้_ดู_หน่อย” พวก_เขา_ยื่น_เหรียญ_เงิน_ให้_พระองค์_เหรียญ_หนึ่ง
๒๐ พระองค์_ถาม_ว่า “นี่_รูป_ใคร และ_มี_ชื่อ_ใคร_อยู่_บน_เหรียญ_นี้”
๒๑ พวก_เขา_ตอบ_ว่า “ซีซาร์” พระองค์_บอก_พวก_เขา_ว่า “ของๆ_ซีซาร์_ก็_ให้_กับ_ซีซาร์ ของๆ_พระเจ้า_ก็_ให้_กับ_พระเจ้า”
๒๒ เมื่อ_ได้_ยิน_อย่าง_นั้น พวก_เขา_ก็_ตะลึง_อึ้ง_ไป_เลย แล้ว_พา_กัน_จาก_ไป
พวก_สะดูสี_จับผิด_พระ_เยซู
(มก. 12:18-27; ลก. 20:27-40)
๒๓ ใน_วัน_เดียว_กัน_นั้น พวก_สะดูสี^ ซึ่ง_เป็น_พวก_ที่_เชื่อ_ว่า_คน_ตาย_แล้ว_จะ_ไม่_ฟื้น ได้_มา_ถาม_พระ_เยซู_ว่า
๒๔ “อาจารย์ โมเสส_บอก_พวก_เรา_ว่า ‘ถ้า_ชาย_คน_ไหน_ตาย_และ_ยัง_ไม่_มี_ลูก น้อง_ชาย_ของ_เขา_ต้อง_แต่ง_กับ_หญิงม่าย_คน_นั้น จะ_ได้_มี_ลูก_ไว้_สืบ_สกุล_ให้_กับ_พี่_ชาย_ของ_เขา’
๒๕ ครั้ง_หนึ่ง มี_พี่_น้อง_อยู่_เจ็ด_คน พี่ชาย_คน_โต_แต่งงาน_แล้ว_ตาย_ไป แต่_ยัง_ไม่_มี_ลูก เขา_ได้_ทิ้ง_ภรรยา_ของ_เขา_ไว้_ให้_กับ_น้อง_ชาย
๒๖ แล้ว_น้อง_ชาย_คน_ที่_สอง_ก็_ตาย_และ_ไม่_มี_ลูก น้อง_ชายคน_ที่_สาม_ก็_เหมือน_กัน_ไป_จน_ถึง_คน_ที่_เจ็ด
๒๗ ใน_ที่_สุด_หญิง_คน_นั้น_ก็_ตาย_ด้วย
๒๘ ใน_วัน_ที่_ทุก_คน_ฟื้น_ขึ้น_มา_จาก_ตาย ที_นี้_เธอ_จะ_เป็น_ภรรยา_ของ_ใคร ใน_เมื่อ_ทั้ง_เจ็ด_คน_นั้น_ก็_เคย_เป็น_สามี_ของ_เธอ”
๒๙ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “พวก_คุณ_นี่_ผิด_ถนัด_เลย นี่_เป็น_เพราะ_พวก_คุณ_ไม่_เข้า_ใจ_พระคัมภีร์^ และ_ไม่_รู้จัก_ฤทธิ์_เดช_ของ_พระเจ้า
๓๐ เมื่อ_คน_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย_นั้น ก็_จะ_ไม่_มี_การ_แต่ง_งาน หรือ_ยก_ให้_เป็น_ผัว_เมีย_กัน_อีก_แล้ว แต่_พวก_เขา_จะ_เป็น_เหมือน_ทูตสวรรค์
๓๑ ใน_เรื่อง_การ_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย_นั้น พวก_คุณ_ไม่_เคย_อ่าน_เลย_หรือ ที่_พระเจ้า_พูด_ว่า
๓๒ ‘เรา_เป็น_พระเจ้า_ของ_อับราฮัม พระเจ้า_ของ_อิสอัค และ_พระเจ้า_ของ_ยาโคบ’ เพราะ_พระเจ้า_เป็น_พระเจ้า_ของ_คน_ที่_มี_ชีวิต ไม่_ใช่_ของ_คน_ตาย”
๓๓ เมื่อ_ฝูงชน_ได้_ยิน_อย่าง_นี้ ต่าง_ก็_ทึ่ง_ใน_คำ_สอน_ของ_พระองค์
กฎ_ข้อ_ไหน_สำคัญ_ที่สุด
(มก. 12:28-34; ลก. 10:25-28)
๓๔ เมื่อ_พวก_ฟาริสี^ ได้_ยิน_ว่า_พระ_เยซู_ทำ_ให้_พวก_สะดูสี_ถึง_กับ_อึ้ง_ไป_เลย พวก_เขา_ก็_มา_ชุมนุม_กัน
๓๕ คน_หนึ่ง_ใน_พวก_เขา_ที่_คล่อง_กฎ_ของ_โมเสส_มาก ได้_มา_ทด_สอบ_พระ_เยซู_ว่า
๓๖ “อาจารย์ ใน_กฎ_ของ_โมเสส คำ_สั่ง_ข้อ_ไหน_สำคัญ_ที่สุด_ครับ”
๓๗ พระ_เยซู_จึง_ตอบ_ว่า “‘รัก_องค์_เจ้า_ชีวิต_พระเจ้า_ของ_คุณ_อย่าง_สุด_ใจ สุดจิต และ_สิ้น_สุด_ความ_คิด’
๓๘ นี่_คือ_คำ_สั่ง_ข้อ_แรก_และ_ข้อ_สำคัญ_ที่สุด
๓๙ ส่วน_คำ_สั่ง_ข้อ_สอง_ที่_สำคัญ_รอง_ลง_มา_คือ ‘รัก_เพื่อน_บ้าน_เหมือน_รัก_ตัวเอง’
๔๐ กฎ_ปฏิบัติ_ทั้ง_หมด_และ_สิ่ง_ที่_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า^ เขียน_ไว้ ก็_ขึ้น_อยู่_กับ_คำ_สั่ง_สอง_ข้อ_นี้”
พระ_เยซู_ถาม_ว่า_พระคริสต์_เป็น_ใคร
(มก. 12:35-37; ลก. 20:41-44)
๔๑ ขณะ_ที่_พวก_ฟาริสี_ยัง_ชุมนุม_กัน_อยู่_ที่_นั่น พระ_เยซู_ได้_ถาม_พวก_เขา_ว่า
๔๒ “คิด_อย่าง_ไร_เกี่ยว_กับ_พระคริสต์^ เขา_เป็น_ลูก_ของ_ใคร” พวก_ฟาริสี_ตอบ_ว่า “เป็น_ลูก_ของ_ดาวิด^”
๔๓ พระ_เยซู_จึง_ถาม_ต่อว่า “แล้ว_ทำ_ไม_ดาวิด ซึ่ง_พูด_โดย_อำนาจ_ของ_พระ_วิญญาณ_บริสุทธิ์^ ถึง_เรียก_เขา_ว่า ‘องค์_เจ้า_ชีวิต’ และ_พูด_ว่า
๔๔ ‘พระเจ้า_พูด_กับ_องค์_เจ้า_ชีวิต_ของ_ผม_ผู้เป็น_พระคริสต์_ว่า
“นั่ง_ลง_ทาง_ขวา_มือ_ของ_เรา
จน_กว่า_เรา_จะ_ทำ_ให้_ศัตรู_ของ_ท่าน_ถูก_เหยียบ_อยู่_ใต้_เท้า_ของ_ท่าน”’ (สดุดี 110:1)
๔๕ ถ้า_ดาวิด_เรียก_พระคริสต์_ว่า ‘องค์_เจ้า_ชีวิต’ แล้ว_เขา_จะ_เป็น_ลูก_ของ_ดาวิด_ได้_อย่าง_ไร”
๔๖ ไม่_มี_ใคร_ตอบ_พระ_เยซู_ได้_สัก_คน นับ_ตั้ง_แต่_วัน_นั้น_มา_ก็_ไม่_มี_ใคร_กล้า_ถาม_อะไร_พระองค์_อีก_เลย