1 Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;

2 Abyś zachował rozwagę i aby twoje wargi strzegły wiedzy.

3 Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;

4 Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.

5 Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła.

6 Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są tak niestałe, że nie poznasz ich.

7 Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.

8 Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;

9 Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;

10 Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek nie został w cudzym domu;

11 I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;

12 I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!

13 Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!

14 O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.

15 Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!

16 Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.

17 Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.

18 Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.

19  Niech będzie jak wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.

20 Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?

21 Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA i waży on wszystkie jego ścieżki.

22 Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.

23 Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.