9
9-күй •••• Худа Өз шәриви һәм адалитини көрсәткәй! 
 1-2 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Мут-Лаббән» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған күй: — 
   
Мән Сән Пәрвәрдигарни пүтүн қәлбим билән мәдһийәләймән; 
Мән Сениң қилған барлиқ карамәтлириңни баян қилай;
□  3 Мән Сәндин хошал болуп шатлинимән; 
Сениң намиңни нахша қилип ейтимән, и Һәммидин Алий! 
 4 Мениң дүшмәнлиримниң кәйнигә йенишлири болса, 
Дәл уларниң сениң дидариң алдида жиқилип, йоқилишидин ибарәт болиду. 
 5 Чүнки Сән мениң һәққим һәм дәвайимни соридиң; 
Сән тәхткә олтирип, һәққанийларчә сотлидиң. 
 6 Сән әлләргә тәнбиһ берип, рәзилләрни һалак қилдиң; 
Сән уларниң намини мәңгүгә өчүрүвәткәнсән. 
 7 И дүшминим! Һалакәтлириң мәңгүлүк болди! 
Сән шәһәрлирини жулуп ташливәттиң, 
Һәтта уларниң намлириму йоқап кәтти; 
 8 Бирақ Пәрвәрдигар мәңгүгә олтирип һөкүм сүриду; 
У Өз тәхтини сот қилишқа тәйярлап бекиткән; 
 9 Аләмни һәққанийлиқ билән сот қилғучи Удур; 
Хәлиқләрниң үстидин У адиллиқ билән һөкүм чиқириду;
■  10 Һәм У Пәрвәрдигар езилгүчиләргә егиз панаһ, 
Шундақла азаплиқ күнләрдә егиз панаһдур.
■  11 Намиңни билгәнләр болса Саңа тайиниду; 
Чүнки Сән, и Пәрвәрдигар, Өзүңни издигәнләрни һәргиз ташлиған әмәссән. 
 12 Зионда турғучи Пәрвәрдигарға күйләрни яңритиңлар! 
Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида баян қилиңлар; 
 13 Чүнки төкүлгән қанниң сориғини қилғучи удур, 
У дәл шундақ кишиләрни әсләйду, 
Хар қилинғанларниң налә-пәрядлирини У унтуған әмәс. 
 14 Маңа шәпқәт көрсәткин, и Пәрвәрдигар, 
Мениң өчмәнләрдин көргән хорлуқлиримға нәзәр салғинки, 
Мени өлүм дәрвазилири алдидин көтәргәйсән; 
 15 Шундақ қилғанда мән Зион қизиниң дәрвазилирида туруп, 
Саңа тәәллуқ барлиқ мәдһийиләрни җакалаймән; 
Мән ниҗатлиқ-қутқузушуңда шатлинимән.
□  16 Әлләр болса өзлири колиған ориға өзлири чүшүп кәтти, 
Өзлири йошуруп қойған торға пути қапсилип қалди.
■  17 Пәрвәрдигар чиқарған һөкүми билән тонулар; 
Рәзил адәмләр өз қолида ясиғини билән илинип қалди. 
 18 Рәзилләр, 
Йәни Худани унтуған барлиқ әлләр, 
Яндурулуп, тәһтисараға ташлиниду.
□  19 Чүнки намратлар мәңгүгә әстин чиқирилмайду; 
Мөминләрниң үмүти мәңгү өчмәй, туривериду. 
 20 И Пәрвәрдигар, орнуңдин турғин; 
Адәм балилириниң ғәлибә қилишиға йол қоймиғин; 
Һозуруң алдида барлиқ әлләр сотлансун. 
 21 Уларни дәккә-дүккигә чүшүр, и Пәрвәрдигар; 
Әлләр өзлирини биз пәқәт адәм балилири халас, дәп билсун! 
Селаһ! 
   
   
9-күй давами — ибраний тилида 10-күй һесаплиғанда •••• 22-айәттики изаһатни көрүң 
 22 Немишкә, и Пәрвәрдигар, жирақта турисән? 
Немишкә азаплиқ күнләрдә өзүңни йошурисән?
□  23 Рәзил адәмләр тәкәббурлуғи билән аҗиз мөминләрни тап бастуруп қоғлап жүриду; 
Улар өзлири тапқан һейлиләр билән илинип, баблиниду.
□  ■  24 Чүнки рәзилләр өз арзу-һәвәслири билән махтиниду; 
Ач көзләр үчүн бәхит тиләйду; 
Пәрвәрдигарни болса көзигә илмайду.
□  25 Улар чирайидин һакавурлуқ яғдуруп, 
Худани издимәйду; 
Улар барлиқ хияллирида: «Һеч бир Худа йоқтур!» дәйду.
■  26 Уларниң йоллири һемишә раван болиду; 
Сениң һөкүмлириң уларниң нәзиридин жирақ вә үстүн туриду; 
Уларниң рәқиплири болса, уларға қарап «түфи!» дәп мазақ қилиду. 
 27  Рәзил адәм көңлидә: «Мән һеч тәврәнмәй туриверимән! 
Дәвирдин-дәвиргә һеч мушәққәткә учримаймән» — дәйду. 
 28 Униң ағзи қарғаш, алдамчилиқ һәм зулумға толған; 
Тили астида әскилик вә қәбиһлик ятиду.
■  29 У мәһәллиләрдә йошурунчә марап олтириду; 
У пинһан җайларда гунасизларни өлтүрүветиду; 
Көзлири йоқсулларни көзләйду; 
 30 У чатқаллиғида ятқан ширдәк йошурунчә пайлап ятиду; 
У мөминләрни тутувелиш үчүн йошурунчә марап ятиду; 
Мөминләрни тутувелип, уларни өз ториға чүшүриду. 
 31  Йоқсуллар езилиду, пүкүлиду; 
Дәрдмәнләр униң явузлуқлири билән жиқилиду.
□  32 У көңлидә: «Тәңри буни унтуп қалди, 
У йүзини йепивелип, қаримайду; 
Буни һәргиз көрмәйду» — дәйду.
□  ■  33 Орнуңдин турғин, и Пәрвәрдигар; 
И Тәңрим, қолуңни көтәргин; 
Езилгән мөминләрни унтума! 
 34 Рәзил адәм немишкә Сән Худани көзигә илмайду? 
У көңлидә: «Худа буни сүрүштүрмәйду!» — дәйду. 
 35 Сән буни көргәнсән; 
Сән Өз қолуң билән яманлиқ һәм зулумни өзлиригә қайтуруш үчүн, 
Өзүң буларни көзләп жүрисән; 
Дәрдмәнләр өзлирини Саңа аманәт қилиду; 
Чүнки Сән житим-йесирләргә яр-йөләк болуп кәлгәнсән; 
 36 Рәзил, яман адәмниң билигини сундурувәткәйсән; 
Униң рәзиллигини бирмубир сүрүштүрүп, үзүл-кесил йоқатқайсән. 
 37 Пәрвәрдигар әбәдил-әбәткичә падишадур; 
Имансиз әлләр болса 
Пәрвәрдигарниң зиминидин йоқилар.
□  ■   38 Пәрвәрдигар, Сән аҗиз мөминләрниң арманлирини аңлайсән; 
Уларниң дилини тоқ қилисән; 
Житим-йесирлар вә езилгүчиләр үчүн адаләтни яқлап, 
Йәр йүзидики инсанларниң аҗиз-мөминләргә қайтидин вәһимә салғучи болмаслиғи үчүн, 
Қулиқиңни диң тутисән.