พระ_เยซู_และ_ยอห์น_ผู้_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ
(ลก. 7:18-35)
๑๑
๑ เมื่อ_พระ_เยซู_สั่ง_พวก_ศิษย์_ทั้ง_สิบ_สอง_คน_เสร็จ_แล้ว พระองค์_ก็_จาก_ที่_นั่น_ไป_ประกาศ_สั่งสอน ตาม_เมือง_ต่างๆ_ใน_แคว้น_กาลิลี
๒ ยอห์น_ผู้_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ ซึ่ง_อยู่_ใน_คุก ได้_ยิน_ข่าว_เกี่ยว_กับ_สิ่ง_ที่_พระคริสต์_ทำ จึง_ให้_ลูกศิษย์_ของ_เขา_ไป
๓ ถาม_พระ_เยซู_ว่า “ท่าน_คือ_คนๆ_นั้น_ที่_กำลัง_จะ_มา หรือ_เรา_จะ_ต้อง_รอ_อีก_คน_หนึ่ง_ครับ”
๔ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “กลับ_ไป_บอก_ยอห์น_ถึง_สิ่ง_ที่_คุณ_ได้_ยิน_และ_ได้_เห็น คือ
๕ คน_ตาบอด_มอง_เห็น คน_ง่อย_เดิน_ได้ คน_เป็น_โรค_ผิวหนัง_ร้ายแรง_ก็_หาย คน_หูหนวก_ก็_ได้_ยิน คน_ตาย_ก็_กลับ_ฟื้น_ขึ้น_มา_ใหม่ และ_คนจน_ก็_ได้_ยิน_ข่าว_ดี
๖ คน_ที่_ไม่_ทิ้ง_เรา_เพราะ_สิ่ง_ที่_เรา_ทำ เป็น_คน_ที่_มี_เกียรติ_จริงๆ”
๗ เมื่อ_ศิษย์_ของ_ยอห์น_กลับ_ไป_แล้ว พระ_เยซู_เริ่ม_พูด_ถึง_ยอห์น_กับ_ฝูงชน_ว่า “พวก_คุณ_ออก_ไป_ดู_อะไร_ใน_ที่_เปล่า_เปลี่ยว_แห้ง_แล้ง_หรือ
๘ ไป_ดู_ต้น_อ้อ ลู่_ตาม_ลม_หรือ_อย่าง_ไร ถ้า_ไม่_ใช่ แล้ว_ออก_ไป_ดู_อะไร_กัน ไป_ดู_คน_แต่ง_ตัว_หรูหรา_หรือ ไม่_ใช่_แน่ เพราะ_คน_ที่_แต่ง_ตัว_หรูหรา_นั้น_อยู่_กัน_ใน_วัง
๙ ถ้า_อย่าง_นั้น พวก_คุณ_ออก_ไป_ดู_อะไร_กัน ไป_ดู_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า^ ใช่_ไหม ใช่_แล้ว และ_เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ยอห์น_นั้น_เป็น_ยิ่ง_กว่า_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า_เสีย_อีก
๑๐ เขา_เป็น_คน_ที่_พระคัมภีร์^ ได้_เขียน_ไว้_ว่า
‘ดูสิ เรา_จะ_ส่ง_ผู้_ส่งข่าว ของ_เรา_มา_ก่อน_หน้า_ท่าน
เขา_จะ_ไป_เตรียม_หนทาง_ให้_กับ_ท่าน’ (มาลาคี 3:1)
๑๑ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ยอห์น_คน_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_นั้น_ยิ่ง_ใหญ่_กว่า_ทุกๆ_คน_ที่_เกิด_มา_จาก_ผู้หญิง แต่_คน_ที่_สำคัญ_น้อย_ที่_สุด_ใน_อาณา_จักร_แห่ง_สวรรค์ ก็_ยัง_ยิ่ง_ใหญ่_กว่า_ยอห์น_อีก
๑๒ นับ_ตั้ง_แต่_ยอห์น_ผู้_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_มา_จน_ถึง_เดี๋ยว_นี้ อาณา_จักร_แห่ง_สวรรค์_ได้_รับ_การ_ข่มเหง_อย่าง_หนัก_และ_พวก_ป่า_เถื่อน_ก็_พยายาม_ที่_จะ_ปล้น_เอา_ไป
๑๓ พวก_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า_รวม_ทั้ง_กฎ_ของ_โมเสส_จน_มา_ถึง_สมัย_ยอห์น ได้_บอก_ให้_รู้_ว่า_จะ_มี_อะไร_เกิด_ขึ้น_บ้าง
๑๔ ถ้า_คุณ_เชื่อ_พวก_เขา คุณ_จะ_ต้อง_เชื่อ_ว่า ยอห์น_ก็_คือ_เอลียาห์^ คน_ที่_พวก_เขา_บอก_ว่า_จะ_มา
๑๕ ใคร_ที่_มี_หู_ก็_ฟัง_เอา_ไว้_ให้_ดี
๑๖ เรา_จะ_เปรียบ_คน_สมัย_นี้_เหมือน_กับ_อะไร_ดี พวก_เขา_เป็น_เหมือน_เด็กๆ_ที่_นั่ง_อยู่_ที่_ตลาด และ_ร้อง_ตะโกน_ใส่_กัน_ว่า
๑๗ ‘เรา_เป่า_ปี่_ให้_ฟัง แต่_เธอ_ก็_ไม่_เต้น_ตาม
เรา_ร้องเพลง_งาน_ศพ_ให้ แต่_เธอ_ก็_ไม่_ทำ_ตัว_เศร้า_โศก’
๑๘ เมื่อ_ยอห์น^_มา เขา_ไม่_ได้_กิน_และ_ดื่ม_เหล้า_องุ่น_เหมือน_คน_อื่นๆ คน_ก็_ว่า_เขา ‘มี_ผี_สิง’
๑๙ เมื่อ_บุตร_มนุษย์^_มา ทั้ง_กิน_และ_ดื่ม คน_ก็_พูด_ว่า ‘ดู_ไอ้_หมอ_นั่น_สิ ทั้ง_ตะกละ_และ_ขี้เมา แถม_ยัง_เป็น_เพื่อน_กับ_คน_เก็บ_ภาษี^ และ_คน_บาป_อีก_ด้วย’ แต่_สติปัญญา_นั้น_ถูก_หรือ_ผิด ก็_ดู_ได้_จาก_ผล_ทั้งหลาย_ของ_มัน”
๒๐ แล้ว_พระ_เยซู_ก็_เริ่ม_ประณาม_เมือง_ต่างๆ_ที่_พระองค์_ได้_ทำ_การ_อัศจรรย์^ ไว้_เป็น_ส่วน_ใหญ่ เพราะ_พวก_เขา_ไม่_ยอม_กลับ_ตัว_กลับ_ใจ_เสียใหม่
๒๑ พระ_เยซู_พูด_ว่า “น่า_ละอาย_จริงๆ_เมือง_โคราซิน_และ_เมือง_เบธไซดา เพราะ_ถ้า_เรื่อง_อัศจรรย์_ที่_เกิด_ขึ้น_ใน_เมือง_ของ_เจ้า_นี้ ไป_เกิด_ที่_เมือง_ไทระ_และ_เมือง_ไซดอน คน_ที่_นั่น_ก็_คง_กลับ_ตัว_กลับ_ใจ_ใส่_ผ้า_กระสอบ_และ_เอา_ขี้เถ้า_โรย_หัว_ไป_นาน_แล้ว
๒๒ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ใน_วัน_พิพากษา_นั้น โทษ_ของ_เมือง_นี้_จะ_รุนแรง_กว่า_โทษ_ของ_เมือง_ไทระ_และ_เมือง_ไซดอน_เสีย_อีก
๒๓ ส่วน_เจ้า เมือง_คาเปอรนาอุม^ เจ้า_คิด_ว่า_เจ้า_จะ_ถูก_ยก_ขึ้น_สูง_เทียม_ฟ้า_หรือ ไม่_มี_ทาง เจ้า_จะ_ถูก_โยน_ลง_ไป_ใน_แดน_คน_ตาย_ต่าง_หาก เพราะ_ถ้า_การ_อัศจรรย์_ที่_เรา_ได้_ทำ_ให้_เจ้า_เห็น_นี้ ไป_ทำ_ที่_เมือง_โสโดม เมือง_นั้น_ก็_คง_ยัง_อยู่_จน_ถึง_ทุก_วันนี้
๒๔ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ใน_วัน_ตัดสิน_โทษ_นั้น โทษ_ของ_เมือง_โสโดม_ก็_จะ_เบา_กว่า_โทษ_ของ_เจ้า_เสีย_อีก”
พระ_เยซู_ให้_คน_ของ_พระองค์_
หาย_เหนื่อย_ใจ
(ลก. 10:21-22)
๒๕ แล้ว_พระ_เยซู_ก็_พูด_ว่า “พระบิดา ลูก_ขอ_ขอบคุณ_พระองค์ ผู้_เป็น_เจ้า_ของ_ฟ้า_สวรรค์_และ_แผ่นดิน_โลก เพราะ_พระองค์_ได้_ปิด_บัง_เรื่อง_เหล่า_นี้_จาก_พวก_ที่_มี_การ_ศึกษา_และ_เฉลียว_ฉลาด แต่_ได้_เปิดเผย_ให้_กับ_พวก_ที่_ไร้_เดียงสา_เหมือน_เด็ก_เล็กๆ
๒๖ ใช่_แล้ว พระบิดา เพราะ_นั่น_แหละ_เป็น_สิ่ง_ที่_ทำ_ให้_พระองค์_พอ_ใจ
๒๗ พระบิดา_ได้_ให้_เรา_มี_สิทธิ_อำนาจ_เหนือ_ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง ไม่_มี_ใคร_รู้จัก_พระบุตร_นอก_จาก_พระบิดา และ_ไม่_มี_ใคร_รู้จัก_พระบิดา_นอก_จาก_พระบุตร และ_คน_ที่_พระ_บุตร_เลือก_ที่_จะ_บอก_ให้_รู้_เกี่ยว_กับ_พระบิดา
๒๘ เชิญ_มา_สิ ทุก_คน_ที่_รู้สึก_เหนื่อย_ใจ_และ_แบก_ภาระ_หนัก แล้ว_เรา_จะ_ให้_พวก_คุณ_หาย_เหนื่อย_ใจ
๒๙ รับ_เรา_เป็น_ผู้นำ_ชีวิต และ_เรียนรู้_จาก_เรา เพราะ_เรา_อ่อน_น้อม และ_ถ่อม_สุภาพ แล้ว_พวก_คุณ_จะ_ได้_หาย_เหนื่อย_ใจ
๓๐ ชีวิต_ที่_มี_เรา_เป็น_ผู้นำ_นั้น_สบายๆ_และ_ภาระ_ที่_เรา_ให้_นี้_ก็_เบา”