พระ_เยซู_รักษา_คน_ป่วย
(มก. 1:40-45; ลก. 5:12-16)
๘
๑ เมื่อ_พระ_เยซู_ลง_มา_จาก_ภูเขา_แล้ว ก็_มี_คน_กลุ่ม_ใหญ่_ติด_ตาม_พระองค์_ไป
๒ มี_คน_หนึ่ง_เป็น_โรค_ผิวหนัง_ร้ายแรง ได้_มา_คุก_เข่า_ลง_ต่อหน้า_พระองค์_และ_พูด_ว่า “นาย_ท่าน ถ้า_ท่าน_อยาก_ช่วย ท่าน_ก็_ทำ_ให้_ผม_หาย_ได้”
๓ พระองค์_ยื่น_มือ_ออก_ไป_แตะ_ตัว_เขา และ_พูด_ว่า “เรา_อยาก_ช่วย หาย_เถิด” แล้ว_เขา_ก็_หาย_ทัน_ที
๔ พระ_เยซู_จึง_บอก_เขา_ว่า “อย่า_ไป_เล่า_เรื่อง_นี้_ให้_ใคร_ฟัง แต่_ไป_ให้_นักบวช_ตรวจ_ดู_และ_ให้_ถวาย_เครื่อง_บูชา_ตาม_ที่_โมเสส_สั่ง_ไว้ คน_อื่น_จะ_ได้_รู้_ว่า_เจ้า_หาย_แล้ว”
พระ_เยซู_รักษา_คน_ใช้_ของ_นาย_ร้อย
(ลก. 7:1-10; ยน. 4:43-54)
๕ เมื่อ_พระ_เยซู_เข้า_ไป_ใน_เมือง_คาเปอรนาอุม มี_นาย_ร้อย_คน_หนึ่ง_เข้า_มา_หา เพื่อ_ขอ_ให้_พระองค์_ช่วย
๖ เขา_พูด_ว่า “นาย_ท่าน คน_ใช้_ของ_ผม_นอน_เป็น_อัมพาต_อยู่_ที่_บ้าน ต้อง_ทน_ทุกข์_ทรมาน_มาก”
๗ พระ_เยซู_บอก_นาย_ร้อย_ว่า “เรา_จะ_ไป_รักษา_ให้”
๘ นาย_ร้อย_จึง_บอก_พระองค์_ว่า “นาย_ท่าน ผม_ไม่_ดี_พอ_ที่_จะ_ให้_ท่าน_เข้า_ไป_ใน_บ้าน_ของ_ผม ท่าน_แค่_สั่ง_เท่า_นั้น คน_ใช้_ของ_ผม_ก็_จะ_หาย
๙ ที่_ผม_รู้_ก็_เพราะ_ผม_เป็น_ทหาร มี_ทั้ง_หัวหน้า_ที่_สั่ง_ผม และ_มี_ลูกน้อง_ที่_ต้อง_เชื่อ_ฟัง_คำ_สั่ง_ผม เมื่อ_ผม_สั่ง_ให้ ‘ไป’ เขา_ก็_ไป สั่ง_ให้ ‘มา’ เขา_ก็_มา และ_ถ้า_สั่ง_ให้_ทาส_ของ_ผม ‘ทำ_สิ่ง_นั้น_สิ่ง_นี้’ เขา_ก็_ทำ”
๑๐ เมื่อ_พระ_เยซู_ได้_ยิน_อย่าง_นั้น_ก็_แปลกใจ_มาก และ_พูด_กับ_คน_ที่_ติด_ตาม_มา_ว่า “เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ยัง_ไม่_เคย_พบ_ใคร_ใน_อิสราเอล ที่_มี_ความ_เชื่อ_ยิ่ง_ใหญ่_ขนาด_นี้_มา_ก่อน_เลย
๑๑ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า จะ_มี_คน_จำนวน_มาก_มา_จาก_ตะวันออก_และ_ตะวันตก เพื่อ_มา_ร่วม_ใน_งาน_เลี้ยง_เฉลิม_ฉลอง_กับ_อับราฮัม อิสอัค และ_ยาโคบ^ ใน_อาณา_จักร_แห่ง_สวรรค์
๑๒ แต่_คน_ที่_น่า_จะ_ได้_อยู่_ใน_อาณา_จักร_ของ_พระองค์_นั้น กลับ_จะ_ต้อง_ถูก_โยน_ออก_ไป_อยู่_ใน_ที่_มืด ที่_มี_เสียง_คน_ร้องไห้_ขบ_เขี้ยว_เคี้ยว_ฟัน_อย่าง_เจ็บ_ปวด”
๑๓ แล้ว_พระ_เยซู_ก็_พูด_กับ_นาย_ร้อย_ว่า “กลับ_ไป_บ้าน_เถอะ มัน_จะ_เป็น_ไป_ตาม_ที่_คุณ_เชื่อ” และ_คน_ใช้_ของ_เขา_ก็_หาย_ทัน_ที_ใน_เวลา_นั้น
พระ_เยซู_รักษา_คน_ป่วย_มาก_มาย
(มก. 1:29-34; ลก. 4:38-41)
๑๔ เมื่อ_พระ_เยซู_มา_ถึง_บ้าน_ของ_เปโตร ก็_เห็น_แม่ยาย_ของ_เปโตร_นอน_ป่วย_เป็น_ไข้_อยู่_บน_เตียง
๑๕ พอ_พระองค์_แตะ_มือ_เธอ เธอ_ก็_หาย_จาก_ไข้_ทัน_ที และ_ลุก_ขึ้น_มา_รับใช้_พระองค์
๑๖ ใน_เย็น_นั้น มี_คน_พา_พวก_ที่_ถูก_ผี_สิง_มาหา_พระ_เยซู_เป็น_จำนวน_มาก พระองค์_ได้_สั่ง_ให้_ผี_เหล่า_นั้น_ออก_จาก_ร่าง_พวก_นั้น_ไป และ_ยัง_ได้_รักษา_คน_ป่วย_ทุก_คน_ด้วย
๑๗ สิ่ง_นี้_เกิด_ขึ้น_เพื่อ_ให้_เป็น_จริง_ตาม_ที่_อิสยาห์_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า_ได้_พูด_ไว้_ว่า
“พระองค์_เอา_ความ_เจ็บ_ป่วย_ของ_พวก_เรา_ไป_เสีย
และ_แบก_รับ_เอา_โรคภัย_ของ_เรา_ไว้” (อิสยาห์ 53:4)
การ_ติด_ตาม_พระ_เยซู
(ลก. 9:57-62)
๑๘ เมื่อ_พระ_เยซู_เห็น_ฝูงชน_ที่_อยู่_ล้อม_รอบ_พระองค์ พระองค์_จึง_สั่ง_ให้_พวก_ศิษย์_ข้าม_ไป_อีก_ฝั่ง_หนึ่ง_ของ_ทะเล_สาบ
๑๙ ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_คน_หนึ่ง_เข้า_มา_บอก_พระองค์_ว่า “อาจารย์ ไม่_ว่า_อาจารย์_จะ_ไป_ที่_ไหน ผม_จะ_ติด_ตาม_ไป_ด้วย”
๒๐ พระ_เยซู_บอก_เขา_ว่า “หมา_จิ้งจอก_ยัง_มี_โพรง นก_ยัง_มี_รัง แต่_บุตร_มนุษย์^ ไม่_มี_แม้_แต่_ที่_จะ_ซุก_หัวนอน”
๒๑ ลูกศิษย์_คน_หนึ่ง_ของ_พระองค์ ได้_ขอ_พระองค์_ว่า “อาจารย์ ขอ_อนุญาต_ไป_ฝัง_ศพ_พ่อ_ก่อน_นะ_ครับ”
๒๒ พระ_เยซู_ตอบ_เขา_ว่า “ตาม_เรา_มา ปล่อย_ให้_คน_ตาย_ฝัง_คน_ตาย_กัน_เอง_เถอะ”
พระ_เยซู_ห้าม_พายุ
(มก. 4:35-41; ลก. 8:22-25)
๒๓ เมื่อ_พระองค์_ลง_เรือ พวก_ศิษย์_ก็_ตาม_พระองค์_ไป_ด้วย
๒๔ ทัน_ใด_นั้น มี_พายุ_ใหญ่_เกิด_ขึ้น_ใน_ทะเล_สาบ คลื่น_ซัด_จน_น้ำ_เข้า_เต็ม_เรือ แต่_พระ_เยซู_ยัง_นอน_หลับ_อยู่
๒๕ พวก_ศิษย์_มา_ปลุก_พระ_องค์_และ_บอก_ว่า “อาจารย์_ช่วย_ด้วย เรา_กำลัง_จะ_จม_น้ำ_ตาย_กัน_อยู่_แล้ว”
๒๖ พระ_เยซู_พูด_กับ_พวก_เขา_ว่า “ทำ_ไม_ขี้ขลาด_อย่าง_นี้ ช่าง_ไม่_มี_ความ_เชื่อ_เอา_เสีย_เลย” แล้ว_พระองค์_ก็_ลุก_ขึ้น_มา_ห้าม_ลม_และ_คลื่น มัน_ก็_สงบ_ลง_อย่าง_ราบคาบ
๒๗ พวก_เขา_ก็_ประหลาดใจ พูด_กัน_ว่า “เขา_เป็น_ใคร_กัน แม้_แต่_ลม_และ_คลื่น_ยัง_เชื่อ_ฟัง_เขา_เลย”
พระ_เยซู_ขับ_ไล่_ผี_ออก_จาก_ชาย_สอง_คน
(มก. 5:1-20; ลก. 8:26-39)
๒๘ เมื่อ_พระ_เยซู_ข้าม_ฟาก_มา_ถึง_อีก_ฝั่ง_หนึ่ง_ของ_ทะเล_สาบ_ใน_เขต_แดน_ของ_ชาว_กาดารา ก็_มี_ชาย_สอง_คน_ที่_ถูก_ผี^_สิง เดิน_ออก_มา_จาก_หลุม_ฝังศพ ตรง_เข้า_มา_หา_พระองค์ สอง_คน_นี้_ดุ_ร้าย_มาก_จน_ไม่_มี_ใคร_กล้า_เดิน_ผ่าน_ไป_แถว_นั้น
๒๙ สอง_คน_นั้น_ตะโกน_ว่า “บุตร_ของ_พระเจ้า มา_ยุ่ง_กับ_พวก_เรา_ทำ_ไม จะ_มา_ทรมาน_พวก_เรา_ก่อน_เวลา_ที่_พระเจ้า_ได้_กำหนด_ไว้_หรือ”
๓๐ ห่าง_จาก_ที่_นั่น_ไป_ไม่_ไกล มี_หมู_ฝูง_ใหญ่_ถูก_ปล่อย_ทิ้ง_ไว้_ให้_หา_กิน_กัน_อยู่
๓๑ ผี_พวก_นั้น_ขอ_ร้อง_พระองค์_ว่า “ถ้า_จะ_ไล่_พวก_เรา_ออก_ไป ก็_ช่วย_ส่ง_พวก_เรา_เข้า_ไป_อยู่_ใน_ฝูง_หมู_พวก_นั้น_ด้วย_เถอะ”
๓๒ พระ_เยซู_พูด_กับ_ผี_พวก_นั้น_ว่า “ออก_ไป” แล้ว_พวก_ผี_ก็_ออก_จาก_ชาย_สอง_คน_นั้น ไป_เข้า_สิง_ใน_ฝูง_หมู_แทน และ_หมู_ทั้ง_ฝูง_ก็_วิ่ง_กรู_กัน_จาก_ไหล่_เขา_ที่_สูง_ชัน ลง_สู่_ทะเล_สาบ แล้ว_จม_น้ำ_ตาย_หมด
๓๓ ส่วน_คน_เลี้ยง_หมู_ก็_วิ่ง_เข้า_ไป_ใน_เมือง และ_เล่า_เรื่อง_ที่_เกิด_ขึ้น_ทั้ง_หมด_ให้_คน_ใน_เมือง_ฟัง โดย_เฉพาะ_เรื่อง_ที่_เกิด_ขึ้น_กับ_ชาย_สอง_คน_นั้น_ที่_ถูก_ผี_สิง
๓๔ คน_ทั้ง_เมือง_ก็_เลย_แห่_กัน_ออก_มา_หา_พระ_เยซู เมื่อ_เจอ_พระองค์ ต่าง_ก็_ขอ_ร้อง_ให้_พระองค์_ไป_จาก_เขต_แดน_ของ_เขา