Main Index: Indonesian (Terjemahan Lama)

 

Mazmur 107

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66] [67] [68] [69] [70] [71] [72] [73] [74] [75] [76] [77] [78] [79] [80] [81] [82] [83] [84] [85] [86] [87] [88] [89] [90] [91] [92] [93] [94] [95] [96] [97] [98] [99] [100] [101] [102] [103] [104] [105] [106] [107] [108] [109] [110] [111] [112] [113] [114] [115] [116] [117] [118] [119] [120] [121] [122] [123] [124] [125] [126] [127] [128] [129] [130] [131] [132] [133] [134] [135] [136] [137] [138] [139] [140] [141] [142] [143] [144] [145] [146] [147] [148] [149] [150]

107:1 Pujilah akan Tuhan, karena baiklah Ia, dan kemurahan-Nya kekal selama-lamanya.

107:2 Maka hendaklah ia itu dikatakan oleh segala orang tebusan Tuhan, yang telah dilepaskan-Nya dari pada tangan musuh,

107:3 dan yang dihimpunkan-Nya dari dalam segala negeri, dari sebelah timur dan barat, dari sebelah utara dan dari laut.

107:4 Yang telah mengembara di padang belantara pada jalan yang sunyi dan tiada mendapat tempat kedudukan.

107:5 Sambil berlapar dan berdahaga, sehingga pingsanlah hati di dalamnya.

107:6 Tetapi serta mereka itu berseru kepada Tuhan dalam hal kepicikannya, maka dilepaskan-Nya mereka itu dari pada segala kesukarannya.

107:7 Maka dipimpin-Nya mereka itu pada jalan yang betul, sehingga sampailah mereka itu ke tempat kedudukan orang.

107:8 Maka hendaklah mereka itu memuji kemurahan Tuhan dalam tempat-Nya yang suci, dan perbuatan ajaib-Nya di hadapan segala anak Adam;

107:9 sebab telah dipuaskan-Nya hati yang berdahaga, dan dipenuhi-Nya hati yang berlapar itu dengan kebajikan.

107:10 Maka orang yang duduk dalam gelap dan dalam bayang-bayang maut, tersepit dengan aniaya dan belenggu besi,

107:11 sebab mereka itu telah mendurhaka akan hukum Allah dan dicelakannya takdir Allah taala,

107:12 sehingga direndahkan-Nya hati mereka itu oleh kesukaran dan seorangpun tiada menolong tatkala mereka itu tergelincir;

107:13 tetapi serta mereka itu berseru kepada Tuhan dalam hal kepicikannya, maka dilepaskan-Nya mereka itu dari pada segala kesukarannya,

107:14 dikeluarkan-Nya mereka itu dari dalam gelap dan bayang-bayang maut dan dipecahkan-Nya belenggu mereka itu.

107:15 Maka hendaklah mereka itu memuji kemurahan Tuhan dalam tempat-Nya yang suci, dan perbuatan ajaib-Nya di hadapan segala anak Adam;

107:16 sebab telah dipecahkan-Nya pintu-pintu tembaga dan dipatah-patahkan-Nya segala kancing besi.

107:17 Maka orang bebal, yang telah kena kesukaran dari karena kesalahannya dan dari karena kejahatannya,

107:18 hatinya jemu akan segala makanan dan hampirlah ia kepada pintu maut.

107:19 Tetapi serta mereka itu berseru kepada Tuhan dalam hal kepicikannya, maka dikeluarkan-Nya mereka itu dari dalam segala kesukarannya.

107:20 Disuruhkan-Nya firman-Nya serta disembuhkan-Nya mereka itu dan dilepaskan-Nya mereka itu dari pada kebinasaannya.

107:21 Maka hendaklah mereka itu memuji kemurahan Tuhan dalam tempat-Nya yang suci dan perbuatan ajaib-Nya di hadapan segala anak Adam;

107:22 biarlah mereka itu mempersembahkan puji-pujian dan memasyhurkan perbuatan-Nya dengan bersorak-sorak!

107:23 Adapun orang yang melayarkan kapalnya di laut serta berniaga di atas air yang besar-besar,

107:24 orang itu melihat perbuatan Tuhan dan segala perbuatan ajaib-Nya dalam tubir.

107:25 Apabila Ia berfirman, maka didatangkan-Nya angin ribut, yang membesarkan ombak-ombaknya,

107:26 sehingga naiklah ia itu ke langit dan turun ke tubir, maka hati mereka itu hancurlah oleh takut.

107:27 Mereka itu melenggang dan menghuyung-huyung seperti orang mabuk dan segala budi bicaranyapun hilang;

107:28 tetapi serta mereka itu berseru kepada Tuhan dalam hal kepicikannya, maka dikeluarkan-Nya mereka itu dari dalam kesukarannya;

107:29 diteduhkan-Nya angin ribut itu, sehingga segala gelombang itupun berhentilah.

107:30 Lalu bersukacitalah hati mereka itu sebab sudah teduh, dan sebab dihantar-Nya mereka itu ke pelabuhan yang dirindukannya.

107:31 Maka hendaklah mereka itu memuji kemurahan Tuhan dalam tempat-Nya yang suci dan perbuatan ajaib-Nya di hadapan segala anak Adam,

107:32 serta memuliakan Dia dalam perhimpunan orang banyak dan memuji-muji akan Dia dalam majelis orang tua-tua.

107:33 Bahwa Ia juga yang menjadikan sungai itu akan gurun dan pancaran air akan tanah kering.

107:34 Dan tanah yang banyak hasilnya akan lembah masin, karena sebab kejahatan orang yang mendudukinya.

107:35 Gurun itupun dijadikan-Nya telaga air, dan tanah yang kering akan pancaran air adanya;

107:36 maka didudukkan-Nya di sana orang yang berlapar, supaya diperusahakannya akan tempat kediaman-Nya,

107:37 dan ditaburinya bendang dan ditanaminya kebun anggur dan dipungutnya buah-buahan hasilnya.

107:38 Maka diberkati-Nya akan mereka itu, sehingga mereka itu amat diperbanyakkan, dan segala binatang-Nyapun tiada dikurangkan-Nya.

107:39 Kemudian maka mereka itu dikurangkan pula dan direndahkan oleh aniaya dan bala atau celaka.

107:40 Maka dicurahkan-Nya kehinaan atas raja-raja, disesatkan-Nya mereka itu di tempat sunyi senyap yang tiada jalannya.

107:41 Tetapi orang papa diangkat-Nya dari dalam kesukaran, dan dijadikan-Nya isi rumah mereka itu seperti kawan kambing banyaknya.

107:42 Serta terlihat orang benar akan hal itu maka bersukacitalah hati mereka itu, tetapi segala orang yang jahat itu di katubkan mulutnya.

107:43 Barangsiapa yang berbudi, biarlah diperhatikannya hal itu serta menimbang baik-baik akan segala kemurahan Tuhan!

 

Created with HTMLCompiler by BibleDatabase

Webnet77.com