พวก_หัวหน้า_วางแผน_ฆ่า_พระ_เยซู
(มธ. 26:1-5; ลก. 22:1-2; ยน. 11:45-53)
๑๔
๑ อีก_สอง_วัน_จะ_ถึง_เทศกาล_วัน_ปลด_ปล่อย^ และ_เทศกาล_ขนมปังไร้_เชื้อ^ พวก_ผู้นำ_นักบวช และ_พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ ก็_หา_ทาง_ที่_จะ_แอบ_จับ_พระ_เยซู_เพื่อ_เอา_ไป_ฆ่า
๒ พวก_เขา_ตกลง_กัน_ว่า “อย่า_เพิ่ง_ทำ_ใน_ช่วง_เทศกาล เพราะ_ประชาชน_จะ_ก่อ_การ_จลาจล_ขึ้น”
หญิง_คน_หนึ่ง_ชโลม_น้ำหอม_ให้_พระ_เยซู
(มธ. 26:6-13; ยน. 12:1-8)
๓ เมื่อ_พระ_เยซู_อยู่_ที่_หมู่บ้าน_เบธานี ขณะ_ที่_กำลัง_กิน_อาหาร_อยู่_ใน_บ้าน_ของ_ซีโมน_คน_ที่_เคย_เป็น_โรค_ผิวหนัง_ร้ายแรง ก็_มี_หญิง_คน_หนึ่ง_ถือ_ขวด น้ำมัน_หอม_นาระดา ซึ่ง_มี_ราคา_แพง_มาก_เข้า_มา นาง_ทุบ_ปาก_ขวด_ให้_แตก_และ_ชโลม_น้ำมัน_หอม_นั้น_ลง_บน_ศีรษะ_ของ_พระ_เยซู
๔ ทำ_ให้_บางคน_ที่_อยู่_ที่_นั่น_ไม่_พอใจ_และ_บ่น_กัน_ว่า “ทำ_ไม_ถึง_ทำ_เสีย_ของ_อย่าง_นี้
๕ ถ้า_เอา_น้ำหอม_นี้_ไป_ขาย_คง_ได้_เงิน_ถึง_สาม_ร้อย_เหรียญ_เงิน จะ_ได้_เอา_ไป_แจก_จ่าย_ให้_กับ_คน_จน” แล้ว_พวก_เขา_ก็_ต่อว่า_เธอ_เป็น_การ_ใหญ่
๖ แต่_พระ_เยซู_บอก_ว่า “อย่า_ยุ่ง_กับ_เธอ_เลย ไป_วุ่นวาย_กับ_เธอ_ทำ_ไม เธอ_ได้_ทำ_สิ่ง_ที่_ดี_งาม_ให้_กับ_เรา
๗ พวก_คุณ_จะ_มี_คน_จน_อยู่_ด้วย_เสมอ อยาก_ช่วย_เวลา_ไหน_ก็_ช่วย_ได้ แต่_เรา_จะ_ไม่_อยู่_กับ_พวก_คุณ_เสมอ_ไป
๘ และ_นี่_เป็น_สิ่ง_เดียว_ที่_เธอ_จะ_ทำ_ให้_กับ_เรา_ได้ ก็_คือ_การ_เท_น้ำมัน_หอม_บน_ตัว_เรา_เพื่อ_เตรียม_ร่าง_ของ_เรา_ล่วง_หน้า_ก่อน_การ_ฝัง
๙ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ไม่ว่า_ข่าว_ดี_นี้_จะ_ประกาศ_ไปที่_ไหนๆ_ใน_โลก_นี้ ก็_จะ_มี_คน_พูด_ถึง_เรื่อง_ที่_เธอ_ทำ_ให้_กับ_เรา_นี้_เสมอ เพื่อ_เป็น_การ_ระลึก_ถึง_เธอ”
ยูดาส_ตกลง_ที่_จะ_ช่วย_ศัตรู_ของ_พระ_เยซู
(มธ. 26:14-16; ลก. 22:3-6)
๑๐ แล้ว_ยูดาส_อิสคาริโอท ศิษย์_คน_หนึ่ง_ใน_สิบ_สอง_คน_ของ_พระ_เยซู_ก็_ได้_ไป_หา_พวก_หัวหน้า_นักบวช เพื่อ_เสนอ_ตัว_ที่_จะ_ช่วย_จับ_พระ_เยซู_ให้
๑๑ พวก_เขา_ดีใจ_มาก_ที่_ได้_ยิน_อย่าง_นั้น และ_สัญญา_ว่า_จะ_จ่าย_เงิน_ให้_เป็น_ค่า_ตอบแทน ดัง_นั้น_ยูดาส_จึง_เริ่ม_หา_โอกาส_เหมาะ_ที่_จะ_ส่ง_มอบ_พระ_เยซู_ให้_กับ_พวก_หัวหน้า_นักบวช
อาหารมื้อสุด_ท้าย_ของ_
พระ_เยซู_กับ_พวก_ศิษย์
(มธ. 26:17-25; ลก. 22:7-14,21-23; ยน. 13:21-30)
๑๒ ใน_วัน_แรก_ของ_เทศกาล_กิน_ขนมปัง_ไร้_เชื้อ ซึ่ง_เป็น_วัน_ที่_พวก_ยิว_จะ_ฆ่า_ลูกแกะ_ถวาย_พระเจ้า สำหรับ_เทศกาล_วัน_ปลด_ปล่อย ด้วย พวก_ศิษย์_ของ_พระ_เยซู_ได้_ถาม_พระองค์_ว่า “จะ_ให้_พวก_เรา_ไป_เตรียม_อาหาร_สำหรับ_เทศกาล_วัน_ปลด_ปล่อย ให้_กับ_อาจารย์_ที่_ไหน_ดี_ครับ”
๑๓ พระ_เยซู_ส่ง_ศิษย์_สอง_คน_ไป พระองค์_สั่ง_ว่า “พวก_คุณ_เข้า_ไป_ใน_เมือง_แล้ว_จะ_เจอ_ผู้ชาย_ที่_แบก_เหยือก_น้ำ ให้_ตาม_เขา_ไป
๑๔ ให้_พูด_กับ_เจ้า_ของ_บ้าน_ที่_ชาย_คน_นั้น_เข้า_ไป_ว่า ‘อาจารย์_ให้_ถาม_ว่า_ห้อง_ที่_เรา_จะ_ใช้_กิน_อาหาร_ใน_เทศกาล_วัน_ปลด_ปล่อย_กับ_พวก_ศิษย์_นั้น_อยู่_ที่_ไหน’
๑๕ แล้ว_เขา_จะ_พา_คุณ_ไป_ดู_ห้อง_ใหญ่_ชั้น_บน_ที่_เตรียม_ไว้_พร้อม_แล้ว ให้_พวก_คุณ_จัด_อาหาร_ที่_นั่น”
๑๖ แล้ว_ศิษย์_ทั้ง_สอง_ก็_เข้า_ไป_ใน_เมือง และ_มัน_ก็_เป็น_ไป_ตาม_ที่_พระ_เยซู_บอก_ทุก_อย่าง พวก_เขา_จึง_จัด_เตรียม_อาหาร_สำหรับ_เทศกาล_วัน_ปลด_ปล่อย_ที่_นั่น
๑๗ เมื่อ_ถึง_ตอน_เย็น พระ_เยซู_มา_ถึง_บ้าน_หลัง_นั้น_พร้อม_กับ_พวก_ศิษย์_เอก_ทั้ง_สิบ_สอง_คน
๑๘ ใน_ขณะ_ที่_กำลัง_กิน_อยู่_นั้น พระ_เยซู_พูด_ว่า “เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า คน_หนึ่ง_ใน_พวก_คุณ_จะ_หักหลัง_เรา และ_เขา_ก็_นั่ง_กิน_อยู่_กับ_เรา_ที่_นี่_ด้วย”
๑๙ พวก_ศิษย์_รู้สึก_เป็น_ทุกข์_มาก ต่าง_คน_ต่าง_ก็_ถาม_พระองค์_ว่า “คง_ไม่_ใช่_ผมนะ_อาจารย์”
๒๐ พระ_เยซู_จึง_พูด_กับ_พวก_เขา_ว่า “คน_หนึ่ง_ใน_พวก_คุณ_สิบ_สอง_คน_นี่_แหละ คน_ที่_จุ่ม_ขนมปัง_ใน_ชาม_เดียว_กับ_เรา
๒๑ บุตร_มนุษย์_จะ_ต้อง_ตาย_เหมือน_กับ_ที่_พระคัมภีร์^ ได้_เขียน_ไว้_แล้ว แต่_คน_ที่_ได้_หักหลัง_บุตร_มนุษย์_นั้น_น่า_ละอาย_จริงๆ_ถ้า_เขา_ไม่_ได้_เกิด_มา_ก็_คง_จะ_ดี_กว่า”
ขนมปัง_และ_เหล้า_องุ่น
(มธ. 26:26-30; ลก. 22:15-20; 1 คธ. 11:23-25)
๒๒ ขณะ_ที่_กำลัง_กิน_อาหาร_อยู่_นั้น พระ_เยซู_ได้_หยิบ_ขนมปัง_ขึ้น_มา_ขอบคุณ_พระเจ้า จาก_นั้น_ก็_หัก_แบ่ง_ให้_พวก_ศิษย์_แล้ว_พูด_ว่า “รับ_ไป_กิน_สิ นี่_คือ_ร่าง_กาย_ของ_เรา”
๒๓ แล้ว_พระองค์_หยิบ_ถ้วย_ขึ้น_มา_ขอบคุณ_พระเจ้า_และ_ยื่น_ให้_กับ_พวก_ศิษย์ พวก_เขา_ก็_ได้_ดื่ม_จาก_ถ้วย_นั้น_ทุก_คน
๒๔ แล้ว_พระองค์_พูด_ว่า “นี่_คือ_เลือด_ของ_เรา พระเจ้า_ทำ_สัญญา_ขึ้น_มา_ด้วย_เลือด_นี้ มัน_ได้_หลั่งไหล_ออก_มา_เพื่อ_คน_เป็น_จำนวน_มาก
๒๕ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า เรา_จะ_ไม่_ดื่ม_เหล้า_องุ่น_อีก_เลย_จน_กว่า_จะ_ถึง_วัน_นั้น_ที่_เรา_จะ_ดื่ม_เหล้า_องุ่น_ใหม่_ใน_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า”
๒๖ เมื่อ_พวก_เขา_ได้_ร้องเพลง_สรรเสริญ_แล้ว ก็_ออก_ไป_ที่_ภูเขา_มะกอกเทศ^
พวก_ศิษย์_ทิ้ง_พระ_เยซู_ไป_หมด
(มธ. 26:31-35; ลก. 22:31-34; ยน. 13:36-38)
๒๗ พระ_เยซู_พูด_กับ_พวก_ศิษย์_ว่า “พวก_คุณ_จะ_ทิ้ง_เรา_ไป_กัน_หมด_ทุก_คน เพราะ_มี_คำ_เขียน_ไว้_แล้ว_ว่า
‘เรา_จะ_ฆ่า_คน_เลี้ยง_แกะ
และ_แกะ_นั้น_ก็_จะ_กระเจิด_กระเจิง_ไป’ (เศคาริยาห์ 13:7)
๒๘ แต่_เมื่อ_เรา_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย เรา_จะ_ล่วงหน้า_พวก_คุณ_ไป_ที่_แคว้น_กาลิลี_ก่อน”
๒๙ แต่_เปโตร_พูด_กับ_พระองค์_ว่า “ถึง_คน_อื่น_จะ_ทิ้ง_อาจารย์_ไป_หมด ผม_ก็_จะ_ไม่_มี_วัน_ทิ้ง_อาจารย์_ไป_อย่าง_เด็ด_ขาด”
๓๐ พระ_เยซู_จึง_พูด_กับ_เขา_ว่า “เรา_จะ_บอก_ให้_ว่า คืน_นี้_แหละ_ก่อน_ไก่_ขัน_ครั้ง_ที่_สอง คุณ_จะ_ปฏิเสธ_เรา_สาม_ครั้ง”
๓๑ แต่_เปโตร_ก็_ยัง_ยืนยัน_เสียงแข็ง_ว่า “ถึง_ผมจะ_ต้อง_ตาย_กับ_อาจารย์ ผม_ก็_ไม่_มี_วัน_ปฏิเสธ_อาจารย์” และ_พวก_ศิษย์_ทั้ง_หมด ก็_พูด_อย่าง_เดียว_กัน
พระ_เยซู_อธิษฐาน_อยู่_ตาม_ลำพัง
(มธ. 26:36-46; ลก. 22:39-46)
๓๒ พวก_เขา_มา_ถึง_สถานที่_แห่ง_หนึ่ง_เรียกว่า เกทเสมนี พระ_เยซู_บอก_กับ_พวก_ศิษย์_ว่า “นั่ง_คอย_อยู่_ที่_นี่_นะ เรา_จะ_ไป_อธิษฐาน”
๓๓ พระองค์_พา_เปโตร ยากอบ และ_ยอห์น_ไป_ด้วย แล้ว_พระองค์_ก็_เริ่ม_โศก_เศร้า_เสียใจ_และ_เป็น_ทุกข์_ยิ่ง_นัก
๓๔ จึง_บอก_พวก_เขา_ว่า “เรา_ทุกข์_ใจ_มาก_จน_แทบ_จะ_ตาย_อยู่_แล้ว เฝ้า_อยู่_ที่_นี่_นะ_และ_อย่า_หลับ_ละ”
๓๕ พระองค์_เดิน_ห่าง_ออก_ไป_อีก_หน่อย_หนึ่ง แล้ว_ซบ_หน้า_ลง_กับ_พื้นดิน อธิษฐาน_ว่า ถ้า_เป็น_ไป_ได้_ขอ_ให้_เวลา_แห่ง_ความ_ทุกข์_ยาก_นี้_ผ่าน_พ้น_ไป_จาก_พระองค์
๓๖ พระองค์_พูด_ว่า “อับบา พระบิดา ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง_เป็น_ไป_ได้_สำหรับ_พระองค์ ขอ_ช่วย_เอา_ถ้วย แห่ง_ความ_ทุกข์_ยาก_นี้_พ้น_ไป_จาก_ลูก_ด้วย_เถิด แต่_ขอ_ให้_เป็น_ไป_ตาม_ความ_ต้อง_การ_ของ_พระบิดา ไม่_ใช่_ความ_ต้อง_การ_ของ_ลูก”
๓๗ แล้ว_พระองค์_ก็_เดิน_กลับ_มา เห็น_พวก_ศิษย์_นอน_หลับ_อยู่ พระองค์_จึง_พูด_กับ_เปโตร_ว่า “ซีโมน ยัง_จะ_หลับ_อยู่_อีก_หรือ คุณ_จะ_ตื่น_เป็น_เพื่อน_เรา_สัก_ชั่วโมง_ไม่_ได้_เลย_หรือ
๓๘ พวก_คุณ_ต้อง_เฝ้า_ระวัง_และ_อธิษฐาน จะ_ได้_ไม่_แพ้_ต่อ_การ_ยั่วยวน ถึง_แม้_จิต_ใจ_อยาก_จะ_ทำ_ใน_สิ่ง_ที่_ถูกต้อง แต่_ร่าง_กาย_ก็_ยัง_อ่อนแอ_อยู่”
๓๙ พระองค์_เดิน_ไป_อธิษฐาน_อีก_ครั้ง_หนึ่ง_และ_พูด_เหมือน_เดิม
๔๐ พอ_เดิน_กลับ_มา ก็_เจอ_พวก_ศิษย์_ยัง_นอน_หลับ_อยู่ เปลือก_ตา_เขา_หนัก_อึ้ง_ลืม_ไม่_ขึ้น เขา_ไม่_รู้_จะ_พูด_อะไร_กับ_พระองค์
๔๑ ต่อมา_พระองค์_ก็_เดิน_กลับ_มา_ดู_พวก_เขา_อีก_เป็น_ครั้ง_ที่_สาม และ_พูด_ว่า “ยัง_นอน_หลับ_พักผ่อน_กัน_อยู่_อีก_เหรอ นอน_พอ_แล้ว ชั่วโมง_ที่_บุตร_มนุษย์_จะ_ถูก_หักหลัง_ให้_ไป_อยู่_ใน_มือ_ของ_พวก_คน_บาปนั้น_มา_ถึง_แล้ว
๔๒ ลุก_ขึ้น_ไป_กัน_เถอะ นั่น_ไง คน_ที่_หักหลัง_เรา_มา_ถึง_แล้ว”
พระ_เยซู_ถูก_จับ
(มธ. 26:47-56; ลก. 22:47-53; ยน. 18:3-12)
๔๓ พระ_เยซู_พูด_ยัง_ไม่ทัน_ขาดคำ ยูดาส ศิษย์_คน_หนึ่ง_ใน_สิบ_สอง_คน_ก็_มา_ถึง_พร้อม_กับ_คน_กลุ่ม_ใหญ่_ที่_ถือ_ดาบ_และ_ไม้_กระบอง คน_พวก_นี้_ถูก_ส่ง_มา_จาก_พวก_หัวหน้า_นักบวช^ พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ และ_พวก_ผู้_อาวุโส
๔๔ ยูดาส_ได้_ตกลง_กับ_พวก_นั้น_ไว้_ก่อน_ล่วงหน้า_แล้ว_ว่า “คน_ที่_ผม_จูบ_คือ_คนๆ_นั้น เข้า_ไป_จับ_กุม_และ_ควบ_คุม_ตัว_ไป_เลย”
๔๕ เมื่อ_ยูดาส_มา_ถึง_ก็_เดิน_เข้า_ไป_หา_พระ_เยซู_และ_พูด_ว่า “อาจารย์_ครับ” แล้ว_จูบ_พระองค์
๔๖ พวก_นั้น_ก็_เข้า_มา_จับ_ตัว_พระองค์_และ_คุม_ตัว_ไว้
๔๗ คน_หนึ่ง_ใน_พวก_พระ_เยซู_ที่_ยืน_อยู่_ใกล้ๆ_นั้น ได้_ชัก_ดาบ_ออก_มา แล้ว_ก็_ฟัน_ถูก_หู_ทาส_คน_หนึ่ง_ของ_นักบวช_สูงสุด^ ขาด_ไป
๔๘ พระ_เยซู_พูด_กับ_พวก_นั้น_ว่า “เห็น_เรา_เป็น_โจร_หรือ_ยัง_ไง ถึง_ได้_ถือ_ดาบ_และ_ไม้_กระบอง_มา_จับ_เรา
๔๙ เรา_อยู่_กับ_พวก_คุณ_ทุก_วัน สอน_อยู่_ใน_วิหาร แต่_พวก_คุณ_ก็_ไม่_จับ แต่_ทุก_อย่าง_ก็_ต้อง_เป็น_ไป_ตาม_ที่_ได้_เขียน_ไว้_แล้ว_ใน_พระคัมภีร์”
๕๐ ส่วน_พวก_ศิษย์_วิ่ง_หนี_ทิ้ง_พระองค์_ไป_กัน_จน_หมด
๕๑ มี_ชาย_หนุ่ม_คน_หนึ่ง_ที่_ติด_ตาม_พระองค์_มา ไม่_ได้_สวม_ใส่_อะไร_เลย นอก_จาก_ห่ม_ผ้า_ป่าน_ผืน_หนึ่ง เมื่อ_พวก_นั้น_พยายาม_จะ_จับ_เขา
๕๒ เขา_ก็_ได้_สลัด_ผ้า_ป่าน_ทิ้ง_แล้ว_เปลือย_กาย_วิ่ง_หนี_ไป
พระ_เยซู_อยู่_ต่อหน้า_ผู้นำ_ชาว_ยิว
(มธ. 26:57-68; ลก. 22:54-55,63-71; ยน. 18:13-14,19-24)
๕๓ พวก_เขา_นำ_ตัว_พระ_เยซู_ไป_พบ_นักบวช_สูงสุด^ พวก_หัวหน้า_นักบวช พวก_ผู้นำ_ชาว_ยิว และ_พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_ได้_อยู่_ชุมนุม_กัน_ที่_นั่น
๕๔ เปโตร_ตาม_พระ_เยซู_มา_ห่างๆ_เข้า_ไป_ยัง_ลาน_บ้าน_ของ_นักบวช_สูงสุด_ด้วย เขา_ไป_นั่ง_ผิง_ไฟ_ให้_ตัว_อุ่น_อยู่_กับ_พวก_ผู้_คุม
๕๕ พวก_หัวหน้า_นักบวช_และ_สมาชิก_สภา_แซนฮีดริน^ ทั้ง_หมด_พยายาม_หา_พยานเท็จ_มา_ปรักปรำ_พระ_เยซู เพื่อ_จะ_ได้_ฆ่า_พระองค์ แต่_ก็_หา_ไม่_ได้_เลย
๕๖ ถึง_แม้_จะ_มี_พยาน_เท็จ_หลาย_คน แต่_สิ่ง_ที่_พวก_เขา_พูด_ก็_ไม่_ตรง_กัน
๕๗ ใน_ที่_สุด_มี_บางคน_ยืน_ขึ้น_เป็น_พยาน_เท็จ_กล่าว_หา_พระ_เยซู_ว่า
๕๘ “พวก_เรา_ได้_ยิน_เขา_พูด_ว่า ‘เรา_จะ_ทำลาย_วิหาร_นี้ ที่_สร้าง_ขึ้น_มา_ด้วย_มือ_มนุษย์ และ_ภาย_ใน_สาม_วัน เรา_จะ_สร้าง_วิหาร_อีก_แห่ง_หนึ่ง_ขึ้น_มา_ใหม่ ที่_ไม่_ได้_สร้าง_ด้วย_มือ_มนุษย์’”
๕๙ แต่_คำ_พยาน_ใน_เรื่อง_นี้_ก็_ไม่_ตรง_กัน_อีก
๖๐ นักบวช_สูงสุด_จึง_ยืน_ขึ้น_ต่อหน้า_คน_ทั้งหลาย และ_ถาม_พระ_เยซู_ว่า “แก_จะ_ไม่_แก้_ตัว_ใน_สิ่ง_ที่_เขา_กล่าว_หา_แก_หรือ”
๖๑ แต่_พระ_เยซู_ก็_ยัง_คง_เงียบ_ไม่_ตอบ_อะไร แล้ว_นักบวช_สูงสุด_จึง_ถาม_พระองค์_ว่า “แก_เป็น_พระคริสต์ บุตร_ของ_พระเจ้า_หรือ”
๖๒ พระ_เยซู_จึง_ตอบ_ว่า “ใช่ เรา_เป็น และ_พวก_คุณ_จะ_ได้_เห็น_บุตร_มนุษย์_นั่ง_อยู่_ทาง_ขวา_มือ_ของ_พระเจ้า_ผู้_ยิ่ง_ใหญ่_และ_มา_กับ_เมฆ_ใน_ท้องฟ้า”
๖๓ นักบวช_สูงสุด_ก็_ฉีก_ทึ้ง_เสื้อผ้า_ของ_ตน และ_พูด_ว่า “เรา_ยัง_ต้อง_การ_พยาน_อะไร_อีก
๖๔ พวก_คุณ_ก็_ได้_ยิน_คำ_หมิ่น_ประมาท_ของ_มัน_แล้ว พวก_คุณ_คิด_ว่า_ยัง_ไง” พวก_เขา_ทุก_คน_ตัดสิน_ว่า พระองค์_มี_ความ_ผิด_และ_สมควร_ตาย
๖๕ บางคน_ถ่ม_น้ำลาย_ใส่_พระองค์ บางคน_ปิด_หน้า_พระองค์ ชก_หน้า_พระองค์ แล้ว_ถาม_พระองค์_ว่า “ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า ทาย_สิ_ว่า_ใคร_เป็น_คน_ทำ” และ_พวก_ผู้_คุม_ก็_พา_พระองค์_ไป_ทุบ_ตี
เปโตร_ปฏิเสธ_พระ_เยซู
(มธ. 26:69-75; ลก. 22:56-62; ยน. 18:15-18,25-27)
๖๖ เปโตร_ยัง_อยู่_ที่_ลาน_บ้าน_ข้าง_ล่าง_นั้น สาวใช้_คน_หนึ่ง_ใน_บ้าน_เดิน_ผ่าน_มา
๖๗ เธอ_เห็น_เปโตร_ผิง_ไฟ_อยู่ แล้ว_ก็_เข้า_มา_ดู_ใกล้ๆ_และ_พูด_ว่า “แก_ก็_อยู่_กับ_เยซู_ชาว_นาซาเร็ธ_นี่_นา”
๖๘ แต่_เปโตร_ก็_ได้_ปฏิเสธ_ว่า “ผม_ไม่_รู้_ไม่_เข้า_ใจ_ว่า_คุณ_พูด_ถึง_เรื่อง_อะไร” แล้ว_เปโตร_ก็_เดิน_ไป_ทาง_ประตู_เข้า_บ้าน และ_ไก่_ก็_ขัน
๖๙ เมื่อ_สาวใช้_เห็น_เปโตร_ที่_นั่น_อีก เธอ_บอก_กับ_คน_ที่_ยืน_อยู่_แถวๆ_นั้น_ว่า “เขา_เป็น_คน_หนึ่ง_ใน_พวก_นั้น”
๗๐ เปโตร_ปฏิเสธ_อีก และ_อีก_สัก_พัก_หนึ่ง_หลัง_จาก_นั้น พวก_คน_ที่_ยืน_อยู่_ที่_นั่น_ก็_ได้_พูด_กับ_เปโตร_ว่า “แก_เป็น_คน_หนึ่ง_ใน_พวก_นั้น_แน่ เพราะ_แก_ก็_เป็น_ชาว_กาลิลี_เหมือน_กัน”
๗๑ แต่_เปโตร_ก็_เริ่ม_สบถ โดย_พูด_ว่า “สาบาน_ได้_เลย ว่า_ผม_ไม่_เคย_รู้จัก_ชาย_คน_ที่_พวก_คุณ_พูด_ถึง”
๗๒ ทัน_ใด_นั้น ไก่_ก็_ขัน_เป็น_ครั้ง_ที่_สอง แล้ว_เปโตร_ก็_นึก_ถึง_คำ_พูด_ของ_พระ_เยซู_ได้_ว่า “ก่อน_ไก่_ขัน_ครั้ง_ที่_สอง คุณ_จะ_ปฏิเสธ_เรา_สาม_ครั้ง” แล้ว_เขา_ก็_ร้องไห้_โฮ_ออก_มา