3
Tuhan Allah pung Ana lebe hebat dari ba'i Musa
Jadi bagini, sodara dong! Bosong ni, su idop barisi sama ke botong, deng nanti bosong ju idop deng Tuhan Allah di sorga. Tagal itu, botong musti pikir alus-alus so'al Yesus tu. Te kotong su mangaku, bilang, Dia tu, Tuhan Allah pung Utusan, deng Dia ju kotong pung Kapala Agama Paling Tinggi. Waktu Tuhan Allah utus sang Yesus, Yesus bekin iko Tuhan pung mau samua. Deng bagitu, Dia jadi sama ke ba'i Musa. Te ba'i Musa ju bekin iko Tuhan Allah pung mau, waktu dia layani kotong pung nene-moyang dong dolu-dolu. Biar bagitu ju, ma Yesus lebe hebat dari ba'i Musa. Te Yesus tu, sama ke kapala ruma tangga. Deng su jalás, kapala ruma tangga lebe hebat dari tukang suru-suru dalam itu ruma. Orang satu-satu bangun dia pung ruma tangga sandiri-sandiri. Ma Tuhan Allah bangun samua-samua. Jadi, ba'i Musa bekin iko Tuhan Allah pung mau, waktu dia jadi tukang suru-suru kasi Tuhan pung isi ruma. Te itu waktu, dia kasi tau memang apa yang nanti Tuhan Allah mau bekin. Yesus ju bekin iko Tuhan Allah pung mau, ma Dia bukan tukang suru-suru sama ke ba'i Musa. Tagal Dia tu, Kristus, Tuhan Allah pung Ana yang Dia su pili memang dari dolu, ko mau kirim datang di ini dunya. Deng Kristus tau urus batúl-batúl Dia pung Bapa pung isi ruma. Jadi, kalo kotong pegang kuat-kuat kotong pung parcaya, deng kotong baharap tarús sang Kristus, kotong ju bisa maso jadi Dia pung isi ruma.
Jang bale balakang kasi tenga bosong pung parcaya sama ke nene-moyang dong, tagal dong sonde bisa maso barenti cape di tana yang Tuhan Allah su janji tu
Tagal itu, botong musti pasang talinga ko dengar bae-bae apa yang Tuhan Allah pung Roh Barisi su omong, bilang,
“Ini hari, kalo bosong dengar Tuhan Allah pung omong,
bosong jang kapala batu,
sama ke itu orang dong,
yang jalan pi-datang sampe ampa pulu taon di tampa sunyi.
Te dong sonde mau toe lai sang Musa,
sampe Tuhan Allah sandiri amper-amper
su sonde bisa sabar deng dong lai.
9-10 Bayangkan sa!
Ampa pulu taon Beta bekin tanda heran macam-macam
di dong pung mata biji!
Ma dong maen coba-coba sang Beta tarús.
Andia ko Beta ju mara sang dong, bilang,
‘Bosong ni, su talalu!
Te bosong su bale balakang kasi tenga Beta pung jalan,
ko iko bosong pung jalan yang babengko sa!’
11 Beta su sonde tahan lia bosong pung jahat bagitu lai.
Andia ko Beta kutuk sang bosong, bilang,
‘Bosong su sonde bole maso lai ko barenti cape sama-sama deng Beta.’ ”
12 Jadi, sodara dong! Ati-ati ko jang sampe ada dari bosong yang bekin jahat, sampe dia sonde parcaya lai, ais bale balakang kasi tenga sang Tuhan Allah yang idop tarús. 13 Lebe bae, tiap hari bosong bekin kuat satu deng satu pung hati. Jang batunggu lai! Tagal bosong gampang kaná tipu ko bekin sala, sampe bosong ju jadi kapala batu, deng sonde toe sang Tuhan Allah. 14 Kotong su bisa jadi tamán satu kaki deng Yesus Kristus, asal kotong baharap tarús sang Dia, sama ke waktu kotong baru mulai parcaya sang Dia.
15 Te Tuhan pung Roh Barisi ju omong bagitu, bilang,
“Ini hari, kalo bosong dengar Tuhan Allah pung omong,
bosong jang kapala batu, sama ke itu orang dong,
yang jalan pi-datang sampe ampa pulu taon di tampa sunyi,
te dong malawan sang Musa.”
16 Naa, sakarang beta mau tanya bagini: itu orang dong yang su dengar sang Musa, ais bale balakang kasi tenga sang dia tu, sapa? Sapa lai, kalo bukan kotong pung nene-moyang yang Musa sandiri baru antar bawa kaluar dari tana Masir. 17 Ais, itu orang yang bekin Tuhan Allah pung hati panas sampe ampa pulu taon tu, sapa? Sapa lai, kalo bukan kotong pung nene-moyang. Te dong idop babengko di tampa sunyi, sampe dong mati, ais dapa kubur di situ. 18 Ais, itu orang dong yang kaná kutuk dari Tuhan Allah sampe sonde bole maso di itu tana, ko barenti cape sama-sama deng Dia tu, sapa? Sapa lai, kalo bukan kotong pung nene-moyang. Te dong sonde mau dengar sang Tuhan Allah.” 19 Jadi, su jalás, to! Kotong pung nene-moyang sonde dapa maso di itu tana, ko barenti cape sama-sama deng Tuhan Allah, tagal dong sonde parcaya sang Dia.
3:2 Daftar Sensus 12:7 3:11 Lagu Puji dong 95:7-11 3:15 Lagu Puji dong 95:7-8 3:18 Daftar Sensus 14:1-35