१ आणि बन्यामीनांतील एक माणूस होता त्याचें नांव कीश; तो अबीयएलाचा मुलगा,तो सरोराचा मुलगा,तो बखोराचा मुलगा,तो अफियाचा लगा;तो बन्यामीनी माणूस मोठा परक्रमी होता. २ आणि त्याचा शोल नावाचा मुलगा तरुण व सुंदर होता व इस्त्रएलाच्या संतानामध्यें त्याच्याहून कोणी सुंदर नव्हता; सर्व लोक त्याच्या खांद्यास लागत इतका तो उंच होता, ३ आणि शौलाचा बाप कीश याचीं गाझवें हरवली, तेव्हा कीश आपला मुलगा शौल याला म्हणआला,आता तूं ऊठ,व चाकरांपैकीएकाला आपणाबरोबर घे,जा,गाढवांचा शोध कर, ४ मग तो एफ्राईमाच्या डोंगराळ र्रदेशातून जाऊन शलीशा पांतातून गेला,परंतु तीं सापडली नाहीत.मग ते शालीम प्रातांतून गेले, येथें,ती नव्हती, आणि ते बन्यामीन्यांच्या प्रांतातून गेले,परंतु त्यांना ती सापडली नाहीत. ५ ते सूफ प्रांतातून आल्यावर शौल आपल्या बरोबरच्या चाकराला म्हणआला,चला,आपण माघारे जाऊं, नाहीतर माझा बाप गाढवांची काळजी सोडून आमची काशजी करील. ६ तेव्हा तो त्याला म्हणाला,आतां पाहा, या नगरात देवाचा माणूस आहे,तो माणूस ,सन्मान्य आहे; जे तो सांगेल ते सर्व पूर्ण होईलच; आतां आपण तेथेंजाऊ म्हणजे आपण काय घेऊन जावे हें कदाचित तो आम्हांस सांगेल. ७ मग शौल आपल्या चाकराला म्हणाला,पण पाहा, आपण जाऊं तर त्या माणसाला आपण काय घेऊन जावें? कारण आमच्या भांड्यातल्या भाकरी संपल्या,आणि देवाच्या माणसाला भेट देण्यासाठी काहीं राहिलें नाहीं; आम्हांजवळ काय आहे? ८ तेव्हा चाकरानें शौलाला आणखी उत्तर देऊनम्हटले,पाहा,माझ्या,हातात पाव शेकेल रुपे आहे;ते मी देवाच्या माणसालादेईन,म्हणजे तो आमची वाट आम्हाला सांगेल. ९ पूर्वी पाहणारा म्हणत. १० मग शौल चाकराला म्हणाला,तुझे बोलणे ठीक आहे,चल, आपण जाऊ.तेव्हां ज्या नगरात देवाचा माणूस होता तेथे ते गेले, ११ ते डोंगरावर नगराकडल्या चढणीवर जात होते तेव्हां मुली पाणी भरायला बाहेर जात असतां त्यांना भेटल्या, आणि ते त्यांना म्हणाले,पाहणारा येथे आहे काय? १२ आणि त्यांनी त्यांना उत्तर देऊन म्हटले,तो आहे, पाहा,तुझ्यापुढेच तो आहे.च आता घाई करा,कारण तो नगरात आला आहे,कारण आज उंचस्थानात लोकांना यकरायचा आहे. १३ नतुम्ही मगरात जातानाच तो जेवायला उंचस्थानी चढून जाण्याच्या आधी त्याची भेट होईल,कारण तो येण्याच्या अगोदर लोक जेवणार नाहीत, कारण तो य 5 ला आशीर्वाद देतो, मग बोलावलेले जेवतात; तर आतां तुम्ही वर जा, कारण या वेळेस त्याची भेट होईल. १४ मग ते नगराकडे चढून गेले, आणि ते नगरात जाऊन पोहचतात तो पाहा,शमुवेल उंचस्थानी चढून जायला निघताना त्याच्याकडे आला. १५ शौलाच्या येण्यापूर्वी एक दिवस अगोदर यहोवा शमुवेलाला खळवून म्हणाला होता, १६ उद्यां सुमारें या वेळेस बन्यामीनी प्रांतातून एक माणूस मी तुझ्याकडे पाठवीन, आणि माझे लोक इस्त्राएल यांचा अधिकारी होण्यास त्याला तूं अभिषेक कर,आणि तो पलिष्ट्यांच्या हातातून माझ्या लोकांना सोडवील; कारण मी आपल्या लोकांकडे पाहिले आहे,आणि त्यांची आरोळी माझ्याकडे आलीआहे. १७ आणि शमुवेल शौलाला पाहत असतां यहोवा त्याला म्हणाला,पाहा, ज्या माणसाविषयी मी तुला सांगितलें तो हाच आहे; हा माझ्या लोकांवर अधिकार करील. १८ मग शौल शमुवेलाजवळ वेशीत येऊन म्हणाला,मी तुला विनंती करतो, पाहणाऱ्याचें घर कोठे आहे तें मला सांग. १९ तेव्हा शमुवेलाने शौलाला उत्तर देऊन म्हटले,पाहणारा मीच आहे; माझ्या पुढें उंचस्थानी वर चला म्हणजे आज तुम्ही माझ्याबरोबर जेवाल, आणि तुझ्या ह्रदयात जे आहे ते सर्व सांगूनसकाळीं मी तुला जाऊंदेईन. २० आणि तुझी गाढवे तीन दिवसांमागें हरवली त्यावर तूं आपलें चित्त ठेवूं नको,कारण ती सांपडली आहेत; आणि इस्त्राएलाची सर्व इच्छा कोणाकडे आहे? तुझ्याकडे व तुझ्या बापाच्या सर्व घराण्याकढे ती आहे की नाही ? २१ तेव्हा शौलाने उत्तर देऊन म्हटले ,मी बन्यामीनी,इस्त्राएलाच्या वंशामध्ये सर्वाहून धाकट्या वंशामतला नाही काय? आणि बन्यामीनीच्या वंशांमध्यें सर्व घराण्यांपेक्षां माझे घराणे लहान आहे की नाही? तर तूं माझ्याशी असें कशाला बोलतोस? २२ मग शमुवेलानें शौलाला व त्याच्या चाकराला बरोबर घेऊन भोजनशाळेत आणले, आणि बोलावलेल्यांमध्यें त्यांना मुख्य ठिकाणी बसवले; बोलावलेले ते सुमारे तीसजण होते. २३ तेव्हं शमुव्ल स्वयंपाक्याशी बोलला,ज- वाटा मी तुला दिला होता व ज्याविषयी मी तुला म्हटले होतें की,हा तू आपल्याजवळ ठेव,तो आण. २४ तेव्हा स्वयंपाक्याने फरा व त्यावर जें होतें तें घेऊन शौलापुढे ठेवले; मग तो बोलला, पाहा, जें राखून ठेवलेंते आपणापुढे ठेवून खा, कारण नेमलेल्या वेळे पर्यत तें तुझ्यासाठी राखून ठेवलेलें आहे; कारण मी म्हटलें होतें की,मी लोकांना बोलावले आहे.असा त्या दिवशी शोल शमुवेलाबरोबर जेवला. २५ आणि ते उंचस्थानावरून खाली वगरात आल्यावर त्यानें घराच्या धाब्यावर शौलाशी संभाषण केले. २६ आणि ते पहाटेस उठले व उजाडण्याच्या वेळएस असें झालें की,शमुवेलाने शौलाला घराच्या धाब्यावर बोलावून म्हटले,मी तुला पाठवून द्यावें म्ङून ऊठ. तेव्हां शौल ऊठला, मग तो व शमुवेल असे दोघेजण बाहेर गेले. २७ ते खाली लगराच्या शेवटास जात एसतां शमुवेल शौलाला म्हणाला, चाकरानें आम्हांपुढें चालावे म्हणून त्याला सांग, परंतु मी तुला देवाचे वचन ऐकावावें म्हणून तूं आधी थांब. आणि ताकर पुढें चालला.