15
Мусаниң Худаға мәдһийә оқуши 
 1 Шу чағда Муса билән Исраиллар Пәрвәрдигарға мәдһийә оқуп муну күйни ейтти: — 
«Мән Пәрвәрдигарни мәдһийиләп күй ейтай, 
Чүнки У карамәт улуқлуғини көрсәтти; 
У ат вә мингүчини деңизға ташливәтти.
□  ■  2 Мениң күчүм һәм мениң күйүм Яһ Өзидур; 
У маңа ниҗат болди; 
У мениң Тәңримдур, мән Уни улуқлаймән; 
У мениң атамниң Худасидур, мән Уни алий дәп мәдһийиләймән.
□  ■  3 Пәрвәрдигар җәңчидур, 
 4 Пирәвнниң җәң һарвулирини һәм қошунлирини деңизға ташливәтти; 
Униң алий ләшкәр башлиқлири Қизил Деңизда ғәриқ қилинди. 
 5 Чоңқур сулар уларни көмүвәтти, 
Улар худди таштәк деңиз тегигә чөкүп кәтти.
■  6 Сениң оң қолуң, әй Пәрвәрдигар, 
Қудрити билән шан-шәрәп тапти; 
Сениң оң қолуң, әй Пәрвәрдигар, 
Дүшмәнни кукум-талқан қиливәтти.
■  7 Өз улуқлуғуңниң һәйвиси билән өзүңгә қарши чиққанларни набут қилдиң, 
Сән отлуқ ғәзивиңни әвәттиң, 
У саманни көйдүргән оттәк уларни жутувәтти. 
 8 Димиғиңниң нәпәси билән сулар дөң болуп өрлиди, 
Җушқунлиған долқунлар дөң кәби тик турди, 
Деңизниң оттурисидики чоңқур сулар қатуруп қоюлди.
□  ■  9 Дүшмән деди: «Мән уларни қоғлаймән, йетишимән, олҗа елип үләштүримән, 
Улардин дәрдимни чиқиримән, 
Қиличимни суғуруп, өз қолум билән уларни набут қилимән». 
 10 Лекин Сән нәпәсиң билән пүвлидиң, 
Деңиз уларни көмүвәтти; 
Улар җушқунлуқ суларда қоғушундәк чөкүп кәтти.
■  11 Илаһларниң арисида, әй Пәрвәрдигар, 
Ким Сениң тәңдишиң болсун? 
Пак-муқәддәслик ичидә Өз һәйвитиңни көрситидиған, 
Һәмд-мәдһийиләр арисида дәһшәтлик туридиған, 
Мөҗизә-карамәт яритидиған, 
Сәндәк ким болсун? 
 12 Сән оң қолуңни узитишиң билән, 
Йәр-зимин уларни жутувәтти. 
 13 Лекин Өзүңгә һәмҗәмәт қилип қутқузған қовмни рәһимдиллиғиң билән башлап чиқтиң; 
Сән уларни Өз муқәддәс маканиңға қудритиң билән һидайәт қилип йетәклидиң.
□  14 Ят хәлиқләр буни аңлап, титришип кәтти; 
Филистийәдә туруватқанларни толғақтәк азап тутти. 
 15 Андин Едомниң әмирлири дәккә-дүккигә чүшти; 
Моабниң палванлирини болса, раса титрәк басти; 
Қанаан зиминидикиләрниң жүриги су болуп ақти;
■  16 Қорқунуч вә дәһшәт уларни басти; 
Билигиңниң һәйвити билән улар худди таштәк мидирлалмай қалди; 
Хәлқиң өтүп кәткичә, и Пәрвәрдигар, 
Өзүң рәнә төләп һөр қилған хәлқиң өтүп болғичә.
□  ■  17 Уларни башлап кирип, 
Өз мирасиң болған тағда көчәттәк тикисән, 
Өз маканиң қилған җайға, и Пәрвәрдигар, 
Өз қоллириң тәйярлиған муқәддәс җайға, и Рәб, уларни елип барисән. 
 18 Пәрвәрдигар әбәдил-әбәткичә падиша болуп һөкүм сүриду! 
 19 Чүнки Пирәвнниң атлири, 
Җәң һарвулири атлиқлири билән биллә деңизға кирип болди; 
Пәрвәрдигар деңизниң сулирини уларниң үстигә яндурди, 
Лекин Исраиллар болса деңизниң оттурисидин қуруқ йәрдин меңип өтүп кәтти».
□  20 Андин Һарунниң һәдиси пәйғәмбәр Мәрйәм қолиға дапни алди, барлиқ қиз-аялларму қолиға дап елип, уссул ойнишип униңға әгәшти. 
■   21 Мәрйәм уларға җававән мундақ күйни оқуди: — 
«Пәрвәрдигарни мәдһийиләп күй ейтиңлар, 
Чүнки У зор улуқлуғини көрсәтти; 
У ат вә мингүчини деңизға ташливәтти!».
□    
Худа хәлиқни синайду — Мараһтики аччиқ су 
 22 Андин Муса Исраилларни Қизил Деңиздин башлап, Шур чөлигә елип барди. Улар уда үч күн чөлдә жүрүп, су тапалмиди.  
23 Андин улар Мараһқа йетип кәлди; лекин у йәрниң сүйи аччиқ болуп, сүйини ичкили болмайтти; шуңа у җайниң нами «Мараһ» дәп қоюлған. 
□  ■  24 У вақитта халайиқ: — Биз немә ичимиз? — дәп Мусадин ағринип ғотулдашқили турди. 
  25 У Пәрвәрдигарға пәряд көтәрди; Пәрвәрдигар униңға бир дәрәқни көрсәтти; у дәрәқ яғичини елип, суға ташливиди, су татлиқ суға айланди. У йәрдә Пәрвәрдигар уларға һөкүм-бәлгүлимә бекитип, уларни синап, мундақ деди: —  
26 «Әгәр силәр көңүл қоюп Худайиңлар Пәрвәрдигарниң сөзини аңлап, Униң нәзиридә дурус болғанни қилип, әмирлиригә қулақ селип, барлиқ һөкүмлирини тутсаңлар, ундақта, Мән мисирлиқларниң үстигә салған кесәлләрдин һеч бирини үстүңгә салмаймән; чүнки Мәнки силәргә шипалиқ бәргүчи Пәрвәрдигардурмән».
□   27 Андин улар Елимға йетип кәлди. Шу йәрдә он икки булақ билән йәтмиш хорма дәриғи бар еди; улар шу йәрдә суларниң бойида чедир тикти.